Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας και μετά από εντολή του Προέδρου Β.  Πούτιν οι ρωσικές ΕΔ θα δαπανήσουν περίπου  659 δισεκατομμύρια δολάρια σε εξοπλισμούς έως  το 2020. Το ναυτικό της χώρας έως  το 2016, θα έχει  18 νέες μονάδες επιφανείας διαφόρων τύπων έξι νέα πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης borei αλλά και 30  πλοία επιφανείας ειδικών αποστολών αναφέρει ο ρωσικός τύπος .

Ένα από υποβρύχια κλάσης Borei το Yuri Dolgoruky  εντάχθηκε στην δύναμη του ρωσικού στόλου αυτή την εβδομάδα αναφέρει η ιστοσελίδα .wired.com.

Επίσης στα τέλη Ιανουαρίου  ρωσικά πολεμικά πλοία  από τέσσερις στόλους θα πραγματοποιήσουν άσκηση στην μεσόγειο θάλασσα. Σε δημοσίευμα του αμερικανικού τύπου αναφέρεται ότι η επίδειξη ναυτικής ισχύος απο την πλευρά της Ρωσίας έχει λόγο που εμφανίζεται. Δεν είναι περίεργος  ο χρόνος ούτε και ο τόπος αυτής της παράστασης .

Η επιλογή της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου έχει οδηγεί σε συνειρμούς για την πορεία του ρωσικού στόλου διαχρονικά καταδεικνύοντας παράλληλα  ότι οι ναυτικές ασκήσεις του αποτελούν «προπέτασμα καπνού» ίσως για την  εκκένωση  Ρώσων πολιτών από τη Συρία, που  με τις εκτιμήσεις των ειδικών κυμαίνονται  από 9.000 έως 30.000 άτομα. Θα μπορούσε να είναι και έτσι .

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία έχει εισέλθει σε μια πολύ επικίνδυνη φάση ειδικά το τελευταίο διάστημα . Αλλά η Ρωσία έχει επίσης πιο σοβαρούς   λόγους για να πραγματοποιήσει  ναυτική επίδειξη  στην ευρύτερη περιοχή . Η  Μαύρη Θάλασσα είναι υπό την συνεχή απειλή του ΝΑΤΟ.

Στις αρχές Νοεμβρίου η Anna  Glazova, στρατιωτικός αναλυτής στο Πανρωσικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, έγραψε στo ρωσικό περιοδικό  άμυνας  ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν με στρατηγικές κινήσεις στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων να «καταλάβουν» το στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.

 Η Ουάσιγκτον με κατάλληλες κινήσεις εγκατέστησε συστήματα της αντιπυραυλικής άμυνας σε Τουρκία και Ρουμανία - φαινομενικά για να καταρρίψουν πυραύλους του Ιράν  αλλά στην ουσία οι πύραυλοι αυτοί στοχεύουν  την Ρωσία. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ από το 2004, πράγμα που στα  μάτια της Μόσχας, σημαίνει ότι «οι Αμερικανοί πήραν πραγματικά τον έλεγχο της δυτικής ακτής της  Μαύρης Θάλασσας», έγραψε Glazova.

Αυτό είναι ένα ισχυρό κίνητρο. Οι ΗΠΑ περιορίζονται ήδη  από την συνθήκη του Μοντρέ  το 1936 για τον  αριθμό των πολεμικών πλοίων που δύναται  να εισέλθουν μέσα από τα τουρκικά Στενά του Βοσπόρου και  για περιορισμένο διάστημα . Από την άλλη πλευρά, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, πολεμικά πλοία των ΗΠΑ έχουν επισκεφθεί λιμάνια στην Ουκρανία και τη Γεωργία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα πολεμικά  Vella Gulf, και  Monterei ,  εξοπλισμένα με συστήματα Aegis κατά βαλλιστικών πυραύλων τα οποία αποτελούν ευθεία απειλή για τις ρωσικές δυνάμεις .

Αλλά η Μαύρη Θάλασσα είναι το ιδανικό μέρος για την εκτέλεση αυτού του σκηνικού διαχρονικά  και ιστορικά, αλλά ταυτόχρονα η θάλασσα αυτή  αφού θεωρείται το κατώφλι της Ρωσίας .

Βέβαια από την άλλη πλευρά  οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να στείλουν κανένα  αεροπλανοφόρο για να βοηθήσει τη Γεωργία, σε περίπτωση ίσως  ενός νέου πολέμου με την Ρωσία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2008 μεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας, το αμερικανικό Πεντάγωνο σχεδίασε να στείλει δύο πλωτά  νοσοκομεία στην Γεωργία αλλά αυτά μπλοκαρίστηκαν  από την Τουρκία. ( Η Τουρκία δεν επιτρέπει  σε πλοία πάνω από 45.000 τόνων στη Μαύρη Θάλασσα σε  χώρες που δεν συνορεύουν ).

Τα πράγματα λοιπόν περιπλέκονται για τις δύο δύο υπερδυνάμεις και τα στρατηγικά τους συμφέροντα στην Μαύρη θάλασσα αλλά και την Μεσόγειο.  

"Αλλά η  Ρωσία  όμως πρέπει να θυμούνται όλοι ότι παραμένει μια  μεγάλη ναυτική δύναμη που λαμβάνεται πάντα υπόψη παγκοσμίως", αναφέρει  ο Jim Χολμς, αναπληρωτής καθηγητής στρατηγικής στη Ναυτική Σχολή Πολέμου των ΗΠΑ.

Η επιλογή  είναι επιβεβλημένη. Αναδεικνύει το χαμένο γεωπολιτικό ρόλο της χώρας. Ανοίγει νέους ορίζοντες και δίνει φως στο τούνελ. Πολλές οι Κασσάνδρες που θα διαψευσθούν αναφέρει το Kostasxan.

 Ο Αντώνης Σαμαράς το γνωρίζει και δεν κάνει πίσω. Ακολουθεί τα βήματα του Τάσσου Παπαδόπουλου και της μικρής, αλλά γενναίας Κύπρου, που τόλμησε.

Η μεγάλη απόφαση έχει ήδη ληφθεί και δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Η Ελλάδα θα αξιοποιήσει τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους. Είναι εθνική απόφαση να βγουν στο φως οι ορυκτοί της πλούτοι. Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) είναι προ των πυλών.

Στο πρωθυπουργικό γραφείο ήδη έχουν προχωρήσει πολλά βήματα περισσότερο στο σχεδιασμό τους για την επόμενη μέρα, μετά την ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πειστεί – με βάσιμα και ισχυρά επιχειρήματα – ότι υπάρχει αξιοποιήσιμος υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος εντός της ελληνικής επικρατείας και κυρίως μέσα στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Πιστεύει ότι, πέραν των άλλων, η ανακήρυξη ΑΟΖ θα δώσει και μια εσωτερική ανάσα σε μια κυβέρνηση που πιέζεται άσχημα από την εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.

Είναι βαθιά η πεποίθησή του, ότι έφθασε η ώρα και άρα, μόνο η ανακήρυξη ΑΟΖ – άρα η de facto δήλωση κυριαρχίας της χώρας μας σε συγκεκριμένο χώρο – θα προσελκύσει επενδυτές οι οποίο δεν πρόκειται να έρθουν εάν το καθεστώς ιδιοκτησίας αμφισβητείται.

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, επέλεξε να στείλει μήνυμα και το είπε όσο πιο δυνατά γινόταν, αν και η επισήμανσή του πέρασε απαρατήρητη και δεν αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ.

«Θέλουμε να είμαστε τμήμα μιας ισχυρής Ευρώπης. Γιατί αυτό είναι προϋπόθεση για τη μελλοντική ισχύ και ευημερία της ίδιας της Ελλάδας. Θέλουμε την Ευρώπη στο πλάι μας, γιατί χρειαζόμαστε στηρίγματα, ώστε να αναδείξουμε τον ορυκτό μας πλούτο, τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, την ΑΟΖ μας» τόνισε και έδωσε το στίγμα των προθέσεών του.

Σύμφωνα με πληροφορίες σε πρώτη φάση η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μονομερή τμηματική ανακήρυξη. Εξάλλου, είναι τελείως διαφορετική κίνηση η ανακήρυξη από την οριοθέτηση. Η οριοθέτηση θα ακολουθήσει πολύ καιρό αργότερα, αφού προηγηθεί η ανακήρυξη, που βέβαια δεν θα είναι μια ανώδυνη διαδικασία.

Ο Πρωθυπουργός θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου και άλλων περίπου 134 χωρών και ετοιμάζεται για την ανακήρυξη. Θέλει τη στήριξη των ευρωπαίων ηγετών και επενδύει σε αυτήν, σκεπτόμενος ότι και ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ χωρίς να φοβηθεί την Τουρκία, επειδή πέτυχε και τις ανάλογες συμμαχίες.

Με βάσει τον κυβερνητικό σχεδιασμό, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σταδιακά στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, παράλληλα με την πρόοδο των γεωφυσικών ερευνών, που θα πιστοποιούν την ύπαρξη υδρογονανθράκων στον ελληνικό βυθό.

Η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ θα ξεκινήσει πρώτα από το Ιόνιο Πέλαγος και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η περιοχή, νότια της Κρήτης, ενώ η οριοθέτηση θα μετατεθεί χρονικά μέχρι οι συνθήκες να επιτρέψουν τον εποικοδομητικό διάλογο και τη συμφωνία με τα όμορα κράτη.

Σημείο κλειδί, όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν είναι το Καστελόριζο, για το οποίο η Τουρκία έχει κυριολεκτικά δώσει μάχη για να πείσει ότι δεν είναι ελληνικό έδαφος.

Επίσης, ένα ανησυχητικό στοιχείο στον πρωθυπουργικό σχεδιασμό, είναι ότι η Τουρκία, όπως και οι ΗΠΑ, δεν έχει υπογράψει και, συνεπώς, δεν δεσμεύεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Λόγω της τουρκικής στάσης, η οποία ήταν αναμενόμενη, η ελληνική κυβέρνηση, από την πλευρά της, έχει ξεκινήσει να βολιδοσκοπεί τις διαθέσεις των υπόλοιπων κρατών.

Το υπουργείο Εξωτερικών και συγκεκριμένα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, στο διπλωματικό σκάκι στην περιοχή, επιχειρεί να εξασφαλίσει τη στήριξη των δια θαλάσσης όμορων κρατών, δηλ. της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Κύπρου, του Ισραήλ, της Αλβανίας και της Συρίας. Αυτό ήταν απαραίτητο να γίνει, για να αποφασισθεί ο τελικός χρόνος ανακήρυξης της ΑΟΖ.

Η κατάσταση με την Αίγυπτο και τη Λιβύη δεν είναι η καλύτερη, όπως διέγνωσε και ο Αβραμόπουλος κατά τις επισκέψεις του σε Τρίπολη και Κάιρο, ενώ και με τη Συρία δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση, λόγω της πολεμικής εμφυλιακής κατάστασης και του ενδεχομένου, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να υπάρξει ανατροπή του Μπασάρ Αλ Ασαντ.

Με την Κύπρο, υπάρχει σύμπνοια, ενώ την αμέριστη στήριξη του Ισραήλ έχει εξασφαλίσει η Αθήνα, που παρατηρεί περίεργο παιχνίδι από τα Τίρανα και τον Σαλί Μπερίσα.

Ο Πρωθυπουργός φέρεται να έχει ως δυνατό όπλο τη στήριξη, τόσο της Γερμανίας, όσο και των ΗΠΑ, στη γεωστρατηγική του επιλογή για ανακήρυξη της ΑΟΖ που μπορεί να γίνει με μονομερή δήλωση και στη συνέχεια θα επιχειρηθεί να συνάψει η ελληνική κυβέρνηση οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη.

Η Γερμανία τηρεί πιο θετική στάση, ενώ οι ΗΠΑ δεν κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, ενώ το περασμένο καλοκαίρι είχαν διαμηνύσει στην Αθήνα να ξεχάσει τις μονομερείς ενέργειες και να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία για το θέμα.

Η κατάσταση φαίνεται το τελευταίο διάστημα να είναι καλύτερη και ο Πρωθυπουργός έχει θετικά μηνύματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.