Νέο σύστημα βαλλιστικών πυραύλων που θα μεταφέρεται σε τραίνο, θα τεθεί σε λειτουργία έως το 2020, σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Αμύνης.

«Η ανάπτυξη του νέου πυραυλικού συστήματος πάνω σε τραίνα, θα ενισχύσει τις Στρατηγικές Πυραυλικές Δυνάμεις (ΣΠΔ) με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM). Αποτελεί δε, μία από τις απαντήσεις στην απειλή που εγκυμονεί για την ασφάλεια της χώρας το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο προβλέπεται να αναπτυχθεί στην Ευρώπη έως το 2018-2020», σημειώνει ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Νατσιονάλναγια Αμπαρόνα» (Εθνική Άμυνα), και διευθυντής του Κέντρου Ανάλυσης Παγκόσμιου Εμπορίου Όπλων (CAWAT), Ίγκορ Κορότσενκο. Και υπογραμμίζει:

 «Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας, η ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα με την εμφάνιση των τροποποιημένων πυραύλων SM-3, θα μπορεί να αναχαιτίζει τους ρώσικους ICBM. Λαμβάνοντας υπόψη την επικείμενη αλλαγή στην πυραυλική ισορροπία, η Μόσχα θα πρέπει να πάρει τα κατάλληλα αντίμετρα». 

Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανάπτυξη των ρώσικων συστημάτων, θα δημιουργήσει πρόβλημα στο σύνολο των τεχνικών μέσων των αμερικάνικων υπηρεσιών πληροφοριών. Τα συστήματα, λόγω της ικανότητας εκτεταμένης διασποράς των στοιχείων του στρατηγικού πυραυλικού συγκροτήματος, θα είναι δύσκολο να στοχοποιηθούν.

 «Η Ρωσία , εκτός από το πλεονέκτημα των κινητών πυραυλικών συστημάτων εδάφους, θα διαθέτει ένα συμπληρωματικό δυναμικό στο οπλοστάσιο της, για να επιφέρει –στο πλαίσιο του αμυντικού δόγματος– ένα αποτελεσματικό κτύπημα – απάντηση σε οποιαδήποτε πρόκληση», τονίζει ο κ.Κορότσενκο.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η καλύτερη εκδοχή πυραύλου θα ήταν η προσαρμογή του «θαλάσσιου» βαλλιστικού πύραυλου, «Bulava», στη σιδηροδρομική πλατφόρμα. Το σύστημα έχει το μέγεθος σιδηροδρομικού βαγονιού κοντέινερ. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια στις τεχνικές προδιαγραφές της πλατφόρμας για την απόκρυψη (καμουφλάζ) των τραίνων. Αλλά, και ο βετεράνος των ΣΠΔ και της ρώσικης Κοσμοναυτικής, Γιούρι Ζάϊτσεφ, είναι επίσης πεισμένος ότι το νέο σύστημα θα ενισχύσει σημαντικά τις ρώσικες στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις.

Τον Φεβρουάριο του 1983, η Σοβιετική Ένωση έθεσε σε δοκιμαστική - επιχειρησιακή εκμετάλλευση το πρώτο Στρατιωτικό Πυραυλικό Σύστημα Σιδηροδρομικών Μεταφορών (ΣΠΣΣΜ). Το κινητό συγκρότημα, χωρίς να μπορεί να εντοπιστεί η θέση του, είχε κατασκευαστεί για να διανύει πάνω από 1000 χιλιόμετρα την ημέρα και να εκτοξεύει διηπειρωτικούς πυραύλους (ICΒM) από οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής. Η δομή μιας μονάδας ΣΠΣΣΜ αποτελείτο από ένα σιδηροδρομικό συρμό με τρεις μηχανές και 17 βαγόνια, εκ των οποίων εννέα πλατφόρμες που μετέφεραν τρεις μονάδες (σιλό) εκτόξευσης πυραύλων.

Τα ΣΠΣΣΜ αποτελούσαν τον πυρήνα των πυρηνικών αντιμέτρων  επειδή είχαν υψηλή αντοχή και υψηλότερες πιθανότητες να ανταποδώσουν, μετά το πρώτο εχθρικό χτύπημα. Το πρώτο σύνταγμα με πυραύλους PT-23 «Molodets», τέθηκε σε υπηρεσία τον Οκτώβριο 1987. Μέχρι το μέσον του 1988 είχαν αναπτυχθεί περίπου 20 «σιδηροδρομικά» σιλό εκτοξευτών πυραύλων και μέχρι το 1999, τρεις πυραυλικές μεραρχίες των τεσσάρων συνταγμάτων έκαστη. Δηλαδή οι ρώσικες ΣΠΔ είχαν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα 36 κινητά «σιδηροδρομικά» σιλό ICBM.

Τα συγκροτήματα είχαν μεταξύ τους απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων, ευρισκόμενα σε σταθερές εγκαταστάσεις. Όταν ήταν σε επιχειρησιακή δράση, οι μονάδες διασπείρονταν.

 Όσα χρόνια χρησιμοποιήθηκαν τα πυραυλικά συγκροτήματα «Molodets», έγινε μόνο μια εκτόξευση πυραύλου. Κι’ αυτή, δοκιμαστική, κατά τη διάρκεια άσκησης.

Ένας πύραυλος που εκτοξεύθηκε από την περιοχή Κοστρομά (Βορειοανατολική ευρωπαϊκή Ρωσία) έπληξε το στόχο του στη χερσόνησο Καμτσάτκα.

 Να σημειωθεί πως οι αμερικανοί δεν μπόρεσαν να ανιχνεύσουν τις συντεταγμένες του συγκροτήματος ούτε πριν, ούτε μετά την εκτόξευση του πυραύλου.