Ολόκληρος ο κατάλογος με τα ελληνικά νησιά που διεκδικεί η Τουρκία και τα οποία περιλαμβάνονται στην απάντηση που έδωσε σε σχετικό ερώτημα στην τουρκική Βουλή ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας, Αχμέτ Νταβούτογλου είναι τα 25 νησιά (συν τις τέσσερις βραχονησίδες στην περιοχή Οινουσσών, Πασά, Βάτος, Μανδράκι, Γαβάθι) του χάρτη εκ των οποίων τα μισά είναι γνωστά και τα άλλα μισά είναι ... νέες διεκδικήσεις.

Η διεκδίκηση προέκυψε κατά έναν πρωτοφανή τρόπο ότι χαρακτηρίστηκαν "Mη έγκυρες" οι Συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων με τα οποία τα νησιά του Αιγαίου, πλην Ίμβρου  Τενέδου και ορισμένων βραχονησίδων περιήλθαν οριστικά στην Ελλάδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή από το Κοτσάελι, Lütfü Türkkan.

Η ερώτηση αφροούσε για το καθεστώς το οποίο ισχύει στα νησιά του Αιγαίου και αν αυτό διέπεται από τις συνθήκες της Λοζάνης του 1923  και των Παρισίων του 1947 (παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα), τόνισε ότι "το ζήτημα είναι θέμα ερμηνείας των σχετικών συνθηκών".

Είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοια συνολική αμφισβήτηση των συνθηκών που διέπουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και σίγουρα είναι προεόρτιο αυτών που θα ακολουθήσουν με τις έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Όσον αφορά τα νησιά (λόγω παραδρομής) εκτιμάται ότι εκεί που λέει Koyun δεν πρέπει να είναι το Koyun adasi (δηλαδή 1 νησί), αλλά τα νησιά που είναι ΒΑ της Χίου, δηλαδή τα Koyun adalari, ενώ όσον αφορά τη νησίδα Keci η αναφορά πρέπει να είναι για την Ψέριμο (εκτιμώντας ότι ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας ηθελημένα αναφέρθηκε σε νησιά που θα μπορέσουν σύγχιση οι σχετικές του δηλώσεις)

α. Koyun (βρίσκεται μέσα στη θάλασσα του Μαρμαρά απέναντι από το Balιkesir =Παλιόπολη και ασφαλώς τουρκική εξ ολοκληρου)

β. Hurşit (νησίδα δίπλα στους Φούρνους)

γ. Fornoz (Φούρνοι)

δ. Eşek (Γαϊδουρονήσι κατά τη μετάφραση, δηλαδή Αγαθονήσι)

ε. Nergizçik (Αρκοί)

στ. Bulamaç (νησίδα ΝΑ Αγαθονησίου)

ζ. Kololimnoz (το όνομα αυτό μπορεί να αναναφέρεται σε 2 νησιά - στο imralι στη θάλασσα του Μαρμαρά και στη νησία Καλόλιμνος βορειως της Καλύμνου)

η. Keçi (=Γίδα, Κατσίκα - πρόκειται για μη αμφισβητούμενο τουρκικό νησάκι που βρίσκεται μέσα στον Κόλπο της Μαρμαρίδας σε πολύ μικρή απόσταση από την ακτή - ακόμη κι εγώ που είμαι χοντρούλης το φτάνω κολυμπώντας)

θ. Sakarcılar (Νησίδα Γυαλί)

ι. Koçbaba (Νησίδα Λέβιθα)

ια. Ardacık (Νησίδα Σύρνα)

Η Χαμηλή, τα Διβούνια και η Αστακίδα είναι αυτά που δεν φαίνονται ονομαστικά στον κατάλογο, αλλά είναι διακριτά στο χάρτη.

Ο Νταβούτογλου δήλωσε συγκεκριμένα ότι "τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο με την Ελλάδα, δεν καθορίζονται από μια έγκυρη συμφωνία, ώστε να επιλύονται τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των δύο πλευρών".

Πρακτικά ο Α.Νταβούτογλου λέει ότι "Δεν υπάρχει καμία συμφωνία που να προσδιορίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αιγαίου" κι αυτό το λέει για πρώτη φορά.

Φυσικά αν οι συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων είναι μη έγκυρες, σημαίνει ότι ξεκινάμε και μια μεγάλη συζήτηση για την δυτική Τουρκία, το καθεστώς των Στενών, την Ανατολική Θράκη, το καθεστώς της Κωνσταντινούπολης κλπ κλπ...

Μόνο που αυτά δεν έπρεπε να τα λέμε εμείς, αλλά το υπουργείο Εξωτερικών που εποίησε τη νήσσαν για ακόμα μία φορά...

Με το επιχείρημα της αναζήτησης όπλων μαζικής καταστροφής ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών,  Σεργκέι Λαβρόφ, προειδοποίησε για το ενδεχόμενο επανάληψης του ιρακινού σεναρίου στη Συρία, με στόχο την ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Μιλώντας σε κοινή συνέντευξη Τύπου με την πρόεδρο της Επιτροπής της Αφρικανικής Ένωσης Ενκοσαζάνα Ντλαμίνι-Ζούμα, ο κ.  Λαβρόφ εμφανίστηκε επικριτικός απέναντι στην έκκληση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι - μουν προς τη συριακή κυβέρνηση να επιτρέψει σε ομάδα του ΟΗΕ να διενεργήσει έρευνα σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς τον Δεκέμβριο.

«Το αίτημα αυτό του γενικού γραμματέα αναφορικά με ένα γεγονός το οποίο ξεχάστηκε στη συνέχεια μάς θυμίζει προσπάθειες να επαναληφθεί στη Συρία μια ανάλογη πρακτική με εκείνη στο Ιράκ, όταν διεξάγονταν έρευνες για όπλα μαζικής καταστροφής», τόνισε ο Λαβρόφ, προσθέτοντας πως «δεν υπάρχει πάντα βάση στις κατηγορίες για χρήση χημικών όπλων».

Τέλος υποστήριξε πως «υπάρχουν μάλλον κυβερνήσεις και κάποιοι εξωτερικοί παίκτες που πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο για να ανατρέψουν το συριακό καθεστώς. Αλλά η κατηγορία της χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής είναι υπερβολικά σοβαρή και δεν μπορούμε να αστειευόμαστε σχετικά με αυτήν. Το να την εκμεταλλευόμαστε για να προωθούμε γεωπολιτικούς στόχους δεν είναι αποδεκτό».

Το βρετανικό Ινστιτούτο «Royal United Services Institute» σε Έκθεσή του,που πρόκειται να δημοσιοποιήσει σήμερα όπως γράφει η Telegraph, θα αναφέρει ότι η αποχώρηση όλων των βρετανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν το επόμενο έτος θα δημιουργήσει μία μοναδική ευκαιρία για τη μεταστροφή του δόγματος «Ανατολικά του Suez», το οποίο αποτέλεσε μία αναδίπλωση-ορόσημο της Μ.
Βρετανίας από αυτοκρατορική δύναμη.

Η Κυβέρνηση του HAROLD WILSON αποφάσισε το 1968 να κλείσει μία σειρά στρατιωτικών Βάσεων στον Κόλπο, οι οποίες λειτουργούσαν ως συνδετικός κρίκος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός αιώνα. Η βρετανική αποχώρηση ολοκληρώθηκε το 1971, επιτρέποντας στις χώρες του Κόλπου να καταστούν ανεξάρτητες.

Το εν λόγω Ινστιτούτο Μελετών θα αναφέρει ότι οι βρετανικές ΕΔ εξετάζουν μία μερική ανατροπή του δόγματος «Ανατολικά του Suez». Ο καθηγητής MICHAEL CLARKE, ο οποίος είναι διευθυντής του βρετανικού Ινστιτούτου, αναφέρει: «Ο Στρατός σκοπεύει να οικοδομήσει μία ισχυρή σκιώδη
παρουσία πέριξ του Κόλπου, όχι με μία εμφανή αυτοκρατορικού τύπου παρουσία, αλλά διακριτικά. Η εξέλιξη αυτή ίσως να μην δηλωθεί επίσημα ως κυβερνητική πολιτική. Όμως η Μ. Βρετανία φαίνεται να οδηγείται σε μία απόφαση, σύμφωνα με την οποία ένας σημαντικός επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής της σε θέματα άμυνας και ασφάλειας είναι εύλογος».

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, οποιαδήποτε νέα βρετανική παρουσία θα εστιάζεται στα ΗΑΕ, όπου η «Βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία» (RAF) σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την αεροπορική Βάση Al Minhad. Το «Βρετανικό Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό» πάντοτε διατηρούσε στον Κόλπο τρία ναρκαλιευτικά
και τουλάχιστον μία φρεγάτα ή ένα αντιτορπιλικό, τα οποία υποστηρίζονταν από ολιγάριθμο μόνιμο προσωπικό στο Μπαχρέιν. Η Έκθεση αφήνει να εννοηθεί ότι ο εν λόγω στολίσκος ενδέχεται να ενισχυθεί.

Ο βρετανικός Στρατός σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τις επαφές που έχει με τις ΕΔ του Ομάν προκειμένου να σταθμεύσει Δυνάμεις του στη χώρα. Το γεγονός αυτό θα επιτρέψει τη χρήση χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων εδάφους, το οποίο είναι ιδανικό για εκπαίδευση στρατιωτικών μονάδων για πόλεμο στην έρημο.

Η Έκθεση προσθέτει ότι η μετακίνηση εξοπλισμού και προσωπικού από το Αφγανιστάν προς τον Κόλπο θα έχει μικρότερο οικονομικό κόστος από το να πραγματοποιηθεί επιστροφή του στη Μ. Βρετανία. Επιπρόσθετα, οι εμπορικοί δεσμοί της Μ. Βρετανίας με τον Κόλπο καθίστανται όλο και περισσότερο
σημαντικοί. Περίπου 100.000 Βρετανοί πολίτες διαβιούν στα ΗΑΕ, ενώ το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών ανήλθε πέρυσι σε 14 δις £.

Το Κατάρ αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή υγροποιημένου φυσικού αερίου για τη Μ. Βρετανία.

Το δόγμα «Ανατολικά του Suez» βασίστηκε σε δύο υποθέσεις: ότι η τιμή του πετρελαίου, που τότε ήταν 4 $ το βαρέλι, θα παρέμενε στο ίδιο επίπεδο και ότι το Ιράν, που τότε βρισκόταν υπό την ηγεσία του Σάχη, θα παρέμενε αξιόπιστος σύμμαχος.

Η κατάρρευση και των δύο προϋποθέσεων και ο αυξανόμενος πλούτος της περιοχής του Κόλπου βοηθά να εξηγηθεί γιατί η Έκθεση του ινστιτούτου είναι σωστή ως προς το ότι επανεξετάζεται σιωπηρά το δόγμα «Ανατολικά του Suez.

Ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη αναφέρθηκαν ότι πετάνε πάνω από την Δαμασκό τις τελευταίες ώρες από  ξένες πηγές. Το Ιράν πιέζει τον Μπασάρ Άσαντ να επιτρέψει στην Χεζμπολάχ την απόκτηση εξελιγμένου  οπλισμού (για μια παραστρατιωτική οργάνωση), συμπεριλαμβανομένου των αντιαεροπορικών πυραύλων  SA-17.

Η Τεχεράνη υπενθυμίζει στον Άσαντ σύμφωνα με τον ισραηλινό ιστότοπο Debka, ότι χρωστάει μεγάλη  χάρη στον ηγέτη της λιβανέζικης Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, ο οποίος διέθεσε 5000 μαχητές της  οργάνωσης από σύνολο 8000, στα συριακά μέτωπα, ώστε να κρατηθεί στην εξουσία ο Σύρος πρόεδρος.  Για αυτό το λόγο θεωρείται σίγουρο ότι ο Άσαντ δεν θα είναι σε θέση να απορρίψει το αίτημα.

Έτσι, σύμφωνα με τους Ισραηλινούς έχουν ξεκινήσει στις συριακές βάσεις κατά μήκος των συνόρων με  το Λίβανο ετοιμασίες για την αποστολή των συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων, τις τελευταίες  ημέρες.

Η ισραηλινή Αεροπορία παρακολουθεί από ψηλά τις κινήσεις αυτές, ενώ το Ισραήλ έχει επανειλημμένως προειδοποιήσει ότι οποιαδήποτε απόπειρα μεταφοράς τέτοιου οπλισμού, θα προκαλέσει την (βίαιη  φυσικά) αντίδρασή του.

Στις 30 Ιανουαρίου το Ισραήλ είχε βομβαρδίσει φάλαγγα οχημάτων που διέρχονταν από την Jamraya  κοντά στην Δαμασκό στο δρόμο προς τον Λίβανο με φορτίο προηγμένων οπλικών συστημάτων για την  Χεζμπολάχ.

Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος που εκτοξεύτηκε στις 25 Απριλίου από τον Λίβανο, και το οποίο τα  ισραηλινά μαχητικά κατέρριψαν απέναντι από την ισραηλινή πόλη της Χάιφα, αξιολογείται τώρα σαν  μια προειδοποίηση - απειλή από την Τεχεράνη ότι εάν το Ισραήλ χτυπήσει ξανά αλλή αποστολή  οπλισμού στο δρόμο προς τον Λίβανο, τα επόμενα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα είναι οπλισμένα, σε  μεγάλους αριθμούς και θα πετούν πάνω από το Ισραήλ.

Για αυτό το λόγο οι Αμερικανοί ξεκίνησαν να μεταφέρουν επειγόντως πυραύλους Patriot από τον Κόλπο  στην Ιορδανία με τον  προφανή σκοπό να επιβάλλουν κάποιου είδους απαγόρευσης πτήσεων στα σύνορα  με την Συρία όπως ήδη σας έχουμε ενημερώσει.

Η δε μεταφορά των Patriot θα πραγματοποιηθεί από την δυτική Σαουδική Αραβία, και το Κουβέιτ, από χώρες δηλαδή που χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν, αλλά και επανδρώνουν τους ισλαμιστές αντάρτες. Η  μεταφορά των πυραύλων δείχνει ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Συρία σημαντικότερη απειλή πλέον και από το
Ιράν.

Τον ίδιο ρόλο παίζουν και οι Νατοϊκοί Patriot που βρίσκονται στην Τουρκία αποκαλύπτοντας ένα κατά  πολύ ευρύτερο σχεδιασμό για τη δημιουργία τουλάχιστον δύο ζωνών απαγόρευσης πτήσεων με τις οποίες  το ΝΑΤΟ θα επιχειρήσει να «στραγγαλίσει»  κάθε προσπάθεια της Αεροπορίας της Συρίας να προσβάλλει
τις άτακτες ομάδες ανταρτών και μισθοφόρων.

Ταυτόχρονα Τουρκία και Ισραήλ συμφώνησαν οι μυστικές τους υπηρεσίες της ΜΙΤ και της Μοσάντ, να  κάνουν ανταλλαγή πληροφοριών σε οτιδήποτε αφορά το συριακό ζήτημα, και μάλιστα στο υψηλότερο  δυνατό επίπεδο δηλαδή μεταξύ των δύο αρχηγών Tamir Pardo (για την Μοσάντ) και Hakan Fidan (για  την ΜΙΤ).

Οι μάσκες έπεσαν, τα προσχήματα δεν κρατιούνται πλέον, και οι ευγένειες καθίστανται περιττές. Η Δύση με μπροστάρη τις ΗΠΑ, βλέπουν τους αγαπημένους τους ισλαμιστές αντάρτες να συντρίβονται κάθε μέρα, και επιδιώκουν να βρουν αφορμές να επέμβουν. Μετά τα τελευταία γεγονότα στη Βοστόνη αλλά και την απαγωγή των Μητροπολιτών, η προπαγάνδα της Δύσης έχει υποστεί ανεπανόρθωτα πλήγματα αφού μεγάλο μέρος της δυτικής κοινής γνώμης συνειδητοποίησε ότι στην Συρία δεν υπάρχουν εξεγερμένοι αλλά εισβολή φανατικών ισλαμιστών, τους οποίους στηρίζουν απροκάλυπτα, και χωρίς ίχνος ντροπής οι κυβερνήσεις τους.

Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι ο χρόνος τρέχει εναντίον τους και θέλουν να δράσουν τάχιστα πριν την οριστική συντριβή των ισλαμιστών, αλλά και πριν υπάρξουν αντιδράσεις από ολοένα αυξανόμενες μάζες αφυπνισμένων πολιτών.

Το συριακό δράμα φαίνεται να πλησιάζει προς το τέλος του, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν πειστικές εξηγήσεις, του γιατί υποστήριξαν παρακλάδια της Αλ Κάιντα στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη, που υποτίθεται ότι είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος εχθρός τους. Για όποιον ξέρει να "διαβάζει" τη ροή των γεγονότων, θα καταλάβει ότι πίσω από το "βιτρινάτο" μίσος Δυτικών και Αλ Κάιντα εμφανίζονται συχνά περίεργες "συμπτωματικές" συνεργασίες.

Ρωγμές και στον Γαλλογερμανικό άξονα προκαλεί η εμμονή του Βερολίνου στην πολιτική λιτότητας για την Ευρώπη χωρίς ίχνος αναπτυξιακών μέτρων. Μετά από τρία χρόνια ισοπεδωτικής πολιτικής, έχοντας κάνει την Ελλάδα πειραματόζωο, επιβάλλοντας δήμευση των καταθέσεων στην Κύπρο και διαλύοντας οικονομίες ισχυρών χωρών του Νότου, όπως της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, όλοι πλέον αντιλαμβάνονται πώς η πολιτική αυτή μόνο στην καταστροφή της Ευρωπαικής Ένωσης και της Ευρωζώνης μπορεί να οδηγήσει. Όλοι, πλην των Γερμανών.

Ο Γάλλος υπουργός Προστασίας του Καταναλωτή, σοσιαλιστής Μπενουά Αμόν δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα «The Observer» πώς «θα πρέπει να τελειώνουμε με τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη», σημειώνοντας ότι, «ένας από τους λίγους που πιστεύουν ακόμη ότι οι πολιτικές αυτές λειτουργούν είναι η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, υποστηριζόμενη από ορισμένες χώρες του βορρά».  

«Η ενοχοποίηση της πολιτικής της λιτότητας θα προκαλέσει εντάσεις και πολιτικές διαφωνίες με τους Γερμανούς», είπε επίσης ο Γάλλος υπουργός στις δηλώσεις του στην βρετανική εφημερίδα και πρόσθεσε ότι «την απόρριψη της λιτότητας από την κοινή γνώμη την συμμερίζεται εφεξής η πλειονότητα των ηγετών και των οικονομολόγων. Η Γερμανία είναι η μόνη οικονομία που συνεχίζει να αντιστέκεται, να είναι αντίθετη, να ασκεί το βέτο της», κατέληξε.

Ο Μπενουά Αμόν αποτελεί μία ακόμη φωνή σε αυτές που λένε τους τελευταίους μήνες πώς η πολιτική λιτότητας δεν βγαίνει στην Ευρώπη. Μάλιστα αρκετοί Γάλλοι πολιτικοί και όχι μόνο ζητούν από τον Φρανσουά Ολάντ να ηγηθεί της πολιτικής της ανάπτυξης κόντρα στη λιτότητα που θέλουν και υποστηρίζουν οι Γερμανοί εν’ όψει και των εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Είναι φανερό πλέον δηλαδή πώς σπάει ο Γαλλογερμανικός άξονας, καθώς όπως είπε και ο υπουργός Προστασίας του Καταναλωτή όλη η Ευρώπη απορρίπτει τη λιτότητα. Ίσως οι Γάλλοι βλέπουν τη στασιμότητα στην οικονομία τους και ανησυχούν, όπως και την καταβαράθρωση των ποσοστών της κυβέρνησης Ολάντ.

Σημειώνεται πώς πολλοί αξιωματούχοι, Ευρωπαίοι και του ΔΝΤ, ενεπλάκησαν τις τελευταίες ημέρες σε έναν πόλεμο δηλώσεων γύρω από το κατά πόσον θα πρέπει να συνεχιστεί στην Ευρωζώνη η πολιτική της λιτότητας. Ακόμα και το σκληρό ΔΝΤ βλέπει τώρα ότι η Ευρώπη χρειάζεται μεταρρυθμίσεις για να ανακάμψει η ανάπτυξή της και για να αποφύγει τη στασιμότητα, όπως είπε ο 2ος στην ιεραρχία του Ταμείου, Ντέιβιντ Λίπτον.

Στην καρδιά της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες, ο επίτροπος Οικονομίας, Ολι Ρεν, αναγνώρισε ότι μπορεί να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή με ηπιότερους ρυθμούς.

Στη Γερμανία, όμως, οι φωνές αυτές δεν είναι αρκετά ισχυρές. Μόνον ο αντίπαλος της Μέρκελ στις εκλογές του φθινοπώρου, Πέερ Στάινμπρουκ, συμφώνησε με την άποψη του προέδρου της Κομισιόν, Μπαρόζο, ότι η λιτότητα στην Ευρώπη έφτασε στα όριά της, ότι παγιδεύει χώρες όπως η Ελλάδα σε έναν φαύλο κύκλο και ότι χωρίς ανάπτυξη οι χώρες αυτές δεν θα γλιτώσουν από τα οικονομικά τους ελλείμματα.

Οι ασκούντες την εξουσία στη Γερμανία, Μέρκελ, Σόιμπλε και Ρέσλερ, συνεπικουρούμενοι από τον αντιπρόεδρο της ΕΚΤ, Βίτορ Κοντσάντσιο, επιμένουν στην πολιτική λιτότητας και θεωρούν λάθος την αλλαγή πολιτικής σε Ευρωζώνη και Γερμανία.

Το Βερολίνο πλησιάζει στις εκλογές, με την ύφεση όμως να «της χτυπάει την πόρτα».