Αλλαγή των στρατηγικών δεδομένων σε ότι αφορά την δυνατότητα επιβίωσης των αποκλεισμένων φρουρών στα νησιά του Α.Αιγαίου από την Σαμοθράκη μέχρι και την Στρογγύλη, επιχειρεί το ΓΕΕΘΑ το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς όσο περνούν τα χρόνια και γιγαντώνεται η απειλή σε στρατιωτικό επίπεδο με αντίστοιχη κλιμάκωση της ρητορικής αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας, τόσο γίνεται αντιληπτό ότι πολύ δύσκολα θα γίνει δυνατή η αντιμετώπιση ενός "θερμού" επεισοδίου ή και κάτι παραπάνω...

Κατ 'αυτό τον τρόπο γίνεται προσπάθεια, με δεδομένους όλους τους οικονομικούς περιορισμούς που υφίστανται, να υιοθετηθεί μια τακτική ευέλικτης άμυνας, δηλαδή ταχείας μετακίνησης δυνάμεων από την ενδοχώρα προς τα νησιά και όπου είναι δυνατόν, ταχεία μετακίνηση από νησί σε νησί επιπλέον δυνάμεων.

Η θεωρία των περίκλειστων νησιών-οχυρών που αποτέλεσε τον κύριο άξονα της πολιτικής θωράκισης των νησιών του Α.Αιγαίου μετά το 1974, είναι αντιληπτό ότι πλέον όχι μόνο δεν προσφέρει καμία ασφάλεια, αλλά με δεδομένη την πιθανότητα να καταφέρει να αποκτήσει τοπική αεροπορική υπεροχή η τουρκική Αεροπορία και συνακόλουθα θαλάσσια κυριαρχία το τουρκικό Ναυτικό ενέχει σοβαρούς κινδύνους.

Δυνατότητα ενίσχυσης των νησιών αν έχουν ξεκινήσει οι επιχειρήσεις, απλά δεν υπάρχει. Ελικόπτερα και αποβατικά είναι πρακτικά αδύνατον να κινηθούν από τα δυτικά προς τα ανατολικά με πιθανότητες επιτυχίας άνω του 60% και αυτό το ποσοστό αφορά μόνο τα αερόστρωμνα Zubr.

Στα ελικόπτερα (μιλάμε για τα CH-47DGR και NH-90) οι πιθανότητες να ταξιδεύσουν με ασφάλεια π.χ. στο Καστελόριζο, ακόμα και σε sea skimming διαμόρφωση είναι πρακτικά μηδενικές.

Ίσως γίνει εφικτή η ενίσχυση κάποιων νησιών του Α.Αιγαίου αν εξασφαλισθούν χρονικά "παράθυρα" αεροπορικής υπεροχής έστω των 30', αλλά για το νοτιο-ανατολικό Αιγαίο στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, αυτό είναι αδύνατον.

Κατ'αυτό τον τρόπο όλη η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί σε δύο τομείς: Η πρώτος είναι η έγκαιρη προειδοποίηση και ο δεύτερος είναι η έγκαιρη αποστολή ενισχύσεων έστω λίγη ώρα πριν την πιθανή έναρξη επεισοδίου.

Με δεδομένο ότι ο αντίπαλος γνωρίζει πολύ καλά τις ελληνικές δυνατότητες καταγραφής κινήσεων μείζονων σχηματισμών είναι βέβαιο ότι θα κινηθούν "υπόγεια" με αποστολή  μικρών - αρχικά - δυνάμεων από την ενδοχώρα.

Στο ΓΕΕΘΑ αναγνωρίζουν ότι έχουν πρόβλημα στην αναγνώριση, καταγραφή, επεξεργασία και τελική έγκαιρη ενημέρωση για τέτοιες περιορισμένου στρατιωτικού, αλλά μείζονος πολιτικού/στρατηγικού εύρους, κινήσεις.

Κατ'αυτό τον τρόπο προσπαθούν να βελτιώσουν την αντίδρασή τους. Η Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων που αριθμεί λιγότερους από 1000 άνδρες, έχει εκτελέσει τον τελευταίο χρόνο "ακραία" σενάρια ασκήσεων για τα μέχρι στιγμής ελληνικά δεδομένα.

Το να μεταφερθεί μέσα στη νύχτα στο Καστελόριζο ή στην Στρογγύλη, στις "μαύρες" θάλασσες του ΝΑ Αιγαίου, μια ολόκληρη διμοιρία ή ανδρών ειδικών δυνάμεων, με ελικόπτερα CH-47DGR  (συμβατικά και όχι ειδικών επιχειρήσεων MH-47) όπως έχει γίνει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες αποτελούσε κάποτε μια επικίνδυνη άσκηση. Τώρα θεωρείται ρουτίνα, απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις.

Τα ελικόπτερα ξεκινούν έμφορτα με δεκάδες άνδρες των ειδικών δυνάμεων από τους χώρους συγκέντρωσης στα Μέγαρα και ταξιδεύουν απ'ευθείας στο Καστελόριζο!

Υπολογίζουν ότι από την στιγμή που καταφέρουν να ενισχύσουν την φρουρά π.χ. στην Μεγίστη με επιπλέον 100 άνδρες σε πρώτη φάση, ίσως καταφέρουν να αποτρέψουν και το ίδιο το επεισόδιο.

Σε δεύτερη φάση θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και τα Zubr με βαρύ υλικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι είναι ΔΔΕΕ είναι η μοναδική Διοίκηση μέσα στο ΝΑΤΟ της οποίας τα εναέρια μέσα εκτελούν τόσο μακρυνές αποστολές επάνω από θάλασσα!

Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν βάσεις της Αεροπορίας Στρατού με ειδικά ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων και προωθημένοι χώροι συγκέντρωσης σε νησιά, όπως η Σκύρος, η Ρόδος, η Κρήτη, αλλά αυτό αποτελεί πολυτέλεια στις ημέρες μας...

Το μόνο κακό σε όλα αυτά είναι ότι είναι κινήσεις ανάγκης οι οποίες προέρχονται από την παραδοχή ότι πλέον η αεροπορική υπεροχή σε μία σύγκρουση με την Τουρκία δεν είναι καθόλου δεδομένη και συνακόλουθα μπορεί να έχουμε πρόβλημα και στις θαλάσσιες επιχειρήσεις.

Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι ο Στρατός ζητά μετ'επιτάσεως νέα σύγχρονα SHORADS για το Α.Αιγαίο: Τα πράγματα στο τομέα του ισοζυγίου εναέριας ισχύος ελληνικής και τουρκικής Αεροπορίας, πάνε από το κακό στο χειρότερο...

Παραδοχή των Τούρκων για το ρόλο που παίζουν στον "βρώμικο" πόλεμο της Συρίας, είχαμε σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της τουρκικής ε/φ «CUHMURIYET» με τίτλο «2.000 μέλη της “AL QAEDA” είναι ανάμεσά μας»,

Στο δημοσίευμα βέβαια  επισημαίνεται ότι η «MIT» και το Τμήμα Πληροφοριών της Διεύθυνσης Ασφάλειας διαπίστωσαν ότι στην Τουρκία βρίσκονται περισσότερα από 2.000 μέλη της «AL QAEDA», προσπαθώντας έτσι, να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το επίσημο κράτος δεν έχει ουσιαστική ανάμειξη στο συριακό ζήτημα, και ότι η "κακόμοιρη" ΜΙΤ προσπαθεί και αυτή να ελέγξει τα άτομα, αυτά που πηγαινοέρχονται από τα διάτρητα τουρκικά σύνορα .

Τα άτομα αυτά, τα οποία είναι Τούρκοι πολίτες, έλαβαν εκπαίδευση σε στρατόπεδα της «AL QAEDA», σε χώρες όπως Αφγανιστάν, Πακιστάν, Βοσνία και Τσετσενία. Στη συνέχεια, επέστρεψαν στην Τουρκία με την ιδιότητα των «πολεμιστών».

Οι δραστηριότητές των εν λόγω ατόμων, τα οποία έχουν οργανωθεί υπό τη μορφή «πυρήνων», παρακολουθούνται εκ του σύνεγγυς. Επιπροσθέτως, πηγές αναφέρουν ότι Τούρκοι πολίτες, μέλη της «AL QAEDA», συμμετείχαν σε συμπλοκές στο Αφγανιστάν.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες, μερικά μέλη της οργάνωσης «HIZBUT TAHRIR», τα οποία δεν αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη «ένοπλης τρομοκρατικής οργάνωσης», υποστηρίζοντας πως οι αγώνες τους πρέπει να δίδονται σε πολιτικό επίπεδο, φέρεται να βρίσκονται στη Συρία, πολεμώντας στο
πλευρό των αντικαθεστωτικών.

Επίσης, τα υπόψη άτομα φέρεται να έχουν ανακριθεί στο παρελθόν από την Εισαγγελία.  Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα μέλη της οργάνωσης εισέρχονται από και προς τη Συρία μέσω της συνοριακής πύλης Yayladagi (του Νομού Hatay), όπου οι έλεγχοι ασφαλείας
είναι ανεπαρκείς.

Εν ολίγοις οι Τούρκοι απλώς τηρούν τα προσχήματα της μη επίσημης ανάμειξης τους στη Συρία, και χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό παραστρατιωτικές ομάδες, όπου ακόμα και αν συλληφθούν μέλη τους στη συριακή επικράτεια, η Άγκυρα θα μπορεί να αρνηθεί οποιαδήποτε κατηγορία.

Μην ξεχνάμε το περσινό φιάσκο της σύλληψης Τούρκων αξιωματικών στο συριακό έδαφος, κάτι που η Άγκυρα δεν θέλει ποτέ να ξαναεπαναληφθεί.

Αυτό που συνεχίζει να κάνει αίσθηση όμως, είναι το γεγονός πως την Αλ Κάιντα όλοι υποτίθεται την κυνηγούν, αλλά όλοι δουλειές μαζί της κάνουν.