Επειδή σήμερα, ημέρα εθνικής επετείου, πολλά θα ακούσουμε και ίσως νευριάσουμε πολύ, από τη μία με τους φελλούς της τοπικής αυτοδιοίκησης που ως συνήθως θα προσπαθήσουν να πολιτικοποιήσουν το μήνυμά τους για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές στοχεύσεις του κόμματος με το οποίο εκλέγονται, ή θα ακούσουμε τα γνωστά από τους «αναθεωρητές» της Ιστορίας της χώρας οι οποίοι δεν περιορίζονται σε ένα μόνο πολιτικό κόμμα… Αποφασίσαμε λοιπόν να δώσουμε τον λόγο σε έναν αναλυτή που σεβόμαστε ιδιαίτερα, τον πολιτικό επιστήμονα, Κωνσταντίνο Χολέβα, ο οποίος για πολλά χρόνια, είναι μια συνεπής εθνική και επιστημονική φωνή που φροντίζει ώστε οι προσπάθειες διαφόρων, ιδιοτελών ή αφελών, να αλλοιώσουν την ελληνική Ιστορία, δεν θα περάσουν τουλάχιστον αναπάντητες…

Ακολουθεί ένα άρθρο που γράφτηκε στο «ΑΝΤΙΒΑΡΟ» στις 1 Φεβρουαρίου 2011, τότε με αφορμή τη δημόσια αντιπαράθεση που είχε ξεσπάσει με αφορμή το ντοκιμαντέρ – αφιέρωμα του ΣΚΑΪ για την επανάσταση του 1821 και τις αντιδράσεις που προκάλεσε (μεταξύ άλλων παρών ήταν και ο… εθνικός μας εραστής, Πέτρος Τατσόπουλος)… Πάμε λοιπόν:

Εν αρχή ην η κ. Ρεπούση που προσπαθούσε να πείσει τα ελληνόπουλα ότι η Τουρκοκρατία ήταν μία ιδανική περίοδος για τους προγόνους μας. Στη συνέχεια ήλθε η τετράτομη ιστορία των Βαλκανίων που χρηματοδοτήθηκε από τον γνωστό χρηματιστή Τζορτζ Σόρος και κινείται στη ίδια γραμμή υπέρ των Οθωμανών. Μετά ήλθε στην επικαιρότητα η άποψη ότι πριν από το 1821 δεν υπήρχε συγκροτημένη ελληνική εθνική συνείδηση, αλλά οι Ευρωπαίοι Διαφωτιστές μάς έμαθαν να λέμε ότι είμαστε Έλληνες.

Όλα αυτά τα ιδεολογήματα συγκεντρώνονται σήμερα στη νέα τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ για το 1821. Δεν προσχωρώ σε συνωμοσιολογίες, αλλά πολλοί συμπατριώτες μας ευλόγως διερωτώνται αν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα πίσω από την εργώδη αυτή προσπάθεια να ξαναγραφεί ή μάλλον να σβηστεί οριστικά η Ελληνική Ιστορία. Αφήνω την απάντηση στον κάθε νουνεχή αναγνώστη και θα ασχοληθώ με την αμιγώς ιστορική πλευρά της υποθέσεως.

Ερώτημα πρώτον. Έχει δίκιο η άποψη που προβάλλεται στη σειρά του ΣΚΑΪ ότι η εθνική συνείδηση των Νεοελλήνων διαμορφώθηκε μόλις λίγα χρόνια πριν από το 1821; Φυσικά όχι. Εκατοντάδες μαρτυρίες Ελλήνων και ξένων, κληρικών και λαϊκών, περισσότερο ή λιγότερο μορφωμένων διαψεύδουν τους συντελεστές της σειράς. Ελληνικό έθνος με συνείδηση ενότητος υπάρχει από την Αρχαιότητα. Ήδη τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Ηρόδοτος καταγράφει τα συνδετικά στοιχεία που ένωναν τις ελληνικές πόλεις κράτη: Η κοινή καταγωγή, η γλώσσα, η θρησκεία, τα ομότροπα ήθη. Συνεχίζεται αυτή η συνείδηση στην ελληνιστική και βυζαντινή περίοδο, με αποκορύφωμα την απάντηση τουΑυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Βατάτζη προς τον Πάπα Νικόλαο Θ’ το 1250: Είμαστε το αρχαίο γένος των Ελλήνων, από το οποίο άνθισε η σοφία για όλον τον κόσμο. Συνεχίζεται με την τελευταία ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου όταν ονομάζει την Κωνσταντινούπολη «ελπίδα και χαρά πάντων των Ελλήνων».

Γύρω στο 1700 ο φλογερός ιεροκήρυκας Ηλίας Μηνιάτης παρακαλεί την Παναγία ως εξής: «Έως πότε το τρισάθλιον γένος των Ελλήνων έχει να ευρίσκεται εις τα δεσμά μιας ανυποφέρτου δουλείας;». Οι όροι Ρωμηός, Γραικός και Έλλην χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα και με παρεμφερή σημασία. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα του Ματθαίου Επισκόπου Μυρέων, ο οποίος το 1619 θρηνεί για την Άλωση χρησιμοποιώντας για το έθνος μας και τα τρία αυτά ονόματα. Από το 1529 έως το 1821 το δημοφιλέστερο ανάγνωσμα του λαού μας ήταν η «Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου» που θύμιζε την δόξα των αρχαίων προγόνων. Το 1708 ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος στο έργο του «Φιλοθέου Πάρεργα» γράφει ότι είμαστε το γένος των «άγαν Ελλήνων», δηλαδή καθαρόαιμοι Έλληνες. Και οι καραβοκύρηδες επί Τουρκοκρατίας τοποθετούσαν στα πλοία τους ως ακρόπρωρα τις μορφές των Αρχαίων Ελλήνων. Λαός, λοιπόν, και διανοούμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού.

Ερώτημα δεύτερο: Περνούσαν καλά οι Έλληνες επί Τουρκοκρατίας, με δικαιώματα και ελευθερίες, όπως ακούσαμε από τον ΣΚΑΪ στις 25.1.2011; Ας αφήσουμε τις μαρτυρίες της εποχής εκείνης να απαντήσουν:

Στα μέσα του 17ου αιώνος ο Γάλλος Ιησουίτης Ρισάρ καταγράφει τις εντυπώσεις του από την υπόδουλη Ελλάδα: «Να σκεφθεί κανείς ότι ουδέποτε από την εποχή του Νέρωνος, του Δομητιανού και του Διοκλητιανού έχει υποστεί ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους από αυτούς που αντιμετωπίζει σήμερα η ανατολική Εκκλησία…». Τον 17ο αιώνα ο Μουσουλμάνος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή περιγράφει βιαίους εξισλαμισμούς και παιδομάζωμα στη Βέροια, στην Έδεσα και σε άλλες πόλεις. Το δημοτικό μας τραγούδι έχει καταγράψει τον θρήνο των μανάδων για τα παιδιά τους ως εξής: «Ανάθεμά σε Βασιλιά (σ.σ. Σουλτάνε) και τρισανάθεμά σε…. να μάσεις παιδομάζωμα , να κάνεις Γενιτσάρους… πέρσυ πήραν τον γιόκα μου φέτος τον αδελφό μου»! Περί το 1760 οΙωάννης Πρίγκος από το Πήλιο γράφει: «Τέτοιος βάρβαρος άδικος είναι ο Τούρκος». Στα τέλη του 18ου αιώνος ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καταγράφει 87 από τα αναρίθμητα μαρτύρια Νεομαρτύρων, δηλαδή Χριστιανών που βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν λόγω της Χριστιανικής τους πίστης. Ο Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη, στα Απομνημονεύματά του μάς δίνει μαρτυρία κρυφού σχολειού που οργάνωναν οι ιερείς φοβούμενοι τους Τούρκους.

Ερώτημα τρίτο: Οι κλέφτες ήσαν εθνικοί αγωνιστές ή φυγόδικοι εγκληματίες, όπως ακούσαμε από τον ΣΚΑΪ; Αν κάποιος Έλληνας έβλεπε τον Τούρκο να βιάζει την αδελφή του και επετέθη στον βιαστή, τότε ναι, ίσως κάποιοι από τους κλέφτες των βουνών να ήσαν φυγόδικοι. Αλλά από το άδικο δικαστήριο του κατακτητή. Σημαντική λεπτομέρεια, η οποία αποσιωπήθηκε. Όσο δε για την συνείδηση των ίδιων των κλεφτών, την εξηγεί ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο οποίος ανδρώθηκε μέσα στην κλεφτουριά. Λέγει, λοιπόν, στον Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον ότι οι κλέφτες και οι αρματολοί στα βουνά είναι η φρουρά του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η οποία συνεχίζει ακόμη να πολεμά.

Ερώτημα τέταρτο: Ήσαν μόνο οικονομικά τα αίτια της Ελληνικής Επαναστάσεως; Αυτή τη μονομερή ερμηνεία την καθιέρωσαν κάποτε οι Έλληνες μαρξιστές, αλλά οι ίδιοι την απέσυραν στο συνέδριο του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών το 1981. Όμως αξία έχει η άποψη των ίδιων των αγωνιστών: Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, διεκήρυξε ο Αλ. Υψηλάντης τον Φεβρουάριο του 1821. Αγωνιζόμαστε για τον Χριστό και τον Λεωνίδα, έγραφε η προκήρυξη του Αθανασίου Διάκου που δημοσιεύθηκε σε ιταλική εφημερίδα της Τεργέστης. Αυτά προς το παρόν.

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

.

Σήμερα γιορτάζουμε το χαρμόσυνο μήνυμα της Θείας ενσάρκωσης, από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στη Θεοτόκο μας.
Το γεγονός αυτό μας το περιγράφει ο Άγιος και Ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιό του (κεφ. Α' στίχ. 26-38).

Την ημέρα αυτή, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και Της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό, και όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο Αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η Δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει». Τότε η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά: «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου», και όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. Με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά Της, Τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον που με την θυσία Του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και του χάρισε την Άγια... , Ουράνια και Αιώνια Ζωή!!!

Αξίζει, όμως, να δούμε και να εξηγήσουμε το Απολυτίκιο αυτής της μεγάλης εορτής:
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.»
 

Δηλαδή:
«Σήμερα είναι η κυριότερη μέρα της σωτηρίας μας και η φανέρωση του Μυστηρίου, που ήταν από πολλά χρόνια κρυμμένο: Ο Υιός του Θεού θα γίνει άνθρωπος, Υιός τής Παρθένου Μαρίας και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα φέρνει. Γι’ αυτό κι εμείς μαζί μ'αυτόν ας πούμε ζωηρά στην Παναγία: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.»

Η σημερινή εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Εκκλησίας μας. Είναι μέρα χαράς και αγαλλίασης. Η Εκκλησία επιτρέπει την βρώση ψαριών ακόμα και αν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου βρίσκεται ημερολογιακά μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Η ημέρα αυτή είναι και ημέρα αργίας. Η παράδοση λέει ότι αυτήν την ημέρα ούτε τα χελιδόνια δεν χτίζουν τις φωλιές τους.

Σε εορτάζοντες και μη, ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευάρεστα στον Θεό!!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Για μία ακόμη φορά τιμούμε τους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα. Μαζί με την εθνική επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου που συμβολικά ταυτίστηκε με την Επανάσταση η οποία ξεκίνησε ένα μήνα νωρίτερα.

Το νόημα αυτής της ταύτισης είναι η θεϊκή ευλογία του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία, η πίστη των ραγιάδων για το ποθούμενο.

Ο Αγώνας του '21 προετοιμάστηκε μεθοδικά ύστερα από προηγούμενα αποτυχημένα κινήματα που πνίγηκαν στο αίμα από τους Οθωμανούς και στηρίχτηκε στη βούληση και στην πίστη φωτισμένων πατριωτών Ελλήνων. Το εκπληκτικό που άφησε άφωνους τους ξένους παρατηρητές, ήταν πως κατόρθωσε η ελληνική ψυχή να παραμείνει αδούλωτη για τετρακόσια χρόνια και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά της.

Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες ηττήθηκαν αλλά δεν αποδέχθηκαν ποτέ την ήττα παρόλο που η πνευματική τους ηγεσία κατέφυγε στη Δύση κι έμειναν ακέφαλοι χωρίς ταγούς. Το ρόλο να κρατήσουν άσβεστη τη σπίθα της Λευτεριάς τον ανέλαβαν κάποιοι αφανείς ήρωες με την καλλιέργεια της γλώσσας και της εθνικής συνείδησης. Έτσι ο Ρήγας Φεραίος, οι Έλληνες διαφωτιστές του εξωτερικού και η Φιλική Εταιρία βρήκαν πρόσφορο έδαφος για ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της Ελευθερίας στους υπόδουλους Έλληνες.

Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι οι Έλληνες διανοούμενοι αντέγραψαν τους Ευρωπαίους Διαφωτιστές παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι η αντιγραφή δεν οδηγεί σε Επαναστάσεις και δημιουργία Εθνών αν δεν υπάρχουν ισχυρά εσωτερικά ερείσματα.

Βέβαια η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως άλλωστε είχε γίνει και στο παρελθόν. Η σύγκριση των αριθμητικών και ποσοτικών δεδομένων σε ανθρώπους, όπλα και εφόδια μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών ήταν συντριπτική υπέρ των Τούρκων.

Τα λόγια του Κολοκοτρώνη είναι χαρακτηριστικά: "Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την ιδικήν μας και την τούρκικη δύναμη. Τώρα οπού τελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα....

Οι περισσότεροι απ' αυτούς στην αρχή της επανάστασης ήταν χωρίς άρματα κι άλλοι είχαν μαχαίρας, άλλοι σουγλιά και αι σημαίαι των περισσοτέρων ήταν τσεμπέρες των γυναικών των".

Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας ήταν εχθρικές γενικότερα απέναντι στα επαναστατικά κινήματα που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τους υπόδουλους λαούς και να διαλύσουν τις Αυτοκρατορίες.Κι όμως, η μεθοδική προετοιμασία και η πίστη, έστω των λίγων φωτισμένων διανοουμένων και κλεφτών και αρματολών, έφερε το ποθούμενο.

Σύμφωνα με το σχέδιο της Φιλικής Εταιρίας, η Επανάσταση θα εκδηλωνόταν ταυτόχρονα σχεδόν από τη Μολδοβλαχία μέχρι την Πελοπόννησο και από τη Σερβία μέχρι την Κωνσταντινούπολη. "Λευτεριά ή Θάνατος" ακούστηκε σ' όλες τις υπόδουλες ελληνικές περιοχές. Όμως, η ελληνοσερβική συμμαχία ματαιώθηκε και η Επανάσταση που ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη το Φεβρουάριο του 1821 έσβησε τους πρώτους δύο μήνες. Και στις άλλες περιοχές η Επανάσταση πνίγηκε στο αίμα: Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο, Νησιά του Αιγαίου, Κρήτη, Κύπρος.

Μόνο στην Πελοπόννησο ο Αγώνας ευδοκίμησε με πολλές επιτυχίες στην αρχή κι έμελλε να κρατήσει στο στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο περίπου μια δεκαετία ώσπου να υπογραφεί η ληξιαρχική πράξη γέννησης του νεοελληνικού κράτους.

Μέχρι όμως, να φτάσει στο αίσιο τέλος η Επανάσταση πέρασε από πολλά κύματα.

Τον πρώτο και δεύτερο χρόνο οι Έλληνες κέρδισαν πολλές νίκες στις πολεμικές συγκρούσεις που έγιναν στο Μοριά με αποκορύφωμα την άλωση της Τριπολιτσάς και την καταστροφή της μεγάλης στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια.

Το ίδιο συνέβη και στη Στερεά Ελλάδα όπου στα χέρια των Ελλήνων περιήλθαν κάποιες πόλεις και κάστρα των Τούρκων.

Το 1823 υπήρχε μια κάμψη του Αγώνα εξαιτίας των αντιπαραθέσεων στρατιωτικών και πολιτικών που οδήγησαν σε εμφύλιες συγκρούσεις το 1824 και 1825 και έβαλαν σε κίνδυνο τα όσα είχαν κατακτήσει ως τότε. Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα με την αποβίβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο το 1825 και την πτώση του Μεσολογγίου το 1826 και του φρουρίου της Ακρόπολης το 1827.

Ο τυφλός κομματισμός, ο διχασμός και ο παροπλισμός άξιων οπλαρχηγών, η έλλειψη οικονομικών πόρων και η διοικητική ανικανότητα έφεραν την Επανάσταση στο χείλος του γκρεμού. Υπήρχε άμεσος κίνδυνος τόσες θυσίες να πάνε χαμένες και οι Έλληνες να μη γευθούν τη χαρά της Ελευθερίας.

Πολλοί άρχισαν να σκέφτονται διάφορες λύσεις όπως η δημιουργία ενός ημιανεξάρτητου κρατιδίου στο Μοριά υπό την ηγεμονία ενός ξένου πρίγκιπα ή την παροχή μιας αυξημένης αυτονομίας του Μοριά υπό την προστασία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μιας Μεγάλης Δύναμης.

Για μία ακόμη φορά το ελληνικό δαιμόνιο έδρασε. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, προικισμένος πολιτικός αρχηγός της Επανάστασης με την ιδιοφυΐα που τον διέκρινε, αντιλήφθηκε την αλλαγή της πολιτικής στρατηγικής της Μεγάλης Βρετανίας. Γι' αυτό συνέταξε μια επιστολή προς το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών όπου έλεγε ότι "σας προσφέρουμε διαρκή συμμαχία αν σώσετε την Ελληνική Επανάσταση" - κάτι που χαρακτηρίστηκε από πολλούς Έλληνες ως δήλωση υποτέλειας.

Όμως, αυτή η κίνηση δεν έγινε τυχαία. Η Ελληνική Επανάσταση είχε ήδη τύχει μιας διεθνούς αναγνώρισης με τα δύο αγγλικά δάνεια και με το ισχυρό ρεύμα Φιλελληνισμού που είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη βασιζόμενο στη συμπάθεια των λίγων και αδύναμων Ελλήνων που αγωνίζονταν ενάντια σε μια βάρβαρη Αυτοκρατορία.

Ο Μαυροκορδάτος στην επιστολή του υπονοούσε ότι αν δεν ήταν η Αγγλία που θα στήριζε την Ελληνική Επανάσταση, θα μπορούσε να είναι μια άλλη. Πρόσφερε δηλαδή, προνομιακή σχέση στην Αγγλία ή σε όποια Δύναμη βοηθούσε τους Έλληνες.

Συγχρόνως, ο Κολοκοτρώνης ξεκίνησε μια απελπισμένη αντεπίθεση στο Μοριά απειλώντας τους προσκυνημένους και κάνοντας σαφές προς τους ξένους ότι ο Αγώνας συνεχιζόταν. Ο ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός αναζωπυρώθηκε κι έτσι προέκυψε η ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου ο στόλος της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας κατέστρεψε τον τουρκοαιγυπτιακό δίνοντας το μήνυμα της στήριξης του Αγώνα.

Μέσα από αυτές τις συνθήκες καλείται ο Ιωάννης Καποδίστριας ως Κυβερνήτης για να βάλει τάξη και να διεκδικήσει τα μέγιστα δυνατά όρια του νέου Ελληνικού Κράτους. Οι Μεγάλες Δυνάμεις καθόρισαν τελικά τα σύνορα του πρώτου Ελληνικού Κράτους που περιελάμβανε την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και τις Κυκλάδες.

Καθόρισαν όμως, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, και την πολιτική του πορεία με αποτέλεσμα ο αγώνας των Ελλήνων τα επόμενα χρόνια να συνεχιστεί τόσο για ν' απελευθερωθούν οι υπόλοιπες ελληνικές περιοχές όσο και για ν' απαλλαγούν από την κηδεμονία των ξένων.

Σημασία έχει ότι ο μεγάλος Ξεσηκωμός του '21 ξεκίνησε χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τους ξένους και στηρίχθηκε αποκλειστικά στους Έλληνες οι οποίοι κατάφεραν το πρώτο ουσιαστικό πλήγμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι έδωσαν το έναυσμα για τον ξεσηκωμό κι άλλων υπόδουλων λαών.

Η Επανάσταση του '21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν' αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Παρά τη διχόνοια και τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας Αγωνιστές μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους.

Όπως, λέει κι ο Μακρυγιάννης: "Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το "εμείς" κι όχι εις το "εγώ".

Να γιατί ο Αγώνας του '21 παραμένει διαχρονικός κι επίκαιρος για μας τους Νεοέλληνες. Η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να τη διατηρήσουμε.