Την κατάρριψη ενός αμερικανικού κατασκοπευτικού αερόστατου ισχυρίζεται ότι πραγματοποίησε η Συρία. Το αερόστατο καταρρίφθηκε  στην επαρχία Idleb την ώρα που αυτό πετούσε πάνω από θέσεις κυβερνητικών στρατευμάτων.

Το γεγονός αναφέρει τόσο το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων SANA της Συρίας όσο και ο τηλεοπτικός σταθμός του Λιβάνου Al Manar.  Πιο συγκεκριμένα το αερόστατο όταν εντοπίστηκε πετούσε  πάνω από την πόλη της Maarat-an-Numan καταγράφοντας τις θέσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων.

Σύμφωνα με πηγές της συριακής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών έγινε γνωστό  ότι το αερόστατο  είχε ενσωματωμένη υπερσύγχρονη τεχνολογία παρακολούθησης  που  χρησιμοποιείται ευρέως  από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για  επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών.

Το συγκεκριμένο αερόστατο ήταν εξοπλισμένο με δύο σύγχρονες ψηφιακές κάμερες υψηλής ευκρίνειας (μια ημέρας και μια IIR)  και επεξεργαστές με δυνατότητα πολύ μεγάλης  μνήμης για να αποθηκεύει τις μαγνητοσκοπημένες πληροφορίες. Επίσης είχε την δυνατότητα να αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο την εικόνα του στο επίγειο κέντρο ελέγχου του, το οπίο είναι άγνωστο που βρίσκεται, πηγές από τη Συρία πάντως εκτιμούν ότι το αερόστατο επιχειρούσε από την Τουρκία.

Σύμφωνα με μια πηγή από την  διοίκηση των συριακών δυνάμεων,  το αερόστατο εντοπίστηκε από  μονάδα αεράμυνας που βρισκόταν στην περιοχή της βάσης του Wadi al-Deif, όπου  πρόσφατα πραγματοποιήθηκε αποτυχημένη πολιορκία από οργανωμένες συμμορίες ανταρτών. Ο συριακός Στρατός εξεδίωξε τους αντάρτες και τους κατανίκησε στην προσπάθεια τους να ανακτήσουν τον έλεγχο της συγκεκριμένη περιοχής.

Οι Σύροι  στρατιωτικοί εκτιμούν ότι το αερόστατο παρείχε βοήθεια στις χερσαίες δυνάμεις των ανταρτών που πολιορκούσαν την βάση και αυτό στο πλαίσιο της υπόσχεσης των ΗΠΑ για παροχή βοήθειας ύψους 123 εκατ. $ περί μη θανατηφόρας βοήθειας προς του αντάρτες της al-Qaeda.

Σε μια άλλη εκδοχή το αερόστατο συνδέεται με δράση συγκεκριμένης ομάδας των Σύρων ανταρτών με διασυνδέσεις στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.

Υπενθυμίζεται πως τον περασμένο μήνα Συριακές και ρωσικές δυνάμεις είχαν κατασχέσει κατασκοπευτικό εξοπλισμό ο όποιος βρισκόταν σε νήσο απέναντι από την έξοδο της ρωσικής ναυτικής βάσης της Ταρτούς, αποδίδοντας την ευθύνη για τον εξοπλισμό αυτό και την τοποθέτησή του στο Ισραήλ.

Επίσημη αντίδραση από την πλευρά των ΗΠΑ για την συγκεκριμένη κατάρριψη δεν έχει υπάρξει.

Σε νέα δοκιμασία εισέρχονται οι τουρκο-ισραηλινές σχέσεις μετά τη διαφαινόμενη απόρριψη ισραηλινού αιτήματος που ζητά την άδεια για να φιλοξενηθούν ισραηλινά μαχητικά σε αεροπορική βάση της τουρκικής Αεροπορίας η οποία βρίσκεται κοντά στην Άγκυρα.

Το ανωτέρω αίτημα έθεσε σήμερα στην τουρκική ηγεσία ο  επικεφαλής του ισραηλινού συμβουλίου εθνικής ασφάλειας Yaakov Amidror ο οποίος βρίσκεται  στην Τουρκία για επίσημη επίσκεψη.

Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμά της η ισραηλινή εφημερίδα Times of Israel επικαλούμενη σχετικό δημοσίευμα των Sunday Times.

Το ισραηλινό αίτημα σχετίζεται με τον βομβαρδισμό των πυρηνικών των εγκαταστάσεων του Ιράν όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Ως επίσημη δικαιολογία πάντως του ισραηλινού αξιωματούχου στην Άγκυρα είναι οι διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για την καταβολή αποζημίωσης εκ μέρους του Ισραήλ στις οικογένειες των θυμάτων της ισραηλινής επιδρομής στο τουρκικό σκάφος Mavi Marmara το 2011.

Το περίπλοκο της φύσης για την αποκατάσταση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων φαίνεται και από άλλα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου στα οποία η Άγκυρα εμφανίζεται να αυξάνει τις απαιτήσεις της  έναντι του Ισραήλ.

Αρχικά και μετά τη «συγγνώμη» του Ισραήλ η Τουρκία είχε διαφανεί πως δεν θα έγειρε νέες απαιτήσεις για την αποκατάσταση των σχέσεων τώρα όμως επανέρχεται με νέα αιτήματα όπως η άρση του οικονομικού αποκλεισμού των Παλαιστινίων στην Γάζα ενώ επιπρόσθετα οι οικογένειες των θυμάτων του Mavi Marmara έχουν κάνει σαφές ότι θα επιδιώξουν την ποινική δίωξη των υπευθύνων για την ισραηλινή επιδρομή σε τουρκικά δικαστήρια παρά το γεγονός των ενδεχόμενων αποζημιώσεων και φυσικά τις αρχικές ενδείξεις ότι δεν θα προχωρούσαν σε δικαστικές διώξεις.

Παράλληλα ο Τούρκος πρωθυπουργός συνεχίζει να επιτίθεται με δηλώσεις του στο Ισραήλ ενώ έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του να επισκεφθεί τη λωρίδα της Γάζας.

Το παραπάνω αυτό κλίμα έρχονται να περιπλέξουν οι πληροφορίες  ότι το Τελ Αβίβ προτίθεται να προσφέρει ως αντάλλαγμα προηγμένη στρατιωτική τεχνολογία στην Άγκυρα για την επίτευξη συμφωνίας αναφορικά με τη χρησιμοποίηση τουρκικών αεροπορικών βάσεων από την ισραηλινή Αεροπορία.

Όπως αναφέρεται ο Amidror αναμένεται να προσφέρει «προηγμένους πυραύλους και τεχνολογία παρακολούθησης» ως αντάλλαγμα για την τουρκική αποδοχή του ισραηλινού αιτήματος, το οποίο όμως και από ότι πληροφορίες υπάρχουν η Άγκυρα δεν πρόκειται να κάνει δεκτό πριν ικανοποιηθούν όλες οι απατήσεις της αναφορικά με τη Γάζα, τις δικαστικές διώξεις Ισραηλινών αλλά και το ποσό των αποζημιώσεων που το Ισραήλ από την πλευρά του δύσκολα θα τα κάνει όλα αποδεκτά.  

Από την άλλη πλευρά οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ θεωρούν μια συμφωνία με την Τουρκία ως αναγκαία.

«Μέχρι και πρόσφατα η Τουρκία ήταν το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο που διαθέταμε», δήλωσε ισραηλινή στρατιωτική πηγή στους Sunday Times. «Το να έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε τουρκικές αεροπορικές βάσεις πρόκειται να κάνει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αποτυχία ή την επιτυχία μόλις ξεκινήσει η αναμέτρηση με το Ιράν» συμπλήρωσε ο ίδιος αξιωματούχος.

Άσχετα όμως από την άποψη των στρατιωτικών η Άγκυρα αφενός δεν πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις που έχει με το Ιράν και αφετέρου θα απορρίψει το ισραηλινό αίτημα με συνοπτικές διαδικασίες δείχνοντας στον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο ότι δεν υποχωρεί τόσο εύκολα.

Γράφει ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος

Ταξίαρχος(εα)

ΜΑ .Διεθνείς Σχέσεις

PhD. Επιχειρησιακή Οργάνωση

Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας τρεις χιλιάδες ίχνη τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο είχαν εντοπίσει τα ραντάρ της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας το διάστημα 2005-2009 με 452 σχηματισμούς τουρκικών αεροσκαφών να έχουν πραγματοποιήσει 1824 παραβάσεις,1.153 παραβιάσεις και 23 υπερπτήσεις. Από τους 452 σχηματισμούς 357 τουρκικά αεροσκάφη ήταν οπλισμένα και οι αναχαιτίσεις τους από ελληνικά αεροσκάφη εξελιχτήκαν σε σκληρές και επικίνδυνες εμπλοκές .Το 2009 η τουρκική αεροπορία στοχοποιησε με τις υπερπτήσεις τα νησιά Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι με μαχητικά F-16 και F-4E αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και την δυνατότητα ουσιαστικής αντιμετώπισης της.

Από το 2009 μέχρι και σήμερα τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη οπλισμένα συνεχίζουν τις προκλητικές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος έχοντας φέρει εις πέρας 79 φορές την αποστολή τους δίχως να ανοίξει μύτη.

Από αυτές τις υπερπτήσεις οι 51 σημειωθήκαν το 2009, οι 20 το 2010, οι 4 το 2011, οι 3 το 2012 και μια το 2013 για την οποία θα γίνει παρακάτω ειδική αναφορά. Από το 2009 και μέχρι σήμερα το σύνολο των υπερπτήσεων – παραβιάσεων-παραβάσεων ξεπερνά τις 4.700 με την Τουρκία να δίνει το στίγμα της σε αντίθεση με μια ανήμπορη ηττοπαθή και φοβισμένη Ελλάδα η οποία δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τα αυτονόητα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Εκεί όμως που οι αριθμοί αλλά και η όποια εθνική κυριαρχία έχει απομείνει σε αυτή την χώρα χάνει εντελώς τη σημασία της είναι στις παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών Υδάτων (ΕΧΥ).

Εδώ τα νούμερα είναι εντελώς απογοητευτικά. Από το 2009 μέχρι σήμερα τουρκικά πολεμικά (φρεγάτες –κορβέτες –υποβρύχια κλπ) έχουν πραγματοποιήσει 868 παραβιάσεις των εθνικών χωρικών υδάτων διαπλέοντας τις περισσότερες φορές όλο το Αιγαίο φτάνοντας μέχρι και το Σούνιο.

Σε όλα αυτά προστέθηκε η νέα προκλητική ενέργεια της τουρκικής Αεροπορίας με υπέρπτηση τεσσάρων μαχητικών αεροσκαφών F-16 και F-4E πάνω από το νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων δείχνοντας ότι ο σχεδιασμός των υπερπτήσεων μεταφέρθηκε από τα Δωδεκάνησα στο Ανατολικό Αιγαίο και αργότερα που; Τα συνολικά στοιχεία 7.700 περίπου υπερπτήσεων παραβιάσεων και παραβάσεων στον αέρα και την Θάλασσα δείχνουν την εικόνα μιας ανήμπορης και φοβισμένης Ελλάδας και πρέπει να προκαλέσουν όχι μόνο τον συνήθη προβληματισμό αλλά σχεδιαστικό σεισμό στο ΓΕΕΘΑ για την αντιμετώπιση τους.

Επειδή δεν είναι στις προθέσεις μου να προκαλέσω μόνο εντυπώσεις με την καταγραφή των ανωτέρω στοιχείων προτείνω ενδεικτικά μέτρα υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση για εφαρμογή από όποιον επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση των τουρκικών προκλήσεων και η οποία αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και υπόθεση για μελέτη.

Eκπόνηση και εφαρμογή νέων κανόνων εμπλοκής στον αέρα και την θάλασσα.

Επανασχεδιασμός προώθησης σε επιλεγμένα αεροδρόμια( πέρα των προβλεπόμενων) μαχητικών αεροσκαφών αναχαίτισης για μείωση του χρόνου εμπλοκής.

Αναδιάταξη των αντιαεροπορικών συστημάτων μικρού-μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς για Α/Α άμυνα απομακρυσμένων νήσων.

Κατεπείγουσα δοκιμή επιχειρησιακής αποδοχής και στην συνέχεια αναβάθμιση του αντιαεροπορικού –αντιβαλλιστικού συστήματος S-300PMU1σε PMU2 η σε ότι είναι δυνατόν για ανάγκες ΑΟΖ.

Συνεχής Έλεγχος του FIR Αθηνών και ειδικότερων περιοχών από τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και έλεγχου Erieye /Embraer-145H της 380 Μοίρας και μεταφορά των στοιχείων των τουρκικών προκλήσεων στο νέο αεροπορικό κέντρο επιχειρήσεων του NATO με ανάλογη στρατιωτική- διπλωματική εκμετάλλευση.

Δημιουργία περιφερειακού Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου στην Κρήτη για κάλυψη των νέων επιχειρησιακών αναγκών της ΑΟΖ με μετασταθμεύσεις αναλόγων οπλικών συστημάτων. Αντίστοιχο Κέντρο θα μπορούσε να υπάρχει και στην Κύπρο, επιτρέποντας τον καλύτερο συντονισμό του ελέγχου και της επιτήρησης της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των δύο νησιών.

Παρουσία ενός ιπτάμενου ραντάρ Erieye /Embraer-145H στην Κρήτη για κάλυψη της ΑΟΖ προκειμένου να αξιοποιηθεί επικουρικά από το Κέντρο Διοίκησης και Ελέγχου για απόκτηση πιο αναλυτικής εικόνας.

Ανάπτυξη και εγκατάσταση δύο ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέραν του ορίζοντα (HF OTH Radar) στην περιοχή της Αν. Κρήτης και ενός συστήματος ταυτοποίησης στόχων ADS (Automatic Dependant Surveillance. Η ταυτοποίηση μέσω transponders AIS ή IFF) αποτελεί μονόδρομο για την πολεμική αεροπορία και χάρη στη μεγάλη εμβέλεια αυτών των ραντάρ (200 ν.μ.) γνωρίζει η Π.Α ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει σε ένα τόξο που ξεκινά από τα παράλια της Μ. Ασίας και επεκτείνεται μέχρι μερικά μίλια από τις ακτές της Αφρικής.

Άμεση ενεργοποίηση των Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας και μέγιστη επιχειρησιακή ετοιμότητα των υπαρχόντων ναυτικών μέσων που είναι κρίσιμα για τον έλεγχο των εθνικών χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ.

Επίσπευση εργασιών παράδοσης των Υποβρύχιων 214 και των Πυραυλακάτων Vita.

Τέλος- φτάνει πια δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να επένδυσε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά επί του ΑΕΠ σε σύγκριση με τους λοιπούς συμμάχους- σε ότι αφορά τις αμυντικές της δαπάνες και να μην μπορεί να υπερασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα . Οι Ελληνες φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να δουν και να αξιολογήσουν τα πλεονεκτήματα άμεσα. Τα Γενικά Επιτελεία πρέπει εκτός από τις προγραμματισμένες η έκτακτες διακλαδικές ασκήσεις να ασχοληθούν και με την τακτική ύπαρξη των 8.568 τουρκικών προκλήσεων σε αέρα και θάλασσα.

Μάλιστα, η τελική αμφισβήτηση της Τουρκίας στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή θα αφορά στο τμήμα ανατολικά και νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου (βλ. ακόλουθους χάρτες του Τούρκου καθηγητού Sertaç Hami Başeren και του Τούρκου Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı).

Η παγκόσμια αγορά υποβρυχίων εκτιμάται ότι είναι αξίας $14.4 δισεκατομμυρίων το τρέχον έτος και θα αυξηθεί σε $21,7 δισεκατομμύρια μέχρι το 2023, σύμφωνα με μια νέα έκθεση, που δείχνει ετήσιο ρυθμό αύξησης 4,2% κατά την επόμενη δεκαετία.

Η έκθεση με τίτλο

Ένας σημαντικός αριθμός από χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ινδία βρίσκονται σήμερα σε διαδικασία αντικατάστασης του υφισταμένου στόλου υποβρυχίων. Τα περισσότερα από αυτά τα υποβρύχια αποσύρονται, καθώς έχουν φτάσει στο τέλος του κύκλου λειτουργίας τους. Επιπλέον, τα υποβρύχια σοβιετικής εποχής που είναι σήμερα σε χρήση από χώρες όπως η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα πρέπει να αντικατασταθούν. Η ζήτηση για σύγχρονα υποβρύχια δημιουργεί μια προσοδοφόρα ευκαιρία για τους προμηθευτές σε όλο τον κόσμο.

Η αγορά για τα υποβρύχια στον δυτικό κόσμο έχει μειωθεί δραστικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και αυτές οι χώρες που διαθέτουν σημαντικές δυνατότητες ναυπήγησης υποβρυχίων παρουσιάζουν σχεδόν αυτάρκεια στον τομέα αυτό, αναφέρει η έκθεση. Ωστόσο η BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα) και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας έρχονται οικονομικά σε θέση να επενδύσουν κεφάλαια για την αγορά υποβρυχίων.

Η Κίνα, με την στρατηγική της απαγόρευσης (anti-access) και τα αίτηματά της για τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, και η Βόρεια Κορέα με την πολεμική στάση της, έχουν προκαλέσει αύξηση της ζήτησης για τα υποβρύχια στην Άπω Ανατολή. Οι περιφερειακές αντιπαλότητες μεταξύ των χωρών, όπως η Ινδία και το Πακιστάν, και η Ελλάδα με την Τουρκία, και η ώθηση για τον γενικό εκσυγχρονισμό, θεωρούνται ως οδηγοί για την παγκόσμια αγορά υποβρυχίων.

Η παγκόσμια βιομηχανία υποβρυχίων απαιτεί ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για το σχεδιασμό των υποβρυχίων και την παροχή συντήρησης και εργασιών αναβάθμισης σε όλη την επιχειρησιακή ζωή των υποβρυχίων. Ωστόσο, οι περικοπές του προϋπολογισμού έχουν οδηγήσει σε έλλειψη ειδικευμένων επαγγελματιών, προκαλώντας μια κρίση εντός της βιομηχανίας. Η βιομηχανία υποβρυχίων του Ηνωμένου Βασιλείου αντιμετωπίζει σήμερα μια έλλειψη 14% των εμπειρογνωμόνων ασφαλείας και 7% έλλειψη των μηχανικών αντιδραστήρα, σε μεγάλο βαθμό λόγω έλλειψης κονδυλίων του προϋπολογισμού άμυνας.

Η μειωμένη ζήτηση για τα υποβρύχια στη Δύση και η αύξηση του αριθμού των τεχνολογικά προηγμένων υποσυστημάτων που περιλαμβάνονται σε αυτά τα πλοία σημαίνει ότι κανένας ανεξάρτητος κλάδος δεν θα είναι σε θέση να αναπτύξει και να διατηρήσει μια μεταποιητική βάση του τομέα των υποβρυχίων, αναφέρει η έκθεση. Αυτό σταδιακά οδηγεί στην ενοποίηση της βιομηχανίας. Υπάρχει επίσης μια αύξηση της συνεργασίας για την από κοινού ανάπτυξη και τις δραστηριότητες παραγωγής μεταξύ των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, οι αμερικανικές εταιρείες Huntington Ingalls Shipbuilding and General Dynamics Electric Boat παράγουν από κοινού τα υποβρύχια κλάσης Virginia.

Αδιάψευστη απόδειξη ότι η χώρα μας ουδέποτε παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις της κατά της Γερμανίας για τα ζητήματα του κατοχικού αναγκαστικού δανείου, καθώς και των πολεμικών, ιδιωτικών και δημοσίων αποζημιώσεων, αποτελεί γερμανικό έγγραφο-φωτιά που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Το Βήμα και το οποίο απέστειλε η πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα, στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Μάρτιο του 1967.

Με το έγγραφο αυτό η γερμανική πρεσβεία απαντά σε σχετική ρηματική διακοίνωση της ελληνικής πλευράς της 9ης Νοεμβρίου 1966 προς τη Βόννη. Η τελευταία λοιπόν ρητά αναφέρει ότι ουδέποτε υπήρξε ελληνική παραίτηση, κατόπιν απαντήσεως που η ίδια η κυβέρνηση της Βόννης έστειλε στην πρεσβεία της στην Αθήνα.

Τον Οκτώβριο του 1965 πραγματοποιούνται συζητήσεις στην Αθήνα μεταξύ της Ελλάδας και Γερμανίας για το ζήτημα, ενώ έχουν προηγηθεί σχετικές επαφές τον Σεπτέμβριο του 1964 και τον Μάρτιο του 1965, με προσωπική μάλιστα εμπλοκή του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου αλλά και του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως προκύπτει από αυτή τη γερμανική ρηματική διακοίνωση. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του Κέντρου ψάχνει το τι έχει συμβεί την περίοδο της πρωθυπουργίας Καραμανλή με το ζήτημα των αποζημιώσεων.

Οπως σημειώνει η εφημερίδα, προτού λάβει τις σχετικές απαντήσεις από τη Βόννη έχει πέσει και η ίδια από τους αποστάτες. Τελικά έχει αλλάξει σειρά κυβερνήσεων ως τη στιγμή που στις 31 Μαρτίου του 1967, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τη χούντα, το γερμανικό έγγραφο παραδίδεται στο υπουργείο Εξωτερικών, όταν οι Γερμανοί απαντούν ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί αλλά οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα παρασύρουν την απάντηση στο ούτως ή άλλως απόρρητο ελληνικό ερώτημα στην αφάνεια.

Σύμφωνα λοιπόν με το έγγραφο, η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα αναφέρει με τη ρηματική διακοίνωση της (verbal note) με αριθμό πρωτοκόλλου Νο. 68/67 και ημερομηνία 31 Μαρτίου 1967 προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής ιδεών μεταξύ της εξοχότητος του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του ομοσπονδιακού υπουργού Εξωτερικών δρος Γκέρχαρντ Σρέντερ που έλαβε χώρα στην Αθήνα τη 15η Οκτωβρίου 1966, η ελληνική πλευρά, μεταξύ άλλων, ήγειρε το ζήτημα των αξιώσεων τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ισχυρίζεται ότι έχει εναντίον της Γερμανίας και οι οποίες προέρχονται από ορισμένες χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Σρέντερ ανέφερε τις επιστολές του διευθυντή του ομοσπονδιακού υπουργείου των Οικονομικών Ράινχαρντ της 30ης Σεπτεμβρίου 1964 στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και του διευθυντή του ίδιου υπουργείου δρος Κάιζερ της 26ης Μαρτίου 1965 στον βουλευτή-καθηγητή Α. Παπανδρέου. Σε αυτές τις επιστολές γίνεται αναφορά σε δηλώσεις που έγιναν από αντιπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης το 1958 με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της Ελλάδας που αφορά τη χορήγηση πίστωσης 200 εκατ. μάρκων».

«Οι δηλώσεις των Ελλήνων αντιπροσώπων ήταν της φύσεως που επέτρεψε στη γερμανική πλευρά την ερμηνεία ότι πιθανές ελληνικές αξιώσεις προερχόμενες από την εποχή της γερμανικής Κατοχής δεν θα ακολουθούνταν εν όψει της συμφωνηθείσας γερμανικής οικονομικής βοήθειας. Ωστόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους, τότε ή σε μεταγενέστερες περιπτώσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση να παραιτηθεί επισήμως από τις νομικά θεμελιωμένες αξιώσεις που πιστεύει ότι έχει από την εποχή της Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».

«Μπορεί να αναφερθεί ότι η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να χορηγήσει την πίστωση 200 εκατ. μάρκων είχε ως κίνητρό της τις φιλικές σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας και την επιθυμία να βοηθήσει την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη νομική κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί από την παραπάνω Συμφωνία».

Το γερμανικό έγγραφο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, καταρρίπτει με τον πιο επίσημο τρόπο τους μύθους σχετικά με δήθεν ελληνική παραίτηση, τους οποίους καλλιέργησε έντεχνα και στο παρελθόν αλλά και τώρα, χωρίς όμως ποτέ να φέρει στο φως στοιχεία που να τους στηρίζουν. Αντίθετα, με το παρόν έγγραφο αναγνωρίζει και η ίδια ρητά ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοιου είδους αποποίηση από την ελληνική πλευρά.

Με το έγγραφο καταρρέει οριστικά η επιχειρηματολογία της γερμανικής πλευράς σχετικά με κλείσιμο του ζητήματος με τη σύμβαση του 1960, αφού το έγγραφο έχει συνταχθεί και αποσταλεί επτά ολόκληρα χρόνια αργότερα.

Τα ψεύδη για τη Σύμβαση του 1960

Το κύριο επιχείρημα δια του οποίου η γερμανική πλευρά υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει δήθεν παραιτηθεί από τις αξιώσεις της κατά της Γερμανίας από την εποχή της Κατοχής, αφορά τη Σύμβαση του 1960 με την οποία ο Γερμανός εγκληματίας πολέμου Μέρτεν αφέθηκε ελεύθερος παρά την καταδίκη του σε 25 χρόνια κάθειρξης και εστάλη στη Γερμανία έπειτα από ασφυκτικές πιέσεις της τότε γερμανικής κυβέρνησης προς την τότε ελληνική κυβέρνηση.

Ο Μέρτεν ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την εξόντωση των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης. Με την υπόθεση αυτή συνδέθηκε η Σύμβαση του 1960 και την παροχή της πίστωσης των 115 εκατ. μάρκων από τη Γερμανία στην Ελλάδα. Η Σύμβαση όμως αναφέρει ρητά ότι τα χρήματα καταβάλλονται «υπέρ των μέτρων διώξεων για λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θιγμένων ελλήνων υπηκόων αίτινες υπέστησαν, συνεπεία των μέτρων τούτων διώξεως, ζημίας, ελευθερίας ή υγείας και ιδίως προς όφελος των επιζησάντων οικείων».

Στο δε τρίτο άρθρο της Σύμβασης αναφέρεται ότι «ρυθμίζονται οριστικώς άπαντα τα ζητήματα αίτινα αποτελούν το αντικείμενον της Συμβάσεως ταύτης».

Δηλαδή η γερμανική πλευρά υπογράφει ότι κανένα άλλο ζήτημα δεν ρυθμίζεται και πολύ περισσότερο δεν κλείνει με αυτή τη Σύμβαση, κάτι που γνωρίζει καλά σήμερα η Γερμανία και γι' αυτό αντιδρά ίσως τόσο σπασμωδικά...

Μια εντελώς καινούργια διάσταση δίνει με δημοσίευμά της η γνωστή ισραηλινή ιστοσελίδα «Debka» για την υπόθεση των βομβιστών της Βοστόνης που κατάγονταν από την Τσετσενία.

Το σενάριο που έθεσαν στο τραπέζι οι ειδικοί συνεργάτες και οι πηγές της ιστοσελίδας, είναι ότι τα δυο αδέρφια Τσαρνάγιεφ, ο νεκρός σήμερα Ταμερλάν και ο μόλις 19χρονος αδερφός του Τζοχάρ, είναι ότι ήταν διπλοί πράκτορες, στρατολογημένοι από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, με αποστολή να διεισδύσουν στα δίκτυα των εξτρεμιστών Ουαχαμπιστών, επί της ουσίας σε παρακλάδια της Αλ Κάιντα, που λάμβαναν βοήθεια από σαουδαραβικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και κάνουν θραύσηστην περιοχή του Καυκάσου!

Μιλάμε για τις αυτόνομες στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Δημοκρατίες του Νταγκεστάν, της Ινγκουσετίας, της Καμπαρντινο-Μπαλκαρίας, της Τσετσενίας, της Βόρειας Οσετίας και της Δημοκρατίας Καρατσίγιεβο-Τσερκεζία. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, οι δυο Τσετσένοι πρόδωσαν την αποστολή τους και μετατράπηκαν σε διπλούς πράκτορες, με την ψυχή τους όμως να ανήκει στα ισλαμικά δίκτυα!

Η Σαουδαραβική εμπλοκή στην υπόθεση και ο φόβος να μην γίνει ζημιά στο βασίλειο φαίνεται από την εσπευσμένη αποστολή του υπουργού Εξωτερικών στις ΗΠΑ εν μέσω της κρίσης που ξέσπασε με επίκεντρο τη Βοστόνη (Σαουδάραβες φοιτητές είχαν συλληφθεί) όπου συνομίλησε ιδιωτικά με τον Μπάρακ Ομπάμα και τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, Τομ Ντόνιλον.

Ταυτόχρονα, το καθεστώς της μεσανατολικής χώρας, εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επικοινωνιακή καμπάνια, με γνωστούς κήρυκες του Ισλάμ να υποστηρίζουν στις τηλεοράσεις ότι ο αυθεντικός Ουαχαμπιτισμός της Σαουδικής Αραβίας ΔΕΝ σχετίζεται με την οποιαδήποτε μορφή τρομοκρατίας και επιθέσεων αυτοκτονίας στο πλαίσιο του αποκαλούμενου ως «ιερού πολέμου» (τζιχάντ) και ότι η σαουδαραβική θρησκεία δεν σχετίζεται με τα γεγονότα της Βοστόνης.

Ως απόδειξη της εν λόγω θεωρίας αναφέρεται το ότι… από το πουθενά ο 19χρονος Τσετσένος έγινεδεκτός και με υποτροφία σε σημαντικό κολέγιο της Βοστόνης, χωρίς να γίνει έλεγχος με βάση τα εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια αποδοχής φοιτητών, ενώ όταν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ζητήσει έλεγχο του Ταμερλάν καθότι είχαν εντοπίσει περίεργες επαφές με ισλαμιστικές οργανώσεις στον Καύκασο, οι αμερικανικές τον άφησαν ελεύθερο μετά από μια τυπική ανάκριση.

Εάν όλα αυτά αληθεύουν, σημαίνει πως όταν το FBI έδινε στη δημοσιότητα της φωτογραφίες των δυο αδερφιών, είτε κορόιδευε την αμερικανική κοινωνία και το διεθνές ακροατήριο, είτε στο πλαίσιο της γνωστής σύγκρουσης με τη CIA δεν είχαν την παραμικρή ενημέρωση για τον ρόλο που έπαιζαν.

Εκτιμούμε ότι αυτό είναι λίγο δύσκολο, αφού και η παρουσία του συντονιστικού οργάνου των υπηρεσιών πληροφοριών με τον επικεφαλής (DNI: Director of National Intelligence), λογικά θα έχει διασφαλίσει μετά από τόσα χρόνια παρουσίας της ένα επίπεδο συνεργασίας.

Αυτό που μας απασχολεί όμως είναι άλλο. Μήπως τα δυο παιδιά εξακολουθούσαν να είναι με την πλευρά των αρχικών τους εργοδοτών (CIA) αλλά ζητήθηκε ως απόδειξη της πίστης τους στα ισλαμικά δίκτυα του Καυκάσου, να προβούν σε μια τρομοκρατική ενέργεια. Και τα παιδιά προχώρησαν για να μην τερματιστεί εκεί η αποστολή τους.

Τώρα να σκεφτούμε ότι ενώπιον του υψηλότερου στόχου, της διείσδυσης σε ομάδες που θα μπορούσαν να σχεδιάζουν μεγάλα πλήγματα τύπου 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, κάποιοι στη CIA να συμφώνησαν να κάνουν τα «στραβά μάτια» και να «καταπιούν» τις όποιες απώλειες, είναισίγουρα υπερβολικό και χωρίς στοιχεία είναι εύκολο αλλά και επικίνδυνο να κάνεις εικασίες. Δεν είναι κάτι ασυνήθιστο βέβαια στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Εμείς δεν μπορούμε όμως να το δεχθούμε, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανεύθυνο.