Τελικά, φαίνεται, πως τα παθήματα του παρελθόντος έγιναν μαθήματα και η παρούσα στρατιωτική ηγεσία είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τη Μελλοντική Δομή Δυνάμεων (ΜΔΔ).

Όχι όμως με τον τρόπο που γινόταν μέχρι σήμερα, που οι αλλαγές στα πρόσωπα, λόγω των ετήσιων κρίσεων – αποστρατειών – προαγωγών σταματούσαν τη διαδικασία, μέχρι τελικά να ατονήσει, και να αρχίζει πάλι ο αέναος κύκλος μελέτης, επιτελικής επεξεργασίας, και πολιτικής έγκρισης με αποτέλεσμα στην πράξη να μην γίνεται τίποτα.

Η κλασική μέθοδος καθυστέρησης της υλοποίησης της δομής, ή καλύτερα για χρησιμοποιήσουμε στρατιωτική ορολογία, «επιβράδυνσης», ήταν η έγερση προσκομμάτων διαδικαστικής υφής η οποία αποσκοπούσε στην παρέλευση του χρόνου μέχρις ότου γίνει η αλλαγή των προσώπων που απάρτιζαν τη στρατιωτική ηγεσία την περίοδο που εγκρίνονταν η ΜΔΔ.

Όπως είναι φυσικό σε αυτό τον αγώνα, οι «συντηρητικές» δυνάμεις, λάμβαναν υποστήριξη από μη στρατιωτικούς κύκλους που εξυπηρετούν τα δικά τους τοπικά, κομματικά και πολιτικά συμφέροντα που ήταν συναρτημένα με την παρουσία κυρίως του Στρατού σε περιοχές που από όποια στρατιωτική άποψη και αν εξεταστεί δεν υφίστατο λόγος.

Κλασικό παράδειγμα η «χαμένη» προηγούμενη δεκαετία.

Οι ΜΔΔ του 2001, 2003, 2005 και 2007 ουδέποτε ολοκληρώθηκαν και σε μερικές περιπτώσεις όπως αυτή της δομής του 2007 ουδέποτε εγκρίθηκαν από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ). Σύμφωνα με πληροφορίες το ΓΕΕΘΑ έχει δώσει ήδη εντολή στους Κλάδους οι βασικές οργανωτικές αλλαγές να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την 1η Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.

Φυσικά η πρόσφατα εγκριθείσα ΜΔΔ δεν είναι τέλεια. Πάσχει ακόμη από ανισορροπίες στην κατανομή των ανθρώπινων πόρων (πρωτίστως) αλλά και των μέσων. Μερικές είναι τόσο εκπληκτικές που δύσκολα θα μπορέσουν να γίνουν πιστευτές. Τα στοιχεία όμως είναι ακριβή.

Είναι δυνατόν σήμερα η VIII Μεραρχία Πεζικού, σχηματισμός επιπέδου ταξιαρχίας, που εδρεύει στα Ιωάννινα, να διαθέτει στη δύναμη της περισσότερο προσωπικό (αξιωματικούς και οπλίτες) από ταξιαρχία που βρίσκεται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στην πρώτη γραμμή;

Η απάντηση, όσο και αν εκπλήττει, είναι ΝΑΙ! Ο λόγος; Μα γιατί, τα Ιωάννινα είναι «πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσια και τα γράμματα», και στην εκπροσώπηση στην πολιτική ηγεσία της χώρας, θα συμπληρώναμε εμείς.

Η ταχεία ολοκλήρωση των αλλαγών, παρά το κόστος και την ταλαιπωρία, κυριολεκτικά και μεταφορικά, που εμπεριέχει για τα εμπλεκόμενα στελέχη, θα δημιουργήσει μία στέρεα βάση για την επόμενη φάση οργανωτικού μετασχηματισμού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που πρέπει όμως να ξεκινήσει από ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ.

Η φάση αυτή θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και με τη μορφοποίηση της βασικής δομής θα πρέπει να ξεκινήσει ένας οργανωμένος και εντατικός διάλογος στο εσωτερικό του στρατεύματος, όπου οι διοικητές των σχηματισμών ανά θέατρο επιχειρήσεων, που έχουν αναλάβει την ευθύνη για να εκτελέσουν συγκεκριμένες αποστολές, θα κληθούν να συνεισφέρουν τη γνώμη τους.

Όπως διαμορφώνεται το περιβάλλον για το άμεσο – μεσοπρόθεσμο μέλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι στην πράξη οι οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι που διατίθενται για την εθνική άμυνα θα μειώνονται συνεχώς.

Προφανώς η κατάσταση αυτή δεν είναι ευχάριστη, αποτελεί όμως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αντί λοιπόν να περιμένουμε να συμβεί το μοιραίο, είναι καλύτερα να πιεστούμε ώστε να αλλάξουμε εγκαταλείποντας την προσκόλληση σε αρχές που σήμερα δεν μπορούν να λειτουργήσουν.

Εν κατακλείδι σε στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη φιλοσοφία του «πολέμου φθοράς» στον «ελιγμό».