H Βόρεια Κορέα έχει μέχρι στιγμής πραγματοποιήσει τρεις πυρηνικές δοκιμές. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε το 2006 και υπήρξε μάλλον… κωμωδία, αφού παρά τις μεγαλόστομες απειλές περί μίας έκρηξης γύρω στους τέσσερεις κιλοτόνους, η έκλυση ενέργειας δεν φαίνεται να ξεπέρασε τον ένα κιλοτόνο. Παρά την αποτυχημένη αυτή προσπάθεια, το καθεστώς της χώρας επανήλθε το 2009 με μία δοκιμή η οποία έδωσε από έναν έως οχτώ κιλοτόνους κάτι που σημαίνει πως οι Βορειοκορεάτες τα πήγαν πολύ καλύτερα από την πρώτη φορά.

Η πρόσφατη δε δοκιμή ήταν «ανησυχητική» για δύο κυρίως λόγους, πρώτον η ισχύς της κυμαινόταν από τους έξι μέχρι τους εννιά κιλοτόνους και δεύτερον, υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η υπόγεια έκρηξη ήταν μηχανισμού που χρησιμοποιούσε Ουράνιο όχι πλουτώνιο. Με άλλα λόγια οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Βόρεια Κορέα πειραματίζεται όχι μόνο στη βόμβα Πλουτωνίου αλλά και στη βόμβα Ουρανίου.

Με βάση τις συγκεκριμένες ενδείξεις καθίσταται προφανές πως η Βόρεια Κορέα έχει πραγματοποιήσει σημαντική πρόοδο στη διαδικασία ανάπτυξης πυρηνικών συσκευών, χωρίς όμως να είμαστε σίγουροι ότι οι δοκιμές αυτές αποτελούν το τέλος μίας διαδικασίας ανάπτυξης, ή μέρος αυτής, με αποτέλεσμα να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη ενός «εύχρηστου» όπλου να είναι ακόμα ένα μελλοντικό γεγονός.

Ένα ακόμα ζήτημα συνυφασμένο με την ανάπτυξη πυρηνικών δυνατοτήτων είναι και η ύπαρξη ενός αξιόπιστου φορέα πάνω στον οποίο θα μπορούσε κάποιος να τοποθετήσει μια πυρηνική κεφαλή.

Ως βέβαιο παρουσιάζεται ότι τα πολυδιαφημιζόμενα βαλλιστικά συστήματα της Βορείου Κορέας, παρά το γεγονός πως έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν μέσα σε μία ακτίνα 4 με 6 χιλιάδων χιλιομέτρων, δεν μπορούν ακόμα να απειλήσουν το μητροπολιτικό έδαφος των ΗΠΑ, με ένα ερώτημα να παραμένει για τη περίπτωση της Αλάσκα.

Ακόμα όμως και στη περίπτωση που η Βόρεια Κορέα είναι σε θέση να απειλήσει όλες τις γειτονικές της χώρες με τους πυραύλους της, ακόμα και εάν είναι σε θέση να χτυπήσουν τη νήσο Γκουάμ και ίσως την Αλάσκα, τα ερωτήματα για το κατά πόσο έχουν αναπτύξει πυρηνική κεφαλή τέτοιου μεγέθους και βάρους έτσι ώστε να μπορεί να μεταφερθεί από τα βαλλιστικά της συστήματα, και το κατά πόσο υπάρχουν τα απαραίτητα ηλεκτρονικά συστήματα για τον ακριβή έλεγχο της βολής παραμένουν.

Υπενθυμίζεται, ωστόσο, ότι θα πρέπει κανείς να υπολογίζει τη δυνατότητα έκρηξης πυρηνικής συσκευής πάνω από κάποια κατοικημένη περιοχή, αφού ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός θα καταστρέψει κάθε έννοια δικτύου στο έδαφος, μια ζημιά που θα μπορούσε στην περίπτωση των ΗΠΑ να είναι πιο καταστρεπτικό από οτιδήποτε…

Εκτός αυτού το βορειοκορεατικό στράτευμα δεν είναι ούτε ιρακινό, ούτε ... Ταλιμπάν. Μπορεί να μην είναι εξοπλισμένοι με την αιχμή της τεχνολογίας αλλά είναι άριστα εκπαιδευμένοι και έχουν επικρατήσει σε όλα τα "θερμά" επεισόδια των τελευταίων χρόνων απέναντι στους άριστα εξοπλισμένους Νοτιοκορεάτες...

Να υπενθυμίσουμε μόνο πως τον Μάρτιο του 2010 η κορβέτα του Νότου «Τσεονάν» χτυπήθηκε και βυθίστηκε παρασέρνοντας στον υγρό τάφο δεκάδες μέλη του πληρώματος. Σαν να μην έφτανε αυτό λίγους μήνες ύστερα, τον Νοέμβριο του 2010 ο βορράς βομβάρδισε τη νήσο Γιονπιγιόνγκ με αποτέλεσμα τον θάνατο πολιτών του Νότου για ακόμα μία φορά.

Εκτίμησή μας είναι ότι η κατάσταση δεν πρόκειται να κλιμακωθεί έστι περαιτέρω στην παρούσα φάση. Για το καθεστώς αυτό που μετράει είναι η επιβίωσή του και αυη περνάει μέσα από μια οξεία ρητορεία, αλλά και αποχή από καταστάσεις χωρίς επιστροφή...