Με αιφνιδιαστικό ρεσάλτο ομάδα 20 Ρώσων  βατραχανθρώπων κατέλαβε το ανθυποβρυχιακό σκάφος του ουκρανικού Ναυτικού "Ternopil"  το οποίο  βρίσκεται αποκλεισμένο στο ναύσταθμο της Σεβαστούπολης.

Αυτό αναφέρουν ουκρανικά ΜΜΕ λέγοντας πως η ομάδα πραγματοποίησε την επιδρομή της χωρίς να υπάρξει αντίσταση από τα μέλη του πληρώματος του ουκρανικού σκάφους.   

«Το πλοίο κατελήφθη» ανέφερε μέσω προσωπική ιστοσελίδας ο Vladislav Seleznyov εκπρόσωπος όπως αναφέρει του ουκρανικού υπουργείου Άμυνας.

Oπως διευκρίνισε ο ίδιος οι Ρώσοι βατραχάνθρωποι πλησίασαν το ουκρανικό σκάφος με φουσκωτό και χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πυροβολώντας στον αέρα κατέλαβαν το πλοίο.

Ο Alexey Kirilov καπετάνιος του "Ternopil"   μιλώντας από τηλεφώνου σε ουκρανικά ΜΜΕ δήλωσε: «Το πλοίο μου έχει καταληφθεί . Δεν μπορώ να σας πω κάτι άλλο τώρα».

Δίπλα ακριβώς από το Ternopil βρίσκεται το επίσης ουκρανικό σκάφος Slavutich το οποίο είναι άγνωστο εάν έχει καταληφθεί και αυτό.

Όπως αναφέρεται λίγες ώρες πριν  ο αρχηγός του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας αντιναύαρχος Alexander Vitko είχε επιβιβαστεί στο Slavutich προκειμένου να συζητήσει με το πλήρωμά του τους όρους παράδοσης στις ρωσικές δυνάμεις αλλά οι πληροφορίες αυτές δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Στο μεταξύ η ρωσική σημαία και η σημαία του ρωσικού  Ναυτικού κυμάτιζε την Πέμπτη σε μια προκυμαία του λιμανιού της Σεβαστούπολης, ενώ υπεστάλησαν οι σημαίες σε δύο ακόμη ουκρανικές κορβέτες.

Στην πρύμνη των Lutsk και Khmelnitsky δεν ήταν εμφανείς οι σημαίες τους.

«Φαίνεται ότι οι Ρώσοι έχουν υποστείλει τις σημαίες και στα δύο πλοία, όμως δεν έχουν ανεβάσει τη δική τους», σημείωσε ο Seleznyov.

Στην καταδρομική επιχείρηση χρησιμοποιήθηκε το εκπληκτικό επιθετικό αυτόματο όπλο ADS, μοναδικό παγκοσμίως το οποίο μπορεί να βάλλει 800 σφαίρες το λεπτό υποβρυχίως, με δραστικό βεληνεκές των σφαιρών (διαμέτρημα 5,45 χλστ.) τα 28 μέτρα απόσταση όταν βάλλονται σε 5 μέτρα βάθος και 17 μέτρααπόσταση όταν βάλλονται σε βάθος 20 μέτρων.

Προσέξτε στην φωτό τους άδειους κάλυκες στον βυθό και την γεμιστήρα!

Δείτε το βίντο του όπλου:

Ρωσογαλλικός πόλεμος έχει ξεσπάσει για την προμήθεια των γαλλικών ελικοπτεροφόρων (LPD) Mistral, καθώς η Ρωσία δεν φαίνεται καθόλου ικανοποιημένη από την δήλωση του Γάλλου υπουργού Άμυνας Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν,ότι «η παράδοση του πρώτου σκάφους είναι προγραμματισμένη για τον Οκτώβριον οπότε τότε θα εξεταστεί και το ζήτημα».

 

Ενώ είναι σαφές από γαλλικής πλευράς ότι "πετάει την μπάλα στην εξέδρα" μέχρι τον Οκτώβριο ελπίζοντας ότι θα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα και θα καταστεί δυνατή η συνέχιση της πώλησης εν τούτοις από ρωσικής πλευράς αυτό δεν γίνεται αποδεκτό, ίσως γιατί ξέρουν ότι ... δεν θα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα μέχρι τον Οκτώβριο αφού πέραν της ουκρανικής κρίσης, άλλες δύο μείζονες κρίσεις απειλούν να βάλουν φωτιά στην περιοχή: Η Μολδαβία που ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ και η ... Γεωργία όπου ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο τον Αύγουστο και ήδη η κατάσταση έχει αρχίσει και υπερθερμαίνεται εδώ και λίγες ημέρες.

 

Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή γιατί πλέον η κατάσταση έχει αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι και πολύ κοντά στην Ελλάδα, αφού πλέον η Μαύρη Θάλασσα όπου εξελίσσεται στο νέο μέτωπο μιας παγκόσμιας σύγκρουσης, η Ελλάδα θα έχει πρωτεύοντα ρόλο καθώς στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έχει αναλάβει να προστατέψει τον βουλγαρικό εναέριο χώρο κατόπιν της συμφωνίας που υπεγράφη εσπευσμένα προχθές.

 

Πριν λίγο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπεύθυνος για την αμυντική βιομηχανία, Ν.Ρογκόζιν απαντώντας στον Γάλλο υπουργό Άμυνας, απέρριψε την δήλωσή του θεωρώντας της εκβιαστική και τοποθετήθηκε ως εξής:"Ή δηλώστε ότι θα εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το συμβόλαιο και παραδώστε τα ελικοπτεροφόρα στον συμφωνηθέντα χρόνο ή επιστρέψτε τα λεφτά και τα μέρη των πλοίων, που συναρμολογήθηκαν στα ναυπηγεία Baltiysky Zavod και τα έχουμε στείλει στην Γαλλία".

 

Την ίδια στιγμή τα ναυπηγεία USC στο Baltiysky Zavod σύμφωνα με δήλωση που μετέδωσε το Ria Novosti θα ζητήσουν όλες τις ρήτρες σε περίπτωση που σπάσει το συμβόλαιο και οι ρήτρες ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες από τη ναυπηγό εταιρεία των Μistral, τoν γαλλικό κολοσσό DCNS, σε δύο εβδομάδες αναμένονται στην Γαλλία 400 Ρώσοι για να ξεκινήσει η εκπαίδευση στα υποσυστήματα των Mistral, ενώ έχουν αποπληρωθεί το 70% των χρημάτων του προγράμματος ύψος 1,2 δισ. για τα δύο σκάφη.

 

Και για το δεύτερο σκάφος έχει προχωρήσει η ναυπήγησή του κατά 30%

 

Οι Γάλλοι σύμφωνα με την σημερινή δήλωση του Γάλλου υπουργού Άμυνας δεν έχουν την πρόθεση να εμποδίσουν την έλευσή τους και το πρόγραμμα θα συνεχιστεί κανονικά "μέχρι τον Οκτώβριο".

 

Αλλά αυτό δεν φτάνει στην Ρωσία που θεωρούν ότι τα Mistral χρησιμοποιούνται ως εργαλείο εκβιασμού στην πολιτική της Μόσχας.

 

Η Ρωσία, πάντως είναι "στριμωγμένη" από την εξέλιξη και την δήλωση του Γάλλου υπουργού Άμυνας. Έχει δαπανήσει πολλά λεφτά για το πρόγραμμα, έχουν χάσει τρία χρόνια (τώρα βέβαια δικαιώθηκαν τα ρωσικά ναυπηγεία που αντιδρούσαν στην αγορά) και στην καλύτερη περίπτωση το μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι να μην την τιμωρήσουν οι Γάλλοι.

 

Ακόμα και αν γίνει αυτό που λέει ο Ν.Ρογκόζιν στην καλύτερη περίπτωση θα πάνε σε διαιτησία για να εισπράξουν σε μερικά χρόνια τα λεφτά τους πίσω.

 

Βέβαια και οι Γάλλοι θα πάθουν τεράστια οικονομική ζημιά και η DCNS θα κινδυνεύσει. Το συμβόλαιο για τα 2+2 Mistral είναι η μεγαλύτερη συμφωνία που έχει υπογράψει η γαλλική ναυπηγική βιομηχανία με το εξωτερικό.

 

Αλλά τα LPD Mistral δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται αντικείμενο γεωστρατηγικής διαμάχης.

 

Το 2010 όταν ανακοινώθηκε η απόφαση της Γαλλίας αντέδρασε έντονα η ... Γεωργία,αφού η ύπαρξη τέτοιου σκάφους (θεωρείται το κορυφαίο ελικοπτεροφόρο-διοίκησης αποβατικών επιχειρήσεων σκάφος που έχει ναυπηγηθεί στην Ευρώπη)πολλαπλασιάζει τις ρωσικές αποβατικές δυνατότητες και "σφραγίζει" την Γεωργία και από θαλάσσης.

 

Και η κατάσταση στις ρωσο-γεωργιανές σχέσεις δυστυχώς για την σταθερότητα της περιοχής έχουν πάλι "κυλήσει" σε αστάθεια: Η νέα πολιτική ηγεσία της Γεωργίας,ακολουθεί τα βήματα του απομακρυσμένου από το Κίεβο προέδρου της Ουκρανίας Β.Γιανουκόβιτς και επιχειρούν "να πατήσουν σε δύο βάρκες" όπως κι εκείνος: Ενώ εκλέχθηκαν με την υποστήριξη της Μόσχας, ξαφνικά ανακοίνωσαν ότι προτίθενται να υπογράψουν συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ τον ερχόμενο Αύγουστο!

 

Μόλις έγινε η σχετική ανακοίνωση ξεκίνησαν συνεχείς παραβιάσεις του γεωργιανού εναέριου χώρου από ρωσικά ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ διακόπηκαν ξαφνικά οι επαφές των δυο πλευρών με στόχο τη σταδιακή εξομάλυνση. 

Οι συνομιλίες για τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις των δυο χωρών διακόπηκαν και πλέον ανοικτό είναι το ενδεχόμενο να επανέλθει το ρωσικό εμπάργκο στις εισαγωγές γεωργιανών προϊόντων (οι εξαγωγές μεταλλικού νερού και κρασιού είναι κρίσιμες για την Γεωργία), κάτι που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία της.

 

Η Μόσχα ανακοίνωσε ότι "Αυτό γίνεται σε έκφραση δυσαρέσκειας για την απόφαση του Κοινοβουλίου της Γεωργίας να καταδικάσει τα ένταξη Κριμαίας στην Ρωσική Ομοσπονδία".

Ο πρόεδρος, Γκιόργκι Μαργκβελασβίλι διαμαρτυρήθηκε πριν τρεις ημέρες, μιλώντας για"κατάφωρη παραβίαση και πρόκληση από πλευράς Ρωσίας", καθώς επίσης και "για τον συντονισμό της Γεωργίας με τη διεθνή κοινότητα για την αντιμετώπιση της ρωσικής προκλητικότητας" ενώ ο πρωθυπουργός, Ιρακλί Γκαριμπασβίλι, προχώρησε και αυτός σε δηλώσεις λέγοντας ότι "Αναμένει τον Αύγουστο που έχει προγραμματιστεί η υπογραφή συμφωνίας σύνδεσης της Γεωργίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση".

Και οι ρωσικές στρατιές στην Αμπχαζία και τη Νότιο Οσετία, μάλλον αυτό περιμένουν, αν κρίνουμε από την κινητικότητα που επιδεικνύουν τελευταία.

Άρα τον Οκτώβριο η κατάσταση μπορεί να είναι ακόμα χειρότερη στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης, απ'ότι σήμερα, οπότε η Γαλλία να μην παραδώσει τα Mistral και η Ρωσία να αναζητήσει εσπευσμένα αντίδοτο στο έλλειμμα μέσων για αμφίβιες επιχειρήσεις που θα παρουσιάσει, αφού είχε επενδύσει στα Mistral πολλά από την αναβάθμιση του αποβατικού της Στόλου.

Κάτι μας λέει ότι αν "ναυαγήσουν" τα Mistral ο πρώην υπουργός Άμυνας Α.Σερντουκόφ που είχε επιμείνει να πάρουν ένα έτοιμο σχέδιο LPD από την Γαλλία αντί να αναπτύξουν εγχωρίως ένα τέτοιο πλοίο τα ρωσικά ναυπηγεία, όπως το ζητούσαν, δεν θα ... καλοπεράσει. Ήδη κατηγορείται για μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς με εκτάσεις που ανήκαν στο υπουργείο Άμυνας...

Η υπόθεση της υπογραφής της συμφωνίας «τεχνικής διευθέτησης» (Technical Arrangement) μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά η Πολεμική Αεροπορία αποκτά την προστασία του βουλγαρικού εναέριου χώρου ενέχει υψηλούς γεωπολιτικούς κινδύνους.

Η εμπλοκή σε αναχαιτίσεις με ρωσικά αεροσκάφη που περιπολούν στην Μαύρη Θάλασσα, υπό τις παρούσες συνθήκες, καθώς και αυτές που αναμένεται να υπάρξουν τα επόμενα χρόνια, είναι μια πιθανή εξέλιξη με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στις σχέσεις Ελλάδος-Ρωσίας, ακόμα και αν δεχθούμε ότι η Βουλγαρία, τυπικά είναι συμμαχικό κράτος και η Ρωσία το "αντίπαλο" κράτος.

Η βουλγαρική Αεροπορία στερείται των επιχειρησιακών εκείνων δυνατοτήτων για να την πραγματοποίηση αποστολών αναχαίτισης επί 24ωρου βάσεως. Τα διαθέσιμα μαχητικά  δεν φτάνουν στον αριθμό  ούτε μιας Μοίρας –σύμφωνα με τα ΝΑΟϊκά  πρότυπα των 18 με 20 αεροσκαφών- καθώς διατίθενται μόνο 12 MiG-29S, εκ των οποίων τα μισά πρέπει να θεωρούνται επιχειρησιακά.

Έτσι προ του κινδύνου το ΝΑΤΟ να μείνει χωρίς επαρκή αεροπορική κάλυψη στην ευαίσθητη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της νοτιοανατολικής Βαλκανικής Χερσονήσου ουσιαστικά «επιστράτευσε» την ΠΑ για να αναλαμβάνει το ρόλο αυτό. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει εδώ είναι: Μπορεί η ΠΑ να αναλάβει ένα τέτοιο έργο;

«Σίγουρα ναι» απαντούν κάποιοι και δεν θα είχαμε λόγους να αμφιβάλουμε, εάν δεν υπήρχαν και εδώ προβλήματα διαθεσιμότητας μαχητικών τα οποία έχουν προκύψει από την κατακόρυφη πτώση των αμυντικών δαπανών.

Το ελληνικό FIR καλύπτει μια τεραστία έκταση η οποία εκτείνεται από το Ιόνιο πέλαγος στα δυτικά μέχρι και σχεδόν τη μισή απόσταση που χωρίζει την Κρήτη από την Κύπρο στα ανατολικά.

Είναι γνωστό ότι η συμφωνία αυτή κινείται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και γίνεται κατόπιν αμερικανικής διαμεσολάβησης καθώς το επίπεδο της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των βουλγαρικών μαχητικών κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Η αστυνόμευση όμως του βουλγαρικού FIR, όπως και η αστυνόμευση του ελληνικού FIR, αλλά και η προστασία του Εθνικού Εναέριου Χώρου απαιτεί ένα μεγάλο αριθμό μαχητικών αεροσκαφών και ένα υψηλό κόστους επιχειρησιακής λειτουργίας τους επί 24ωρου βάσεως 365 ημέρες το χρόνο.

Όπως γίνεται αντιληπτό δεν πρόκειται για μια εύκολη υπόθεση βέβαια και με υψηλό κόστος σε καύσιμα.

Εάν όμως το ΝΑΤΟ αλλά και οι ΗΠΑ πραγματικά επιθυμούν από ένα ισχυρό - τον ισχυρότερο σε όλα τα Βαλκάνια -  «Αεροπορικό Οργανισμό» όπως είναι η ΠΑ να αναλάβει τέτοιου είδους αποστολές επεκτείνοντας την επιχειρησιακή της εμβέλεια και πολύ πιο πέρα από την Βουλγαρία τότε θα πρέπει να δώσουν σοβαρά αντισταθμιστικά οφέλη, καθώς τέτοιες κινήσεις ξεπερνούν κατά πολύ τις συμμαχικές προϋποθέσεις και όρους.

Τι εννοούμε με την φράση αντισταθμιστικά: 'Οχι "του αέρος", αλλά σοβαρά και με την προϋπόθεση ότι μπορούν να βοηθήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις στο έργο τους.

Όχι άλλα "σαπάκια" Μ113, δηλαδή.

Η αμερικανική Αεροπορία αποσύρει 48 F-15C/D. Ιδού η ευκαιρία, για όλους: Για την ΠΑ προκειμένου να αποκτήσε ένα μαχητικό το οποίο και με ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και τοποθέτησης ραντάρ AESA μπορει  να εξελιχθεί σε ένα αντί-F-35 και για τις ΗΠΑ που θα αποδείξουν ότι δεν ζητούν απλά "δώρα" αλλά μπορούν να θεμελιώσουν επάνω σε ειλικρινείς όρους την ελληνοαμερικανική αμυντική συνεργασία.

Είναι το μοναδικό μαχητικό του ΝΑΤΟ που μπορεί να κάνει άνετα "air policing" σε τέτοιες αποστάσεις.

Φσθικά "βολευόμαστε" και με δύο Μοίρες F-16 αν δεν θέλουν να δώσουν F-15C/D

Και έναν αριθμό αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού (η ΠΑ με πέντε αεροσκάφη KC-135 θα "έκλεινε" όλες τις ανάγκες της). Με αυτά τα αεροσκάφη θα μπορούσε να αναληφθεί ακόμα και η προστασία του ... ρουμανικού FIR. Αλλά πάνω απ'όλα θα μπορούσαμε να υπερασπιστούμε τον ελληνικό FIR, ακόμα και στα απώτατα όριά του, νοτιοδυτικά της Κύπρου.

Να μην συμπεριφερθούν όπως στην περίπτωση των 10 CH-47D Chinook τα οποία αντί για την Ελλάδα τα έδωσαν σε άλλη χώρα.

Σε διαφορετική περίπτωση ας δώσουν την προστασία του βουλγαρικού εναέριου χώρου στην Μαύρη Θάλασσα, στην ... Τουρκία για να κάνει αυτή τις αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών...

Είναι κάτι βέβαια που η ΠΑ ποτέ δε θα ζητούσε εάν υπήρχε ανάγκη και εκεί ακριβώς φαίνεται η διαφορά ανάμεσα σε μια μικρή, έως ανύπαρκτη Αεροπορία όπως η βουλγαρική και ένα «Αεροπορικό Οργανισμό» ο οποίος είναι σφυρηλατημένος στο Αιγαίο αλλά και άριστα συγκροτημένος και εκπαιδευμένος.

Βέβαια όπως και αναφέρθηκε ούτε τα μέσα «άπειρα» είναι ούτε και το κόστος αμελητέο από την ανάληψη επιπρόσθετων αποστολών εκτός Εθνικού Εναέριου Χώρου για να τα καλύπτει η ΠΑ χωρίς ανταλλάγματα.

Έτσι και εάν πραγματικά το ΝΑΤΟ επιθυμεί να παραχωρήσει στην ΠΑ ένα ευρύτερο ρόλο στα Βαλκάνια εξαιτίας της εμπειρίας της και της ικανότητάς της ας την ενισχύσει και ανάλογα και όχι να προσπαθήσει να την «βγάλει τζάμπα» γιατί ως γνωστόν "ο τζάμπας πέθανε"…

Τα παραπάνω σε μία "νορμάλ" χώρα θα είχαν τεθεί από την πολιτική ηγεσία στις ΗΠΑ, πολύ πριν υπογραφεί η συμφωνία με την Βουλγαρία...

Οι Ρώσοι, με πρόταση της Δούμας ετοιμάζονται να δώσουν και πάλι στην Κριμαία το αρχαίο ελληνικό όνομα Ταυρίς ή Ταυρίδα δράττοντας τη μοναδική αυτή ιστορική στιγμή. Κάνουν δηλαδή αυτό που έκανε και η Αικατερίνη η Μεγάλη το 1783 όταν η Χερσόνησος προσαρτήθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Και ο συμβολισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ιζβέστια» ο βουλευτής του Φιλελεύθερου Δημοκρατικούς Κόμματος της Ρωσίας Μιχαήλ Ντεγκουάρεφ πρότεινε η Χερσόνησος να έχει και το όνομα Ταυρίς προκειμένου να αποκατασταθεί η συνέχεια της ιστορίας των διάφορων περιόδων της Κριμαίας.

Ο βουλευτής τόνισε πώς πρέπει να δοθεί η ονομασία Ταυρίς ή Ταυρίδα στην Κριμαία (το Κριμαία είναι ονομασία τατάρικης προέλευσης) καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν και σύμφωνο με τη μήνυμα του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αναγνωριστούν στη Χερσόνησο τρεις γλώσσες, η ρωσική, η ουκρανική και αυτή των Τατάρων.

Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο βουλευτής της παράταξης «Ενωμένη Ρωσία» στην Κρατική Δούμα, Αλεξέι Τζουράβλεφ, λέγοντας ωστόσο πώς αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι κάτοικοι της Κριμαίας.

Υπέρ της ονομασίας Ταυρίς υπερθεμάτισε ο επικεφαλής των Κοζάκων της Μαύρης Θάλασσας, Ανατόλι Μαριέτε. «Το Κριμαία είναι ονομασία των Τατάρων και για εμάς είναι ένα σύμβολο σκλαβιάς 300 ετών, όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στη ρωσική γη και εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε απομακρυσμένα μέρη», είπε.

Η Χερσόνησος ονομάστηκε Ταυρίδα (Ταυρίς ή Ταυρική) από τους Έλληνες πολύ πριν τον έκτο αιώνα π.Χ. όταν δημιουργήθηκαν συστηματικά οι αποικίες τους. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Ταυρίδα είναι ο τόπος στον οποίο στάλθηκε η Ιφιγένεια μετά τη διάσωσή της (θεά Αρτέμιδα) από την ανθρωποθυσία για την οποία την προόριζε ο πατέρας της Αγαμέμνων. Η θεά έφερε τη νεαρή πριγκίπισσα στην Ταυρίδα και την έκανε ιέρεια στον εκεί ναό της.

Συνοπτικά η ιστορία της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας» όπως ονομάζεται σήμερα:

Η περιοχή κατακτήθηκε και αποικήθηκε κατά καιρούς από ιστορικές αυτοκρατορίες, αλλά και φυλές νομάδων. Έχουν περάσει αφήνοντας τη σφραγίδα τους πέραν των Ελλήνων Σκύθες, Βυζαντινοί και Γενουάτες. Και υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα και τοπωνύμια όλων τους. Νομαδικές φυλές όπως Γότθοι και Ούνοι προσπάθησαν επίσης να κατακτήσουν την περιοχή.

Περισσότερο χρονικό διάστημα κατακτήθηκε η χερσόνησος από τους Τουρκο-Μογγόλους , και αναμείχθηκαν με τα τουρκικά φύλα που ήδη κατοικούσαν εκεί,. Έτσι το 1441 σχηματίσθηκε το «Κριμαϊκό Χανάτο». Οι ντόπιοι τουρκόφωνοι είναι γνωστοί ως Τάταροι της Κριμαίας.

Παρόλο που το Χανάτο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από την «Χρυσή Ορδή» δεν κατόρθωσε να αποφύγει να καταστεί οθωμανικό προτεκτοράτο.
Από το Χανάτο της Κριμαίας ξεκινούσαν επιδρομές στις ανατολικές σλαβικές επαρχίες της Ρωσίας της Πολωνίας και αργότερα της Ουκρανίας, αλλά και της Λιθουανίας και συλλαμβάνονταν δεκάδες χιλιάδες σκλάβοι. Ανθούσε τότε το σκλαβοπάζαρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή.

Καθώς οι Τσάροι της Ρωσίας γίνονταν ισχυρότεροι, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους έγινε η η προστασία των νότιων συνόρων από τις επιδρομές αυτές. Για το λόγο αυτό η Μόσχα αποδέχτηκε την πίστη των Κοζάκων Ζαπορόστι οι οποίοι και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία της σημερινής Ουκρανίας.

Η Ρωσική Αυτοκρατορία καθώς ενισχυόταν και μετά από πολέμους εναντίον των Οθωμανών και κυρίως της συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774 το Χανάτο της Κριμαίας πέρασε στη Ρωσία.

Η Αικατερίνη η Μεγάλη, προσαρτώντας την περιοχή της έδωσε το ιστορικό ελληνικό όνομα Ταυρίδα.

Στον πόλεμο της Κριμαίας (1853-1856) η χερσόνησος υπήρξε πάλι θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων.

Τη μάχη εναντίον των Ρώσων κέρδισαν οι Οθωμανοί με συμμάχους του αγγλο-γάλλους, μετά την αιματηρή πολιορκία της Σεβαστούπολης. Η Κριμία όμως, παρέμεινε στα ρωσικά χέρια, χάρη της γενικότερης ρωσικής νίκης στο μέτωπο εναντίον των Τούρκων.

Παρά την ολική σχεδόν καταστροφή της Σεβαστούπολης η άμυνα της πόλης μετά από 11μηνη πολιορκία, έμεινε ένα σημαντικό γεγονός στην ρωσική ιστορία.

Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ηρωική άμυνα της Σεβαστούπολης στη ναζιστική εισβολή, την κατέστησε «Ηρωική Πόλη». Μετά τον πόλεμο, η πολη ανοικοδομήθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της.

Με την αυγή του 20ού αιώνα οι Ρώσοι και οι Τάταροι ήταν οι κυρίαρχες εθνότητες στην Κριμαία. Ακολουθούσαν οι Ουκρανοί, οι Εβραίοι και άλλες μειονότητες.
Ο ρωσικός εμφύλιος πόλεμος επηρέασε την περιοχή, με απότοκο την πείνα του 1921-1923, με θύματα πλέον των 100.000, από τα οποία 75.000 ήταν Τάταροι. Κι αυτό επειδή είχαν περιοριστεί στα ορεινά, ήταν κτηνοτρόφοι και δεν είχαν στη διάθεσή τους πολλά λιβάδια.

Πλέον καταστροφική εποχή ήταν η μεταπολεμική, επειδή στη διάρκεια της κατοχής της Κριμαίας από τους Ναζί, είχαν συνεργαστεί μαζί τους περί τους 20.000 Τάταροι. Αρκετοί όμως ήταν που μάχονταν στους κόλπους του σοβιετικού στρατού.

Ο Στάλιν ωστόσο, μεταπολεμικά διέταξε να εξοριστούν από την Κριμαία περί τους 183.155 Τάταροι, σε διάφορες κεντροασιατικές σοβιετικές δημοκρατίες. Οι Τάταροι αυτοί μπόρεσαν να επιστρέψουν στην Κριμαία στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Άλλη μια επίμαχη απόφαση για την Κριμαία ελήφθη το 1954, όταν ο Νικήτα Κρουτσόφ –ουκρανικής καταγωγής- μεταβίβασε την χερσόνησο στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, αποσπώντας την από την Ρωσική Ομοσπονδία.

Πιο μπερδεμένη ιστορία ήταν με την Σεβαστούπολη που διατηρούσε ιδιαίτερο καθεστώς με στρατιωτικές βάσεις του σοβιετικού, και αργότερα του στρατού και του ναυτικού της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Από το 1948, η πόλη είχε ιδιαίτερο καθεστώς ανήκοντας αποκλειστικά στη διοίκηση της Μόσχας. Επειδή ακριβώς εκεί φιλοξενούσε τη σημαντικότερη ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας η Σεβαστούπολη επί πολλές δεκαετίες, παρέμενε «κλειστή πόλη».

Το 1990 το καθεστώς της Σεβαστούπολης είχε καταστεί θέμα ατέρμονων διαβουλεύσεων ανάμεσα στις ρωσικές και τις ουκρανικές αρχές,
Τελικά στην πόλη απονεμήθηκε «καθεστώς ειδικής σημασίας με τις λιμενικές εγκαταστάσεις να νοικιαστούν στην Ρωσία (με λιζινγκ) ως το 2047.

Το 1991, στην Κριμαία έγιναν σειρά από δημοψηφίσματα. Ένα από αυτά την καθιστούσε αυτόνομη περιοχή εντός της ΕΣΣΔ, με πλειοψηφία 93,26%.

Για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την Σοβιετική Ένωση είχε ψηφίσει το 54%. Αλλά είχε απαγορευθεί το δημοψήφισμα για την απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία, και οι κάτοικοι θεώρησαν ότι το Κίεβο τους κορόιδεψε.

Η επιστροφή των Τατάρων κατά χιλιάδες, περιέπλεξε τα πράγματα ιδιαίτερα όταν εκείνοι άρχισαν ν’ αμφισβητούν την φιλορωσική διακυβέρνηση, διεκδικώντας προνόμια μειονότητας.

Σήμερα υπολογίζεται πως από τους κατοίκους της Κριμαίας το 97% ομιλεί ρωσικά, περί τους 1.200.000 (58,3% θεωρούν πως είναι Ρώσοι), 24% είναι Ουκρανοί (περί τους 500.000) και 12% Τάταροι.