Σχεδόν ο μισός πληθυσμός που κατοικεί στην κατεχόμενη Κύπρο δεν έχει γεννηθεί εκεί, αλλά είναι έποικοι γεννημένοι στην Τουρκία. Το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο δείχνει τις μεθοδεύσεις που έχει ακολουθήσει και ακολουθεί η Άγκυρα προκειμένου να ελέγχει το ψευδοκράτος και να το κατευθύνει στο θέμα των υδρογονανθράκων που η ίδια θέλει να βάλει στο… χέρι.

Το ποσοστό που σοκάρει και δεν έχει παγκόσμιο προηγούμενο το αποκάλυψε ο τέως κατοχικός ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, λέγοντας πώς στην τελευταία «απογραφή» πληθυσμού που έγινε στο ψευδοκράτος, μόνο το 56% του πληθυσμού γεννήθηκε στην Κύπρο και το υπόλοιπο 44% εκτός του νησιού. Εννοείται, στην Τουρκία.

Τι έχει πράξει δηλαδή η Άγκυρα; Στέλνει συνεχώς έποικους στο νησί για να ελέγχει τον πληθυσμό και να τους κατευθύνει όπως εκείνη θέλει.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο όμως είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εποίκων είναι νέοι, με στρατιωτική εκπαίδευση που υπηρετούν στο Στρατό του ψευδοκράτους. Έχουν μάλιστα συγκεκριμένες οδηγίες από τους Τούρκους στρατηγούς.

Ενισχύει τις στρατιωτικές δυνάμεις του κατοχικού τμήματος της Κύπρου η Τουρκία με στρατιώτες και νέους που μπορούν να… πιάσουν όπλα. Η ίδια «απογραφή» έδειξε πώς το 53% του πληθυσμού είναι παιδιά και νέοι άνθρωποι.

Αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η Κύπρος μπήκε στις μυλόπετρες του μνημονίου, εκβιάζεται όπως και η Ελλάδα για την καταβολή δανείων και έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η οικονομία της μετά τη δήμευση των καταθέσεων.

Συμβαίνει επίσης όταν η Ελλάδα χορηγεί με το σταγονόμετρο καταστάσεις επιβίβασης στους στρατιώτες και τα στελέχη της ΕΛΔΥΚ και μειώνεται ο αριθμός της.

Όλα αυτά έχουν στόχο τους υδρογονάνθρακες. Η Άγκυρα έχει πολλές φορές θέσει θέμα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της Κύπρου και απειλεί με τη διχοτόμηση του νησιού.

Με αυτή ακριβώς τη θέση προσέρχεται στις συνομιλίες για το Κυπριακό, που δεν είναι τίποτε άλλο, όπως προωθείται από τη διεθνή κοινότητα, παρά μία παραλλαγή του σχεδίου Ανάν.

Η Λευκωσία γνωρίζοντας τις παγίδες προσπαθεί να «χτίσει» όσο μπορεί καλύτερα τον άξονα με το Ισραήλ για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου, ιδίως σε μια περίοδο που οι σχέσεις Άγκυρας και Τελ Αβίβ είναι τεταμένες και «τρέχει» τις διαδικασίες στοχεύοντας στη διασφάλιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Ο δρόμος όμως είναι ακόμη μακρύς και κακοτράχαλος…