Μυστήριο καλύπτει την υπόθεση της ανάπτυξης επτά στρατηγικών βομβαρδιστικών B-1B από την Αεροπορική Βάση Andersen στο Guam. Τα αεροσκάφη είχαν απογειωθεί το βράδυ της 4^ηςΑπριλίου από την ΑΒ Dyess στο Τέξας όπου και η έδρα της 7^ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικών με κατεύθυνση προς το Guam όπου και αναμενόταν να προσγειωθούν ύστερα από πολύωρη πτήση. 

Την αναχώρηση των αεροσκαφών την είχαν επιβεβαιώσει και πολλοί ραδιοερασιτέχνες οι όποιοι άκουσαν με των συχνοτήτων επαφής των αεροσκαφών και του πύργου ελέγχου στην Dyes τα πληρώματα των αεροσκαφών να ζητούν πληροφορίες για τον καιρό στην περιοχή του Ειρηνικού και πιο συγκεκριμένα στο Guam.

Τα αεροσκάφη συνοδεύονταν και από αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού KC-135. Παρόλα αυτά κανένα από τα 7 αυτά στρατηγικά βομβαρδιστικά δεν προσγειώθηκαν στην αμερικανική αυτή βάση του Ειρηνικού.

Μιλώντας στο Foreign Policy εκπρόσωπος της αμερικανικής Αεροπορίας επιβεβαίωσε εμμέσως πλην σαφώς την αναχώρηση των αεροσκαφών για να πει μόνο όμως πως τα αεροσκάφη δεν προσγειώθηκαν στο Guam. «Σίγουρα δεν προσγειώθηκαν εκεί» πρόσθεσε.

Πηγές από την ΑΒ Dyes επιβεβαίωσαν πως 7 B-1B όντως απογειώθηκαν από την ΑΒ στο Τέξας αλλά πέραν τούτου ουδέν. Το μόνο που έγινε γνωστό είναι ότι τα δύο από τα επτά αεροσκάφη ήταν εφεδρικά και επέστρεψαν πίσω στην ΑΒ Dyes, την ώρα που τα υπόλοιπα συνέχισαν την πορεία τους προς τον τελικό προορισμό τους ο οποίος τελικά δεν ήταν η βάση στο Guam.

Ακόμη και έτσι όμως ο τελικός προορισμός των αεροσκαφών παραμένει άγνωστος.

Οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι: Που πήγαν τελικά τα 5 B-1B; Οι προορισμοί είναι ελάχιστοι για τους παρακάτω λόγους:

Πρώτον τα μεγάλα βομβαρδιστικά αεροσκάφη (B-1B, B-52, B-2) συνήθως αναπτύσσονται σε ζεύγη. Όταν στρατηγικά βομβαρδιστικά αναπτύσσονται στο εξωτερικό συνήθως πετούν ανεξάρτητα. Πέντε αεροσκάφη τα οποία πετούν μαζί, ή τουλάχιστον κατευθύνονται προς ένα προορισμό είναι ένα γεγονός το οποίο είναι εντελώς ασύνηθες.

Δεύτερον: Η πορεία που φάνηκε ότι ακολούθησαν είναι περίεργη. Όταν στρατηγικά αναπτύσσονται σε βάσεις στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή (στη βάση της RAF στο Thumrait  στο Ομάν ή στην Al Udeid  στην Ντόχα του Κατάρ) ή στο Diego Garcia στον Ινδικό συνήθως πετούν με κατεύθυνση ανατολική πάνω από τον Ατλαντικό και συνέχεια πάνω από τη Μεσόγειο. Η πτήση με δυτική πορεία προς τον Ειρηνικό είναι ασυνήθιστη.

Τρίτον ο χρόνος της ανάπτυξης των βομβαρδιστικών. Η απογείωση των αεροσκαφών έγινε λίγες ώρες μετά από την διακήρυξη από τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Kim Jong Un  ότι θα εξαπέλυε επίθεση εναντίον των ΗΠΑ.

Τέταρτον στις συνομιλίες των πληρωμάτων με τον πύργο ελέγχου στην βάση Dyes του Τέξας ακούστηκαν οι πληροφορίες που ήθελαν για τη βάση Guam και αυτό ακριβώς βάζει σε υποψίες τους αναλυτές. Εάν επρόκειτο για αιφνιδιαστική ανάπτυξη των αεροσκαφών εκεί  δεν υπήρχε λόγος οι συνομιλίες να γίνονται μέσω της ανοικτής ακρόασης χωρίς την χρησιμοποίηση ασυρμάτων ασφαλούς μετάδοσης/λήψης που διαθέτουν τα αεροσκάφη. Ήξεραν ότι υπάρχουν πάντα ραδιοερασιτέχνες οι οποίοι ακούν την βάση Dyes και την κίνηση των αεροσκαφών εκεί.

Έτσι πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν πως οι συνομιλίες αναφορικά με το Guam ήθελαν να καταγραφούν από πολίτες και το νέο να διοχετευθεί στη συνέχεια στα ΜΜΕ, στο πλαίσιο των ψυχολογικών επιχειρήσεων.

Από την άλλη υπάρχει πάντα η περίπτωση τα αεροσκάφη να κατευθύνονταν στο Guam αλλά την τελευταία στιγμή να πήραν εντολή να αλλάξουν πορεία για κάποια άλλη βάση στην Ιαπωνία την Ταϊλάνδη ή και τις Φιλιππίνες ή ακόμα και στην Ιαπωνία.

Το ερώτημα όμως παραμένει: Κανείς δεν ξέρει που τελικά προσγειώθηκαν και που βρίσκονται τώρα τα 5 B-1B. Το πιθανότερο είναι να βρίσκονται πολύ εγγύτερα στην Βόρειο Κορέα απ'ότι πιστεύουν οι περισσότεροι.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πασιφανής τουρκικός εκνευρισμός λόγω της άρνησης ουσιαστικά των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν με δική τους εταιρία στην κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στη Σινώπη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας…

Ο τουρκικός εκνευρισμός φαίνεται στα λόγια του υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίων μιλώντας στην εφημερίδα «Χουριέτ» στο πλαίσιο συνέντευξης, δεν χρησιμοποίησε καθόλου διπλωματική γλώσσα: «Εάν δεν φτιάξω με τις ΗΠΑ το πυρηνικό εργοστάσιο, ποια στρατηγική επένδυση θα κάνω [μαζί τους]; Θα τους πουλήσω ντομάτες και πιπεριές;»…

Όπως αποκάλυψε, η Τουρκία έχει καταθέσει πρόταση στα ανώτατα κλιμάκια στην Ουάσιγκτον για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό και λαμβάνει απάντηση ότι δεν είναι εφικτό… Να παρατηρήσουμε, ότι οι σχετικοί «διαγωνισμοί» στην Τουρκία είναι όλοι στημένοι, αφού τι είδος διαγωνισμός είναι αυτός όταν αντί να περιμένει τους υποψήφιους η χώρα που τον προκηρύσσει πάει αυτή και υποβάλλει πρόταση σε χώρα επιλογής, ζητώντας της να συμμετέχει; Μόνο εμείς καταλάβαμε ότι εάν οι Αμερικανοί έλεγαν το «ναι» θα ήταν και οι τελικοί νικητές;

Το άλλο που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, είναι τα λόγια του Γιλντίζ «μας είπαν ότι το επενδυτικό πρόγραμμα δεν είναι εφικτό. Μπορεί να μην είναι εφικτό, είναι όμως στρατηγικό. Αυτή η στρατηγική συνεισφορά αναμένεται από την Ουάσιγκτον» (They told us that the project was not feasible. It may not be feasible, but it is strategic. [Making] this strategic contribution falls upon Washington).

Δηλαδή τι μας λέει ο Τούρκος υπουργός; Ότι παραδέχεται ότι όντως «δεν βγαίνει», αλλά προχωράνε λόγω της στρατηγικής του σημασίας; Αυτό το «εφικτό» χρήζει διευκρίνησης από αμερικανικής πλευράς, έχει ενδιαφέρον. Τι είναι το «μη εφικτό»; Εάν έχεις την τεχνογνωσία τότε που είναι το πρόβλημα να κατασκευάσεις το πυρηνικό εργοστάσιο, μια δουλειά 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων;

Και το δεύτερο ερώτημα είναι, αν η χρησιμοποίηση του οικονομικού επιχειρήματος για να μη συμμετάσχουν οι ΗΠΑ είναι πρόσχημα, αφού δεν τρέφουν αυταπάτες για το αν στο μέλλον οι Τούρκοι επιχειρήσουν να δημιουργήσουν πυρηνικό οπλοστάσιο, μια ενέργεια απολύτως συμβατή με την «κρίση μεγαλείου» που έχει πιάσει την «τοπική υπερδύναμη» Άγκυρα…

Κι εάν όντως δεν βγαίνει, ποιος θα καλύψει τις απώλειες; Το τουρκικό δημόσιο; «Έτσι κι εγώ πλένω τα πιάτα», που έλεγε μια παλιά διαφήμιση… είναι δυνατόν να μην εμφανιστούν όλοι οι υποψήφιοι από κάθε γωνιά της γης; Με την ίδια λογική όμως, η εμμονή στην υλοποίηση μη εφικτού επιχειρηματικού σχεδίου, είναι ύποπτη εξ ορισμού και αφορά στην έκταση των πυρηνικών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Άλλο θέμα που εγείρεται σε αυτή την περίπτωση, είναι γιατί συμμετέχουν οι Ρώσοι (θα κατασκευάσουν τον πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου απέναντι από την Κύπρο)… Η πιο λογική ερμηνεία είναι το ότι «αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνει κάποιος άλλος και θα πάρει τα λεφτά»…

Ο Γιλντίζ είναι από προβληματισμένος μέχρι εξοργισμένος με τις ΗΠΑ. «Δεν συνεργάζονται…δεν τους κατηγορώ ότι δεν αποδέχονται τον συνεταιρισμό [όπως τον προτείνουμε] αλλά για το ότι δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία-ερμηνεία», αναφέρει και θέτοντας μόνος του δεδομένα στο τραπέζι, χωρίς να ερωτηθεί, προσθέτει: «Όσοι μας κατηγορούν ότι είμαστε υπέρμετρα εξαρτώμενοι από τη Ρωσία πρέπει να μας παρουσιάσουν την εναλλακτική. Δεν μπορώ να περιμένω»…

Θα τεθεί άραγε το θέμα στη συνάντηση του Ομπάμα με τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο; Τυχαία είναι άραγε η αναφορά του Γιλντίζ και μάλιστα σε μια ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα; Προσπαθούν να διαπραγματευθούν στο πλαίσιο του «πακέτου» των ανοικτών θεμάτων για να πετύχουν την αμερικανική – νομιμοποιητική – συμμετοχή… «Δεν είμαστε Ιράν», λέει ο Γιλντίζ στην ίδια συνέντευξη…

Μία εταιρεία συμβούλων με σχεδόν μηδενικό κύκλο εργασιών φέρεται να ήταν το όχημα που χρησιμοποίησαν «σκοτεινοί» παράγοντες για να συνεχίσουν και μετά το 2005 να υποκλέπτουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Real News, της συγκεκριμένης εταιρείας φέρεται να ηγείται ένα άτομο νεαρής ηλικίας, το οποίο δικαστικές πηγές εκτιμούν ότι ήταν πρόσωπο - βιτρίνα.

Πίσω από αυτό δρούσαν όσοι κατά τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στο πλαίσιο της έρευνας, ήθελαν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα.

Το γεγονός ότι οι τηλεφωνικές υποκλοπές ή η κατασκοπεία σε βάρος της χώρας, όπως αποκαλούν οι δικαστικές Αρχές τη συνέχιση των υποκλοπών έως τουλάχιστον το 2007, που είναι μεταξύ των νέων στοιχείων οδηγεί τους ανακριτές να ζητήσουν τη συνένωση των δύο δικογραφιών που έως τώρα χειρίζονταν ξεχωριστά και αφορούν η μία τις τηλεφωνικές υποκλοπές και η άλλη τις καταγγελίες για σχέδιο δολοφονίας του Κ. Καραμανλή.

Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με πληροφορίες οι δικαστικοί λειτουργοί εντοπίζουν μια λεπτή γραμμή πάνω στην οποία τέμνονται οι δύο υποθέσεις.

Δικαστικές πηγές ανέφεραν στην εφημερίδα πως οι αξιωματικοί της ΕΥΠ που κατέθεσαν στο πλαίσιο της έρευνας εντάσσουν μια σειρά γεγονότων που σημάδεψαν αρνητικά την εποχή Καραμανλή σε ένα οργανωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Στις καταθέσεις τους, που ολοκληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες κατονομάζουν συγκεκριμένες υποθέσεις που θεωρούν ότι εντάσσονται στο εν λόγω σχέδιο. Φέρονται δηλαδή να αναφέρουν μεταξύ άλλων τα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, τις πυρκαγιές του 2007, την επίθεση στην ΚΕΔ το 2007 και το χτύπημα στα δικαστήρια της Λάρισας το 2004, εν όψει της μεταγωγής εκεί των μελών της «17 Νοέμβρη».

Οι δύο «καυτές» υποθέσεις απασχολούν τις δικαστικές Αρχές της χώρας από το 2005. Η υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών ανατέθηκε στον 3ο ειδικό ανακριτή έπειτα από ποινική δίωξη που ασκήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010 κατά παντός υπευθύνου για απόπειρα διακεκριμένης κατασκοπείας και αφορά τις υποκλοπές συνομιλιών μελών της κυβέρνησης της ΝΔ, κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων κ.α. το διάστημα 2004-2005.

Η υπόθεση των καταγγελιών για σχέδιο δολοφονίας του Κ. Καραμανλή εκκρεμεί από τον Μάρτιο του 2012 στον 3ο τακτικό ανακριτή Αθηνών, μετά την ποινική δίωξη που ασκήθηκε - επίσης κατά αγνώστων-για τα αδικήματα των «προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας», «διατάραξης ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος» και «αποστέρησης του πρωθυπουργού από την ενάσκηση της εξουσίας που του παρέχει του Σύνταγμα».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχαν έρθει στο φως της δημοσιότητας, οι καταγγελίες αφορούσαν έγγραφο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών προς την ΕΥΠ, σύμφωνα με το οποίο υπήρχε οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του Κ. Καραμανλή, λόγω της ενεργειακής πολιτικής της τότε κυβέρνησης. Το συγκεκριμένο σχέδιο φέρεται να αφορούσε την περίοδο 2006-2008.

Δύο επιθέσεις γεννούν υποψίες

Με την οργάνωση «Λαϊκή Θέληση» τα μέλη της οποίας σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία της «νεότερης γενιάς τρομοκρατίας» στην Ελλάδα, συνδέει ο αρμόδιος ειδικός ανακριτής την υπόθεση του σχεδίου «Πυθία 1», συγχωνεύοντας τις δικογραφίες των τηλεφωνικών υποκλοπών και της προσπάθειας αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και την αναφορά των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών για πρόθεση δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού.

Κομβικό σημείο η τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού τον Μάρτιο του 2009 στο κτίριο της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, το οποίο βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από διαμέρισμα του Κώστα Καραμανλή στην οδό Αρματολών και Κλεφτών για την οποία στέλεχος της ΕΥΠ κατέθεσε ότι την ώρα της έκρηξης ο τότε πρωθυπουργός κινείτο με το αυτοκίνητο του στο σημείο αυτό. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσιεύματα της εποχής, η ασφάλεια του τότε πρωθυπουργού άλλαξε την τελευταία στιγμή το δρομολόγιό του έπειτα από προτροπή του ιδίου.

Η δεύτερη βομβιστική ενέργεια που βρίσκεται στο μικροσκόπιο των Αρχών είναι αυτή στα δικαστήρια της Λάρισας εν όψει της μεταγωγής των μελών της «17 Νοέμβρη», στις 19 Μαϊου του 2004, η οποία όμως τελικά δεν έγινε ποτέ.

Η βομβιστική αυτή ενέργεια, στην οποία για πρώτη φορά έγινε ενεργοποίηση βόμβας μέσω κινητού τηλεφώνου στην Ελλάδα, ήταν αποτυχημένη καθώς η έκρηξη έγινε ανεξάρτητα από τη θέληση των βομβιστών, από ένα λάθος τηλεφώνημα μιας ηλικιωμένης γυναίκας από την Κρήτη, η οποία αποφάσισε μετά από πολύ καιρό να καλέσει στο κινητό του τηλέφωνο ένα συγγενικό της πρόσωπο, το οποίο όμως είχε καταργήσει τον αριθμό του, τον οποίο η εταιρεία έβγαλε και πάλι στην αγορά, για να καταλήξει τελικά στο καρτοκινητό-πυροκροτητή της «Λαϊκής Θέλησης».

Τέσσερις τουρκικές πυραυλάκατοι κλάσης Kiliç οι P-333 TCG Tufan, P-336 TCG Zıpkın, P-337 TCG Atak καιν P-338 TCG Bora βγαίνουν στο Αιγαίο,με κατεύθυνση τη νότια περιοχή της Αρχιπελάγους, σύμφωνα με πληροφορίες.

Οι τέσσερις πυραυλάκατοι θα αναπτυχθούν στην περιοχή που ετοιμάζεται το ΠΝ να εκτελέσει δύο μεγάλες ασκήσεις, μία στο Α.Αιγαίο και μία στην περιοχή της Α.Μεσογείου μεταξύ Κρήτης Ρόδου και Μεγίστης.

Οπωσδήποτε δεν είναι συνηθισμένος ο ταυτόχρονος απόπλου τεσσάρων πυραυλακάτων από το ναύσταθμο της Κωνσταντινούπολης και για αυτό η πορεία τους παρακολουθείται από τα παρατηρητήρια του Ναυτικού, αφού σε λίγη ώρα θα έχουν μπει στο βόρειο Αιγαίο. Οι φωτογραφίες είναι από την έξοδό τους από τον ναύσταθμο.

Τα πλοία (γερμανικής σχεδίασης και ναυπήγησης) είναι εξοπλισμένα με δύο τετραπλούς εκτοξευτές βλημάτων επιφανείας-επιφανείας Harpoon και θεωρούνται εξαιρετικά σκάφη για τις επιχειρησιακές συνθήκες του Αιγαίου