Το Πολεμικό Ναυτικό είναι ο πρώτος Κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων που λόγω της ανησυχητικής τροπής που παίρνει η τακτική κατάσταση στο Αιγαίο και στην Α.Μεσόγειο, αλλά και λόγω του, μέχρι στιγμής, πλήρους αδιεξόδου στα προγράμματα υποβρυχίων "Αρχιμήδης" και "Neptune II" με τις διαδοχικές σκανδαλώδεις συμβάσεις, παίρνει μια ιστορική απόφαση:

Ανατρέπει τα όσα του είχαν επιβληθεί προ διετίας σε ότι αφορά την απόσυρση των υποβρυχίων κλάσης 209/1100 και 1200 και επαναφέρει το σύνολο αυτών που έχουν βγει εκτός δράσης (δύο μέχρι στιγμής) και ταυτοχρόνως σταματά τις αποσύρσεις μέχρις νεωτέρας.

Η άρση της απόφασης παροπλισμού των υποβρυχίων 209 είναι οριστική και αποσκοπεί στην αποκατάσταση μιας στοιχειώδους ισορροπίας στο Αιγαίο απέναντι σε έναν τουρικό Στόλο που"μετρά" κάπου 14 ενεργά υποβρύχια, έναντι, θεωρητικώς, 7 ελληνικών.

Άμεσα υπογράφηκαν τα σχετικά κονδύλια (ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δ.Αβραμόπουλος "πήρε" πολιτικά πάνω του την απόφαση για την απαραίτητη δαπάνη) για τα προγράμματα συντήρησης της συνολικής δύναμης με την εξασφάλιση ροής ανταλλακτικών και είναι η πρώτη φορά που μια απόφαση που είχε επιβληθεί από την τρόικα, ανατρέπεται.

Έτσι ή αλλιώς το πρώτο 209/1100 που είχε αποσυρθεί, το ΓΛΑΥΚΟΣ S110 είχε μπροστά του κάποια χρόνια επιχειρησιακής ζωής (το σκάφος βγήκε ολοκαίνουριο και με προηγμένα συστήματα από το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού NEPTUNE I) και ήταν πραγματικά σκανδαλώδες το γεγονός ότι κάποιοι ήθελαν να το στείλουν στο διαλυτήριο.

Ο Αρχηγός του ΠΝ, αντιναύαρχος Γ.Αποστολάκης, στις πρώτες του αποφάσεις τον περασμένο Μάρτιο ήταν το υποβρύχιο να μην εγκαταλειφθεί στην τύχη του, αλλά να συντηρηθεί.

Το εν λόγω υποβρύχιο είναι το πρώτο παγκοσμίως συμβατικό Τype 209 /1100, και φυσικά το πρώτο και ομώνυμο στη σειρά των τεσσάρων υποβρυχίων που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό (ΝΗΡΕΥΣ S111, ΤΡΙΤΩΝ S112, ΠΡΩΤΕΥΣ S113) τα οποία προορίζονταν να διατηρηθούν σε υπηρεσία μέχρι το 2015-16, αλλά η τρόικα είχε δώσει εντολή να αποσυρθούν.

Το πρόγραμμα NEPTUNE I  ήταν επιτυχημένο και επέτρεπε στα υποβρύχια να παραμείνουν αξιόμαχα για δύο δεκαετίες ακόμα, μετά από εκτεταμένη συντήρηση και εγκατάσταση σύγχρονων συστημάτων μάχης. Το πρόγραμμα προέβλεπε γενικές επισκευές σκάφους, καθώς επίσης:

-εγκατάσταση συστήματος σόναρ CSU 83-90

-εγκατάσταση συστήματος διαχείρισης τακτικών δεδομένων και ελέγχου βολής "Κανάρης"

-αντικατάσταση και εκσυγχρονισμό των ηλεκτρονικών αντιμέτρων

-ολοκλήρωση βλήματος υποβρύχιας εκτόξευσης εναντίων πλοίων UGM-84D Block 1C Harpoon

-αναβάθμιση του εξοπλισμού ναυτιλίας, επικοινωνιών και ESM (δέκτες GPS και SATNAV                           

-Σύστημα αδρανειακής Ναυτιλίας INS Sperry Marine Mk29 Mod 3, ραντάρ έρευνας Calypso III

-γενική συντήρηση και αναβάθμιση των κύριων κινητήρων, περισκοπίων και λοιπών συστημάτων

Σημειώνεται ότι τα υποβρύχια που προέκυψαν από το πρόγραμμα NEPTUNE I είναι τα μοναδικά στο Π.Ν. που μπορούν να εκτοξεύουν βλήματα UGM-84D Block 1C Harpoon, κάτι για το οποίο δεν έχουν πιστοποιηθεί ούτε τα νέα υποβρύχια Type 214! 

To ΓΛΑΥΚΟΣ κατασκευάσθηκε στα Ναυπηγεία της HDW στο Κίελο της Γερμανίας. Η καθέλκυση του έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, ενώ στις 6 Νοεμβρίου 1971 κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και εντάχθηκε στη δύναμη της Διοίκησης Υποβρυχίων του Αρχηγείου Στόλου.

Την ίδια στιγμή στην περίπτωση του προγράμματος Neptune II μπορούμε να μιλάμε για ένα απίστευτο "ναυάγιο" και στρατηγικό αδιέξοδο: Το πρώτο υποβρύχιο του προγράμματος, το Type 209/1200, S118 ΩΚΕΑΝΟΣ, ενώ θεωρητικά έχει ολοκληρώσει τον εκσυγχρονισμό του με την εγκατάσταση, μάλιστα, μεταξύ άλλων συστημάτων ΑΙΡ, εν τούτοις παραμένει στο ναύσταθμο και κανένας δεν το αγγίζει.

Γιατί; Είναι κοινό μυστικό ότι το πρόγραμμα έχει αποτύχει και το υποβρύχιο "υπολείπεται σημαντικά των επιδόσεων και προδιαγραφών που είχε θέσει το ΠΝ", για να το πούμε κομψά.

Για τον λόγο αυτό οι Γερμανοί της TKMS βιάστηκαν αρχικά να προτείνουν το καλοκαίρι του 2009, την παράδοση δύο δωρεάν (!) νέων υποβρυχίων κλάσης 209/1400 για να γλιτώσουν από την αποκάλυψη του πρωτοφανούς φιάσκο, μια πρόταση που εν συνεχεία μετατράπηκε σε ... αγορά από τον Ε.Βενιζέλο των δύο νέων Type 214 (πλην των τεσσάρων Type 214 που είχαν αγοραστεί με την σύμβαση "Αρχιμήδης").

Και τα δύο προγράμματα έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο, αλλά αν για το πρόγραμμα "Αρχιμήδης" θα βρεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η λύση για το πρόγραμμα Neptune II για το οποίο έχουν καταβληθεί μέχρι στιγμής 650 εκατ. ευρώ είναι πρακτικά αδύνατον να βρεθεί λύση, αφού κάποιος, με κάποιο τρόπο, θα πρέπει να πληρώσει το κόστος της αποτυχίας του...

Κατ'αυτόν τον τρόπο το ΠΝ και βλέποντας ότι κινδυνεύει η επιχειρησιακή παρουσία του στην Ανατολική Μεσόγειο  που παίζεται το μεγάλο παιχνίδι των ενεργειακών κοιτασμάτων και με δεδομένο ότι οι κύριες μονάδες δεν έχουν δυνατότητα επιβίωσης λόγω ανυπαρξίας αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής ρίχνει όλο το βάρος του στα εναπομείναντα υποβρύχια, ακόμα και αυτά που έχει αποσύρει.

Η λύση είναι λογική και αυτονόητη, αλλά δεν παύει να είναι λύση ανάγκης. Το ερώτημα είναι πόσο επιβιώσιμα θα είναι αυτά τα υποβρύχια με το έντονο ακουστικό ίχνος απέναντι σε μια τουρκική ανθυποβρυχιακή άμυνα με δεκάδες ASW αεροσκάφη, όπως τα ATR-70, τα CN-235, κλπ...