Mια πτυχή που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Πολεμική Αεροπορία σε ότι αφορά την ρωσική πρόταση για την απόκτηση του Su-35BM ως νέου μαχητικού αεροσκάφους της, προβάλλουν οι Ρώσοι ιθύνοντες:

Ότι το νέο ρωσικό μαχητικό 4++ γενιάς Su-35S/ΒΜ που ήδη παραλαμβάνει  η ρωσική Αεροπορία είναι πολύ καλύτερο από τα F-35 που θα ξεκινήσει να παραλαμβάνει η τουρκική Αεροπορία το 2018 και πιθανότατα σε μια περιοχή του φακέλου πτήσης, ανώτερο και από το F-22. 

Τονίζουν συγκεκριμένα ότι ήδη τα ρωσικά ραντάρ πέρα από τα συστήματα IRST που μπορούν να προχωρήσουν σε υπέρυθρη ανίχνευση των αμερικανικών μαχητικών, μέσω της χρήσης "L" Band ραντάρ, ανιχνεύουν και τα αμερικανικά stealth μαχητικά 5ης γενιάς, ενώ υπερέχουν συντριπτικά, ειδικά στην ευελιξία απέναντι στο F-35.

Ειδικά για την δυνατότητα των ρωσικών ραντάρ στις διαμορφώσεις αέρος-αέρος, υπάρχει σχετική μαρτυρία και από αμερικανικής πλευράς (δες βίντεο).

Η ΠΑ σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την απειλή των 100 stealth μαχητικών F-35 της τουρκικής Αεροπορίας χωρίς σε αυτή την απειλή να συνυπολογίζονται τουλάχιστον 202 τουρκικά F-16 τα οποία όλα θα βρίσκονται στο επίπεδο των ελληνικών F-16 Adv. μέσω του προγράμματος αναβάθμισης.

Συνολικά επομένως και από το 2018 και μετά θα διαμορφώνεται συνολικά (με τις παραδόσεις και των αναβαθμίσεων)  μια δύναμη από 300 τουρκικά μαχητικά, εκ των οποίων τα 100 θα είναι stealth και χωρίς να υπολογίζονται τα F-16 block 30 και F-4E Terminator!

Το αδιέξοδο επομένως που πρόκειται βρεθεί αντιμέτωπη η ΠΑ είναι σχεδόν δεδομένο. Ο μόνος τρόπος που μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει μαχητικά όπως το  F-35 αλλά και το F-22 είναι το Su-35S.

Μια από αυτές τις δημοσιεύσεις είναι και το άρθρο  της ρωσικής  εφημερίδας "Ροσσίσκαγια Γκαζέταπου" που υπογράφει ο Σεργκέι Πτίτσκιν:

"Το Su-35S “γονατίζει” F-35 και F-22

Με το Su-35S, ουσιαστικά ολοκληρώνεται η “ιδεολογία” των μαχητικών πέμπτης γενιάς. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στη Ρωσία να περάσει πρώτη στη δημιουργία των αεροσκαφών έκτης γενιάς. Το Su-35S είναι ανώτερο από το μοναδικό σήμερα σε επιχειρησιακή δράση πέμπτης γενιάς, F-22 Raptor.

Το αεροσκάφος PAK-FA (T-50) συνεχίζει με επιτυχία τον κύκλο δοκιμών. Η αποδοχή του υπό ανάπτυξη μαχητικού πέμπτης γενιάς πρόκειται να γίνει μετά το 2017. Προς το παρόν, οι ρωσικές αεροπορικές μονάδες παραλαμβάνουν ουσιαστικά ένα πλήρες ανάλογο του συγκεκριμένου αεροσκάφους, το πολλαπλών ρόλων Su-35S.

Αυτό έγινε, διότι ταυτόχρονα με τη δημιουργία της εικονικής μορφής του μαχητικού πέμπτης γενιάς (ο σχεδιασμός του αρχικά ήταν μόνο ψηφιακός), στην πλατφόρμα του Su-35S εισάγονταν και ενσωματώνονταν έτοιμα πλέον στοιχεία του μαχητικού του μέλλοντος. Τελικά, το Su-35S γ 4++  γενιάς τη στιγμή της παραγωγής του, σχεδόν ως προς όλα τα χαρακτηριστικά του (εκτός από τις λεγόμενες stealth τεχνολογίες), έφτασε στο επίπεδο μαχητικού πέμπτης γενιάς.

Σημεία υπεροχής

Επιπλέον, όσον αφορά ορισμένα χαρακτηριστικά του, το Su-35S είναι ανώτερο από το μοναδικό σήμερα μαχητικό πέμπτης γενιάς που βρίσκεται σε υπηρεσία, το F-22 Raptor. Ειδικότερα, το σύστημα ραντάρ και ελέγχου ΝΙΙΡ Ν035  IRbis-E  που είναι εγκατεστημένο στο Su-35S, επιτρέπει τον εντοπισμό στην απόσταση ρεκόρ των 400 χλμ, την παρακολούθηση 30 εναέριων στόχων ταυτόχρονα και την πραγματοποίηση ταυτόχρονων βολών  σε 8 από αυτούς.

Το IRbis-E διαθέτει συνολική ισχύ εξόδου 20 KW κάτι που του παρέχει μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού επερχόμενου στόχου μεγέθους μαχητικού αεροσκάφους με συνολικό RCS τα 3 τμ  φτάνει τα 400 χλμ. , με γωνία διόπτευσης τις 100 μοίρες στο αζιμούθο και εντοπισμό στόχου που απέρχεται τα 150 km. Όταν το εύρος έρευνας αυξάνεται στις 300 μοίρες, με μηχανική υποβοήθηση, η εμβέλεια για αποκάλυψη ίδιου στόχου ανέρχεται στα 200 km, ενώ στην περίπτωση που η σχετική θέση του στόχου παρουσιάζει επιστροφές από το έδαφος η εμβέλεια αυτή μειώνεται στα 170 km.

Το ραντάρ του F-22 είναι πιο αδύναμο, καθώς η μέγιστη εμβέλειά του φτάνει τα 300 χλμ. Επίσης, το Irbis δίνει τη δυνατότητα εμπλοκής-παρακολούθησης 4 επίγειων στόχων. Στο Su-35S έχει εγκατασταθεί επίσης σύστημα πλοήγησης το οποίο προσδιορίζει αυτόνομα την πορεία του σε συνθήκες απουσίας δορυφορικής πλοήγησης και επικοινωνίας με επίγειους σταθμούς. Δηλαδή, αν απενεργοποιηθεί το GPS ή το GLONASS, το μαχητικό δεν θα «τυφλωθεί».

Η ηλεκτρονική διάταξη όμως των αισθητήρων του Su-35BM είναι δυνατό να ενισχυθούν από το πρωτοποριακό σύστημα ενεργούς σάρωσης L-Band Tikhomirov NIIP που θα αποτελεί σταθερή προσθήκη για το T-50.H διάταξη προσαρμόζεται στο χείλος προσβολής των πτερύγων του αεροσκάφους προσφέροντας προηγμένες δυνατότητες ιδιαίτερα εναντίον αεροσκαφών stealth.

Ως το τέλος του 2015 η ρωσική Αεροπορία  θα έχει παραλάβει  48 Su-35S. Ουσιαστικά θα πρόκειται για έναν αριθμό μαχητικών πέμπτης γενιάς, καθώς το Su-35S διαθέτει ηλεκτρονικά, σύστημα ελέγχου και οπλοστάσιο πρακτικά ταυτόσημο με του PAK-FA.

Αυτό σημαίνει ότι η εισαγωγή σε υπηρεσία ενός κλασικού μαχητικού πέμπτης γενιάς με τις υποχρεωτικές για αυτό τεχνολογίες stealth δεν θα απαιτήσει από τους πιλότους ιδιαίτερες προσπάθειες κατά την εκπαίδευση. Εκείνοι που θα μάθουν το Su-35S, θα περάσουν εύκολα στο Τ-50.

Επομένως, αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι για τη ρωσική αεροπορία η μετάβαση στη γενιά μαχητικών πέμπτης γενιάς δεν θα ξεκινήσει το 2017. Συμβαίνει ήδη από τώρα.

Σήμερα καθορίζεται η “ιδεολογία” όσον αφορά τα αεροσκάφη που θα κυριαρχούν στους ουρανούς κατά το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα. Το αν θα πρόκειται για μη επανδρωμένα ή κλασσικά επανδρωμένα μαχητικά με ακόμη πιο εξελιγμένα ηλεκτρονικά, δεν έχει τόση σημασία. Το σημαντικό είναι ότι η ρωσική αεροναυπηγική αποκτά πλεονέκτημα στην ανάπτυξη των μαχητικών έκτης γενιάς. Και όσο πιο πολλά Su-35S παραδοθούν στις πολεμικές μοίρες, τόσο πιο επιτυχημένα θα προχωρήσουν οι εργασίες για τη νέα γενιά μαχητικών.

Στις κορυφαίες προτεραιότητες του Ελληνικού Στρατού περιελήφθη  το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού τουλάχιστον 48 μονάδων των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων RM-70, 150 συστήματα των οποίων είχαν παραληφθεί την περίοδο 1991-92 από τα αποθέματα του του πρώην ανατολικογερμανικού Στρατού και εξακολουθούν και υπηρετούν 116 μέχρι σήμερα.

Το πρόγραμμα θα βγει τους επόμενους μήνες με την ίδια διαδικασία που ζητήθηκαν οι προτάσεις εκσυγχρονισμού από τους ενδιαφερόμενους οίκους για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 με την έκδοση RfΙ η οποία βέβαια έχει ουσιαστικά έναν αποδέκτη, την Ρωσία.

Υπάρχει και μια σλοβακική εταιρεία που συνεργάζεται με μία γερμανική, αλλά και μια πολωνική πρόταση, οι οποίες απέχουν πολύ τόσο σε οικονομικά όσο και σε επιχειρησιακά κριτήρια.

 Τα συστήματα βρίσκονται σε αρκετά καλή κατάσταση και περιλάμβάνουν σημαντικό αριθμό οχημάτων της ίδιας σειράς, ειδικά διασκευασμένων για τη μεταφορά εφεδρικών πυρομαχικών.

Το συνολικό κονδύλι που προβλέπεται για τον εκσυγχρονισμό των 48 συστημάτων ανέρχεται σε 28,8 εκατ. ευρώ και θα αφορά την αναβάθμιση των ρουκετών (σύστημα προώθησης με αύξηση της ακτίνας δράσης μέχρι και 40 χλμ. ανάλογα με τον πρόγραμμα που θα επιλεγεί και της κεφαλής).

Θα υπάρξει και μια προαίρεση για 24 επιπλέον συστήματα, αλλά και πιθανότητα δωρεάν παραχώρησης από τον ρωσικό Στρατό επιπλέον ρουκετοβόλων.

Το πρόγραμμα έρχεται σε μία στιγμή που ήδη η Ρωσία έχει προτείνει την παραχώρηση ρουκετών Smerch στον ΕΣ ακτίνας δράσης 90 χλμ. Σε οποιαδήποτε περίπτωση η Ρωσία προσφέρει δωρεάν επιπλέον 50 συστήματα μαζί με τα πυρομαχικά τους με την προϋπόθεση να εκσυγχρονιστούν όλα μαζί.

Αυτή τη στιγμή υπηρετούν στο ΕΣ συνολικά 116 ΠΕΠ RM-70, τα οποία έχουν εντυπωσιάσει τόσο με την αξιοπιστία τους (είχαν παραληφθεί από τα αποθέματα του ανατολικογερμανικού Στρατού το 1992) όσο και με τον τεράστιο όγκο πυρός που επιδεικνύουν στις ασκήσεις.

Σε ότι αφορά το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού έχει εκτιμηθεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο απόθεμα βλημάτων και κατά αυτόν το τρόπο το πρόγραμμα είναι περισσότερο συμφέρον  από το να οδεύσουμε σε αγορά καινούργιων συστημάτων ΠΕΠ.

Ο εκσυγχρονισμός των ΠΕΠ RM-70 είνα το μοναδικό πρόγραμμα που συνδυάζει χαμηλό κόστος και υψηλή απόδοση, αφού πλέον τα ρουκετοβόλα θα μπορούν να πλήττουν τις εχθρικές follow-on-forces ή και τις συγκεντώσεις των εχθρικών στρατευμάτων σεβάθος 40 χλμ. Ειδικά για τα νησιά του Αιγαίου ένα τέτοιο επιχειρησιακό χαρακτηριστικό είναι πολύτιμο.

Bλέπουμε ότι "κάτι κινείται" παρά τους ασφυκτικούς περιορισμούς που έχει επιβάλλει το Μνημόνιο. Το RfI για τα F-16, την MKΠ για τα εκπαιδευτικά Τ-41 κλπ, γίνονται κάποιες προσπάθειες να στθεί το οικοδόμημα σε ανεκτά επίπεδα...

Συγκεκριμένα ελήφθη απόφαση για προμήθεια 12 με οption για άλλα 4 αεροσκάφη, μια προμήθεια που πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέσα στον επόμενο χρόνο.

Βρίσκεται στην εκπαιδευτική κλίμακα πριν από το Τ-6 Τexan II.

Η προμήθεια είναι πρόκριμα για το πρόγραμμα εκπαιδευτικού αεροσκάφους προωθημένης εκπαίδευσης, το οποίο φορούσε την προμήθεια αρχικά 40 εκπαιδευτικών αεροσκαφών με πλήρεις μαχητικές δυνατότητες, αρχικού κόστους ενός δισ. ευρώ.

Η οικονομική καταστροφή έχει "παγώσει" το πρόγραμμα και πλέον η εκπαίδευση ή σημαντικό μέρος αυτής διεξάγεται από τα ΤΑ-7Η/Ε Corsair ή τα F-4E τα οποία βέβαια έχουν υψηλό κόστος ανά ώρα πτήσεις, αλλά βέβαια το να εκπαιδεύεις πιλότους για Mirage 2000-5 ή για F-16 Adv. με εκπαιδευτικά Τ-2 ηλικίας 50 ετών είναι καλό ως ανέκδοτο στην αεροπορική κοινότητα, αλλά μέχρι εκεί.

Βέβαια πολλοί μελλοντικοί πιλότοι της ΠΑ στέλνονται στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία όπου λαμβάνουν εκπαίδευση στα M-346 Master (οσονούπω και στο Ισραήλ), αλλά εκτός των άλλων υπάρχει και μια "μαύρη τρύπα" στην επιχειρησιακή ικανότητα της ΠΑ, αφού τα εκπαιδευτικά της κατηγορίας Τ-2 είναι ενταγμένα στα σχέδια του ΓΕΑ για αποστολές κλειστής υποστήριξης, κάτι που φυσικά τώρα δεν μπορούν να εκτελέσουν.

Bασική υποψηφιότητα είναι για το πρόγραμμα του προηγμένου αεροσκάφους προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης είναι το "οικονομικό" M-346, το ρωσικό "αδελφάκι"Yak-130, το οποίο έχει ήδη παρουσιαστεί στο ΓΕΑ.

Η ρωσική πρόταση εκτός από την εντυπωσιακά χαμηλή τιμή (εκτιμάται περί τα 12 εκατ. δολάρια ΗΠΑ ανά μονάδα, έναντι 24 του ιταλικού) συνοδεύεται και από τη δέσμευση μεταφοράς υψηλού όγκου βιομηχανικού έργου στην ελληνική βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένης και της δημιουργίας γραμμής παραγωγής στην Ελλάδα.

Το συγκεκριμένο αεροσκάφος αναπτύχθηκε από τη ρωσική Yakovlev και την ιταλική Aermacchi στο πλαίσιο του κοινού προγράμματος Yak-AT που η έναρξη του έγινε το 1993. Το 1996 έλαβε χώρα η πρώτη πτήση του πρωτοτύπου επίδειξης Yak / AEM-130D.

Το 1999 η κοινοπραξία μεταξύ των δύο εταιριών διαλύθηκε και προέκυψαν δύο ξεχωριστά προγράμματα το Yakovlev Yak-130 και το Aermacchi M346. Με τη διάλυση της κοινοπραξίας έπαυσαν να ισχύουν οι περιορισμοί που αφορούσαν στην προώθηση του αεροσκάφους στη διεθνή αγορά.

Έτσι αν και έχουν κοινή κοιτίδα το M346 και το Yak-130 θα ανταγωνισθούν κυρίως το T-50 Golden Eagle και το Hawk για το ελληνικό πρόγραμμα.

Επισημαίνεται ότι το Yak-130 διαθέτει πλήρως ψηφιακά ηλεκτρονικά και μάλιστα είναι εφοδιασμένο με αρτηρία δεδομένων Mil Standard 1553, που σε συνδυασμό με την «ανοικτή» αρχιτεκτονική του συστήματος επιτρέπει την εύκολη ενσωμάτωση όποιων συστημάτων επιθυμεί ο χρήστης. Έχει επίσης δυνατότητα εξοπλισμού με ραντάρ και μεταφοράς ποικιλίας όπλων αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, που του επιτρέπουν να επιχειρεί και ως ελαφρό μαχητικό (απαίτηση την οποία η ΠΑ κατά παράδοση έχει για τα αεροσκάφη προκεχωρημένης-επιχειρησιακής εκπαίδευσης).

Έχει ήδη εξαχθεί σε έξι χώρες και άλλες τέσσερις ετοιμάζονται να το παραγγείλουν.