Η υπόθεση της υπογραφής της συμφωνίας «τεχνικής διευθέτησης» (Technical Arrangement) μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά η Πολεμική Αεροπορία αποκτά την προστασία του βουλγαρικού εναέριου χώρου ενέχει υψηλούς γεωπολιτικούς κινδύνους.

Η εμπλοκή σε αναχαιτίσεις με ρωσικά αεροσκάφη που περιπολούν στην Μαύρη Θάλασσα, υπό τις παρούσες συνθήκες, καθώς και αυτές που αναμένεται να υπάρξουν τα επόμενα χρόνια, είναι μια πιθανή εξέλιξη με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στις σχέσεις Ελλάδος-Ρωσίας, ακόμα και αν δεχθούμε ότι η Βουλγαρία, τυπικά είναι συμμαχικό κράτος και η Ρωσία το "αντίπαλο" κράτος.

Η βουλγαρική Αεροπορία στερείται των επιχειρησιακών εκείνων δυνατοτήτων για να την πραγματοποίηση αποστολών αναχαίτισης επί 24ωρου βάσεως. Τα διαθέσιμα μαχητικά  δεν φτάνουν στον αριθμό  ούτε μιας Μοίρας –σύμφωνα με τα ΝΑΟϊκά  πρότυπα των 18 με 20 αεροσκαφών- καθώς διατίθενται μόνο 12 MiG-29S, εκ των οποίων τα μισά πρέπει να θεωρούνται επιχειρησιακά.

Έτσι προ του κινδύνου το ΝΑΤΟ να μείνει χωρίς επαρκή αεροπορική κάλυψη στην ευαίσθητη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της νοτιοανατολικής Βαλκανικής Χερσονήσου ουσιαστικά «επιστράτευσε» την ΠΑ για να αναλαμβάνει το ρόλο αυτό. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει εδώ είναι: Μπορεί η ΠΑ να αναλάβει ένα τέτοιο έργο;

«Σίγουρα ναι» απαντούν κάποιοι και δεν θα είχαμε λόγους να αμφιβάλουμε, εάν δεν υπήρχαν και εδώ προβλήματα διαθεσιμότητας μαχητικών τα οποία έχουν προκύψει από την κατακόρυφη πτώση των αμυντικών δαπανών.

Το ελληνικό FIR καλύπτει μια τεραστία έκταση η οποία εκτείνεται από το Ιόνιο πέλαγος στα δυτικά μέχρι και σχεδόν τη μισή απόσταση που χωρίζει την Κρήτη από την Κύπρο στα ανατολικά.

Είναι γνωστό ότι η συμφωνία αυτή κινείται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και γίνεται κατόπιν αμερικανικής διαμεσολάβησης καθώς το επίπεδο της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των βουλγαρικών μαχητικών κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Η αστυνόμευση όμως του βουλγαρικού FIR, όπως και η αστυνόμευση του ελληνικού FIR, αλλά και η προστασία του Εθνικού Εναέριου Χώρου απαιτεί ένα μεγάλο αριθμό μαχητικών αεροσκαφών και ένα υψηλό κόστους επιχειρησιακής λειτουργίας τους επί 24ωρου βάσεως 365 ημέρες το χρόνο.

Όπως γίνεται αντιληπτό δεν πρόκειται για μια εύκολη υπόθεση βέβαια και με υψηλό κόστος σε καύσιμα.

Εάν όμως το ΝΑΤΟ αλλά και οι ΗΠΑ πραγματικά επιθυμούν από ένα ισχυρό - τον ισχυρότερο σε όλα τα Βαλκάνια -  «Αεροπορικό Οργανισμό» όπως είναι η ΠΑ να αναλάβει τέτοιου είδους αποστολές επεκτείνοντας την επιχειρησιακή της εμβέλεια και πολύ πιο πέρα από την Βουλγαρία τότε θα πρέπει να δώσουν σοβαρά αντισταθμιστικά οφέλη, καθώς τέτοιες κινήσεις ξεπερνούν κατά πολύ τις συμμαχικές προϋποθέσεις και όρους.

Τι εννοούμε με την φράση αντισταθμιστικά: 'Οχι "του αέρος", αλλά σοβαρά και με την προϋπόθεση ότι μπορούν να βοηθήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις στο έργο τους.

Όχι άλλα "σαπάκια" Μ113, δηλαδή.

Η αμερικανική Αεροπορία αποσύρει 48 F-15C/D. Ιδού η ευκαιρία, για όλους: Για την ΠΑ προκειμένου να αποκτήσε ένα μαχητικό το οποίο και με ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και τοποθέτησης ραντάρ AESA μπορει  να εξελιχθεί σε ένα αντί-F-35 και για τις ΗΠΑ που θα αποδείξουν ότι δεν ζητούν απλά "δώρα" αλλά μπορούν να θεμελιώσουν επάνω σε ειλικρινείς όρους την ελληνοαμερικανική αμυντική συνεργασία.

Είναι το μοναδικό μαχητικό του ΝΑΤΟ που μπορεί να κάνει άνετα "air policing" σε τέτοιες αποστάσεις.

Φσθικά "βολευόμαστε" και με δύο Μοίρες F-16 αν δεν θέλουν να δώσουν F-15C/D

Και έναν αριθμό αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού (η ΠΑ με πέντε αεροσκάφη KC-135 θα "έκλεινε" όλες τις ανάγκες της). Με αυτά τα αεροσκάφη θα μπορούσε να αναληφθεί ακόμα και η προστασία του ... ρουμανικού FIR. Αλλά πάνω απ'όλα θα μπορούσαμε να υπερασπιστούμε τον ελληνικό FIR, ακόμα και στα απώτατα όριά του, νοτιοδυτικά της Κύπρου.

Να μην συμπεριφερθούν όπως στην περίπτωση των 10 CH-47D Chinook τα οποία αντί για την Ελλάδα τα έδωσαν σε άλλη χώρα.

Σε διαφορετική περίπτωση ας δώσουν την προστασία του βουλγαρικού εναέριου χώρου στην Μαύρη Θάλασσα, στην ... Τουρκία για να κάνει αυτή τις αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών...

Είναι κάτι βέβαια που η ΠΑ ποτέ δε θα ζητούσε εάν υπήρχε ανάγκη και εκεί ακριβώς φαίνεται η διαφορά ανάμεσα σε μια μικρή, έως ανύπαρκτη Αεροπορία όπως η βουλγαρική και ένα «Αεροπορικό Οργανισμό» ο οποίος είναι σφυρηλατημένος στο Αιγαίο αλλά και άριστα συγκροτημένος και εκπαιδευμένος.

Βέβαια όπως και αναφέρθηκε ούτε τα μέσα «άπειρα» είναι ούτε και το κόστος αμελητέο από την ανάληψη επιπρόσθετων αποστολών εκτός Εθνικού Εναέριου Χώρου για να τα καλύπτει η ΠΑ χωρίς ανταλλάγματα.

Έτσι και εάν πραγματικά το ΝΑΤΟ επιθυμεί να παραχωρήσει στην ΠΑ ένα ευρύτερο ρόλο στα Βαλκάνια εξαιτίας της εμπειρίας της και της ικανότητάς της ας την ενισχύσει και ανάλογα και όχι να προσπαθήσει να την «βγάλει τζάμπα» γιατί ως γνωστόν "ο τζάμπας πέθανε"…

Τα παραπάνω σε μία "νορμάλ" χώρα θα είχαν τεθεί από την πολιτική ηγεσία στις ΗΠΑ, πολύ πριν υπογραφεί η συμφωνία με την Βουλγαρία...