Με «κήρυξη πολέμου» ισοδυναμεί το κείμενο του διακεκριμένου αρθρογράφου της Washington Post, Ντέιβιντ Ιγκνάσιους, με δεδομένες εξαιρετικές πηγές στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ και των ΗΠΑ, το οποίο αποκαλύπτει ότι στις αρχές του 2012 οι Τούρκοι «κάρφωσαν» στους Ιρανούς, 10 συμπατριώτες τους που φέρονταν να εργάζονται για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

Οι Ιρανοί πράκτορες της Mossad έκαναν το μοιραίο λάθος και συναντήθηκαν με τους χειριστές τους (handlers) στην Τουρκία (χώρα θεωρούμενη ως βάση για τις ισραηλινές επιχειρήσεις κατά του Ιράν επί δεκαετίες), με αποτέλεσμα να τους έχει θέσει υπό στενή παρακολούθηση η τουρκική MIT και να καταγράψει τον ρόλο τους. Στη συνέχεια, είτε για να ανταλλάξει την πληροφορία με κάτι που είχε ενδιαφέρον γι’ αυτούς, είτε για να εκδικηθούν τους Ισραηλινούς για την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά», φρόντισαν να πληροφορήσουν για τα καθέκαστα τις ιρανικές μυστικές υπηρεσίες.

Η τύχη των 10 αυτών πρακτόρων δεν έχει διευκρινιστεί. Ωστόσο, αυτό που είναι γνωστό, είναι ότι περίπου το ίδιο διάστημα οι Ιρανοί είχαν ανακοινώσει τη σύλληψη 15 πρακτόρων που εργάζονταν για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, ενώ θα μπορούσαν να συνδέονται με τις δολοφονίες Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων. Η πιθανότητα να έχουν εκτελεστεί είναι εξαιρετικά υψηλή και αυτό «χάρη» στην επισταμένη τήρηση εκ μέρους της ΜΙΤ του κυνικού κανόνα των διεθνών σχέσεων, που αδιαφορεί απολύτως για την τύχη επιμέρους ατόμων, εφόσον αυτό που διακυβεύεται, είναι αυτό που γίνεται αντιληπτό ως «εθνικό συμφέρον». Εξίσου… κυνικά είναι όμως ενίοτε και τα αντίμετρα.

Το γεγονός ότι έχει περάσει αρκετό διάστημα από την «προδοσία», προφανώς εξηγεί το γιατί οι αντιδράσεις των Ισραηλινών, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι εξαιρετικά συγκρατημένες, παρότι από τα δημοσιεύματα των ισραηλινών μέσων ενημέρωσης είναι σαφές, ότι πρόκειται για μια υπόθεση που σοκάρει την κοινή γνώμη και θα αποτελέσει πρώτο θέμα για ένα διάστημα. Στην ουσία, τα δημοσιεύματα μιλούν για «χωρίς προηγούμενο πράξη προδοσίας απέναντι στο Ισραήλ», για να δανειστούμε τον χαρακτηρισμό της Jerusalem Post. Υπάρχουν όμως και εναλλακτικές ερμηνείες…

Το ζητούμενο που καλείται να απαντήσει κανείς είναι, εάν η δημοσίευση του θέματος είναι τυχαία στη συγκεκριμένη συγκυρία κι εάν θα πρέπει να συνδέσουμε την αποκάλυψη με το έτερο πλήγμα στην Τουρκία που ήρθε από την πλευρά της εφημερίδας Wall Street Journal και αφορούσε προσωπικά τον επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, Δρ. Χακάν Φιντάν.

Η λογική μάλλον υποδεικνύει ότι και τα δυο δημοσιεύματα έχουν σαν στόχο τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τον διοικητή τους, που είναι και εξ απορρήτων του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η ζημιά στα δίκτυα κατασκοπείας απέναντι στο Ιράν είναι τόσο σοβαρή, ώστε στο άρθρο του Αμερικανού αναλυτή, Ισραηλινοί αξιωματούχοι φέρονται να έχουν αποκαλέσει τον ίδιο τον Δρ. Χακάν Φιντάν σε αξιωματούχους της CIA (άρα οι «πηγές» προέρχονται από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες) ως «σταθμάρχη της MOIS στην Άγκυρα».

Όπου «MOIS» πρόκειται για το διαβόητο ιρανικό υπουργείο Πληροφοριών και Ασφαλείας… Βαρύτατη κατηγορία, η οποία εάν εξεταζόταν υπό το πρίσμα της ιρανικής νομοθεσίας θα επέσυρε αυτομάτως την ποινή του θανάτου. Επειδή αυτή η ποινή όμως δεν υφίσταται στις σχέσεις μεταξύ κρατών, καλούμαστε να αναλογιστούμε και να εικάσουμε ποια θα είναι η μορφή του «πολιτικού – στρατιωτικού – διπλωματικού θανάτου» που θα επιλεγεί για την τιμωρία της Τουρκίας…

Αυτά βέβαια με τη σειρά τους, οδηγεί σε ένα επόμενο συμπέρασμα – υποψία, το ότι τα συντονισμένα πυρά που δέχεται η ΜΙΤ, πιθανότατα σημαίνει ότι το είδος της «μη φιλικής» απέναντι στη Δύση συνολικά συμπεριφοράς των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, όχι μόνο απέναντι στο Ισραήλ, πιθανότατα σημαίνει ότι αυτά που τους καταλογίζουν είναι πολύ περισσότερα και ενδεχόμενες περαιτέρω αποκαλύψεις θα ήταν λογικό να αναμένονται.

Στο άρθρο του Ιγκνάσιους, οι Ισραηλινοί φέρονται να ζήτησαν από τις ΗΠΑ να ζητήσουν τον λόγο από τους Τούρκους, χωρίς όμως η Ουάσιγκτον να προχωρήσει, προφανώς λόγω των εξαιρετικά ευαίσθητων ισορροπιών στο ζήτημα της Συρίας, αλλά και άλλα ανοικτά μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το «αδίκημα» διαγράφτηκε, ενώ ουδείς γνωρίζει τι γνωρίζουν «άλλες» μυστικές υπηρεσίες για τη δράση των τουρκικών εντός του Ιράν, ώστε να επιχειρηθεί ένα «εναλλακτικό πλήγμα» στην Τουρκία, αν και «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο»…

Τα μέτωπα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι πολλά, καθώς επίσης και συνολικότερα αυτά πέριξ των τουρκικών συνόρων. Η υπομονή που έδειξαν ΗΠΑ και Ισραήλ με την Άγκυρα είναι αξιοσημείωτη. Υπό το φως των εξελίξεων, ίσως θα έπρεπε να επανεξεταστεί το περιεχόμενο των συνομιλιών κατά την επίσκεψη του διοικητή της Mossad, Ταμίρ Πάρντο, στην Τουρκία, όπου συνάντησε τον ομόλογό του, Δρ. Χακάν Φιντάν, ενώ φερόμενο ως αίτημά του για συνάντηση με τον Ερντογάν, απορρίφθηκε…

Ίσως λοιπόν, να έχουμε περάσει στη φάση αυτών που οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες αποκαλούσαν ως «active measures», στην περίπτωσή μας ας το μεταφράσουμε ως «αντεπίθεση».

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ WASHINGTON POST:http://www.washingtonpost.com/opinions/david-ignatius-turkey-blows-israels-cover-for-iranian-spy-ring/2013/10/16/7d9c1eb2-3686-11e3-be86-6aeaa439845b_story.html

«Λελογισμένη» και «οικονομική» θα είναι η παρουσία των μηχανοκίνητων και των πτητικών μέσων του Ελληνικού Στρατού κατά την επικείμενη παρέλαση στη Θεσσαλονίκη για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και ως αποτέλεσμα της ενδο-κυβερνητικής σύγκρουσης που ξέσπασε με αφορμή τις γνωστές δηλώσεις του αντιπροέδρου, Ευ. Βενιζέλου.

Το σύνολο των μηχανοκίνητων μέσων και του προσωπικού που τα υπηρετεί θα προέλθουν από σχηματισμούς και μονάδες της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης προκειμένου να περισταλεί όσο το δυνατόν περισσότερο το οικονομικό κόστος.

Για αυτό τον λόγο οπλικά συστήματα που αποτελούν την κορωνίδα των μέσων του Ελληνικού Στρατού, όπως τα άρματα μάχης Leopard 2HEL και Leopard 2A4, τα αυτοκινούμενα οβιδοβόλα PzH-2000GR και τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας TOR-M1 και ASRAD-Hellas θα απουσιάζουν. Ο λόγος είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εξοπλίζουν σχηματισμούς και μονάδες που εδρεύουν σε περιοχές σε μέση ή μεγάλη απόσταση από τη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες τα μηχανοκίνητα μέσα που θα παρελάσουν είναι τα ακόλουθα:

>13 άρματα μάχης Leopard 1A5 (μία Ίλη Αρμάτων Μάχης – ΙΜΑ) της εδρεύουσας στο Λιτόχωρο XXIV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας (XXIV ΤΘΤ) «1ο Σύνταγμα Ιππικού Φλώρινα»

>13 ΤΟΜΠ M113A1 (μηχανοκίνητος λόχος πεζικού)

>4 Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Όλμων (ΤΟΜΟ) M106A1 με όλμο 4,2 ιντσών και ένα Κέντρο Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ) M113 (διμοιρία όλμων)

>8 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα M109A3 διαμετρήματος 155 χλστ. (δύο πυροβολαρχίες)

>4 πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων (ΠΕΠ) M270A1 MLRS και ένα Κέντρο Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ) M577A2

>4 ελαφρά τροχοφόρα (4×4) τεθωρακισμένα οχήματα VBL

>4 τροχοφόρα οχήματα πολλαπλών χρήσεων παντοδαπού εδάφους HMMWV εξοπλισμένα με πολυβόλα βομβίδων H&K GMG των 40 χλστ.

>4 κατευθυνόμενα αντιαρματικά όπλα MILAN επί τροχοφόρων (4×4) οχημάτων γενικής χρήσηςMercedes Benz MB-240GD

>4 ερπυστριοφόροι τεθωρακισμένοι εκτοξευτές κατευθυνόμενων αντιαρματικών όπλων TOW M901A2 ITV

>4 κατευθυνόμενα αντιαρματικά όπλα 9M133 Kornet-E επί τροχοφόρων οχημάτων πολλαπλών χρήσεων παντοδαπού εδάφους HMMWV M1114GR

>1 στοιχείο του μέσου βεληνεκούς συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας Improved HAWK

Ενώ από πλευράς πτητικών μέσων τα ακόλουθα:

>2 επιθετικά ελικόπτερα AH-64 Apache

>2 μεταφορικά ελικόπτερα CH-47D Chinook

>2 ελικόπτερα τακτικών μεταφορών NH-90

Τα ανωτέρα μηχανοκίνητα και πτητικά μέσα αντιπροσωπεύουν επαρκώς το οπλοστάσιο του Ελληνικού Στρατού ενώ ταυτόχρονα η συμμετοχή τους συμβιβάζεται με τη δυσάρεστη δημοσιονομική πραγματικότητα.

Με άλλα λόγια αποτελούν τη «χρυσή τομή», τον συγκερασμό που οι συνθήκες επιβάλλουν.

Φυσικά, όπως όλοι θα ενθυμούνται, καθώς αφορά το πολύ πρόσφατο παρελθόν, το κόστος της συμμετοχής των μηχανοκίνητων και πτητικών μέσων στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου λίγο έλλειψε να αναδειχθεί σε κύριο ζήτημα που μάλιστα προκάλεσε και «τριγμούς» στην δικομματική κυβέρνηση.

Αποτέλεσε επίσης αντικείμενο βαρύγδουπων πολιτικών αναλύσεων για την κυβερνητική σκοπιμότητα που καθοδήγησε τη σχετική απόφαση. Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω αποτελούν μία ακόμη ένδειξη της «ελαφρότητας» που μας διακρίνει ως λαό, η οποία αν αφεθεί ανεξέλεγκτη αγγίζει τη γελοιότητα.

Θα κλείσουμε με μία κυνική αλλά απόλυτα πραγματική παρατήρηση. Η παρέλαση, όπως και κάθε στρατιωτική δραστηριότητα, απαιτεί από το προσωπικό του Ελληνικού Στρατού αλλά και των άλλων δύο Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων που συμμετέχουν, συστηματική και εντατική προετοιμασία.

Δεν είναι απαραίτητο όλοι να συμφωνούν με την ανάγκη της διεξαγωγής της (η συζήτηση είναι μεγάλη, αλλά εμείς δηλώνουμε εκ προοιμίου ότι συμφωνούμε), αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζεταιτουλάχιστον με σοβαρότητα και σεβασμό στην προσπάθεια οργάνωσης και διεξαγωγής.