Μετά από πολλά χρόνια η ελληνική πολιτεία φαίνεται ότι εγκατέλειψε τον λήθαργο σε σχέση με την εγχώρια βιομηχανία και αποφάσισε να ενεργοποιηθεί, και να κάνει το αυτονόητο, όπως άλλωστε πράττουν εδώ και δεκαετίες πολλές άλλες χώρες στον κόσμο.

Από αυτή την άποψη οι πρόσφατες δηλώσεις του πρώην Υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Παναγιωτόπουλου μετά τη συνάντηση του με τον Λίβυο ομόλογο του κατά τη διάρκεια της διεθνούς αεροναυτικής έκθεσης του Le Bourget ήταν θετικές.

«Μπορούν να χρησιμοποιήσουν δικά μας ναυπηγεία για να κατασκευάσουν πολεμικά πλοία», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας στον Αιγύπτιο ομόλογο του.

Μήπως όμως είναι πλέον αργά;

Η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία πνέει τα λοίσθια.

Οι τρεις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα και με βάση τις μέχρι σήμερα ενδείξεις το μέλλον τους προβλέπεται κάθε άλλο παρά ευοίωνο.

Η «εσωτερική» αγορά, δηλαδή τα προγράμματα ναυπηγήσεων του Πολεμικού Ναυτικού,ουσιαστικά έχει εξαφανιστεί αφού οι συνεχείς μειώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού καθιστούν δυσχερέστατη ακόμη και τη συντήρηση των υπαρχόντων μέσων.

Αν δε σε αυτή την ανελέητη πραγματικότητα προστεθεί και η επιλογή της κυβέρνησης να προβεί στη μίσθωση δύο φρεγατών FREMM από τη Γαλλία αντί της ναυπήγησης τους με ουσιαστική (σε σχέση με το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν) συμμετοχή της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας τότε η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφερή.

Όσον αφορά τον όμιλο Νεώριον Συμμετοχών η ρύθμιση μεταξύ των Ναυπηγείων Ελευσίνας και του ελληνικού δημοσίου για τη συνέχιση του προγράμματος των πυραυλακάτων και για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της επιχείρησης μοιάζει περισσότερο με ασπιρίνη. Ήδη, σύμφωνα, με τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης των Κυκλάδων, οι εργαζόμενοι του δεύτερου ναυπηγείου του ομίλου, του Νεώριου της Σύρου, έχουν αρχίσει δικαστικές ενέργειες για τη διεκδίκηση του 35% του ποσού των 25 εκατ. ευρώ που ήδη κατέβαλε το ελληνικό δημόσιο για τη συνέχιση του προγράμματος των πυραυλακάτων, επικαλούμενοι τη σύμβαση υποκατασκευής μεταξύ των δύο ναυπηγείων.

Το ίδιο ζοφερή είναι και η κατάσταση των Ελληνικών Ναυπηγείων (ΕΝΑΕ). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ και του ελληνικού δημοσίου κατέληξαν, με βάση τα όσα αναφέρουν οι εργαζόμενοι στις ανακοινώσεις τους, στη σύνταξη ενός πρακτικού που περιλαμβάνει τα σημεία συμφωνίας και διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών. Όμως, με βάση πληροφορίες που έχουν δει και το φως της δημοσιότητας, το χάσμα στα οικονομικά παραμένει αγεφύρωτο, ενώ επίσης ασαφής είναι η κατάσταση σε ό,τι αφορά την περιβόητη άρση της απαγόρευσης των στρατιωτικών εξαγωγών.

Όμως η πρόσκληση σε κυβερνητικό επίπεδο προς άλλες χώρες να ναυπηγήσουν πολεμικά πλοία στην Ελλάδα, για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, μεταξύ άλλων προϋποθέτει:

>δυνατότητα παροχής εγγυήσεων. Περί τραπεζικών δεν γίνεται λόγος (με βάση την οικονομική και γενική κατάσταση και τις προοπτικές των επιχειρήσεων, καμία τράπεζα δεν τις παρέχει, ενώ αν οι κρατικές είναι τα ελληνικά κρατικά ομόλογα…)

>τεχνολογία και τεχνογνωσία. Με άλλα λόγια την κατοχή της πνευματικής ιδιοκτησίας της σχεδίασης αλλά και τη δυνατότητα ουσιαστικής ολοκλήρωσης αισθητήρων, όπλων, συστημάτων διαχείρισης μάχης και των λοιπών άλλων συστημάτων και υποσυστημάτων. Εξαγωγές με τη χρήση σχεδιάσεων που τρίτο μέρος κατέχει την πνευματική ιδιοκτησία τους είναι ευφυολόγημα και κυριολεκτικά ανύπαρκτη επιλογή.

>χρησιμοποίηση των πλοίων από το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας ναυπήγησης.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δυστυχώς οι πρόσφατες υπουργικές δηλώσεις αποτελούν ευχολόγιο και μάλιστα καθυστερημένο εδώ και δεκαετίες που δεν μπορεί να δώσει πνοή ζωής σε έναν βιομηχανικό τομέα που θα μπορούσε να είναι από τα δυνατά «χαρτιά» της χώρας.

H δύναμή μας είναι ο τόπος μας. Μια χώρα που πραγματικά όμοιά της δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Μια χώρα που συνδυάζει σε μια γωνιά της Γης, όλα όσα συνδυάζουν άλλες κολοσσιαίες χώρες, αλλά με μια σημαντική διαφορά: Με ήπιο τρόπο και χωρίς να χρειάζεται να διανύσεις τεράστιες αποστάσεις.

Σε ποια χώρα με τόσο υπέροχα καταγάλανα ζεστά νερά (ακόμα και τον χειμώνα η θερμοκρασία της θάλασσας δεν πέφτει κάτω από τους 14 βαθμούς στις παραλίες) μπορεί κάποιος να κολυμπήσει ημέρα και νύχτα χωρίς τον φόβο ... ανεπιθύμητων συναντήσεων;

Σε ποια χώρα τα χιόνια του Παρνασσού ή των Καλαβρύτων μετά από μια πορεία 30' λεπτών τα διαδέχεται η πανέμορφη γαλάζια θάλασσα του Γαλαξιδίου ή του Κορινθιακού;

Σε ποια χώρα μπορείς να κολυμπήσεις στα καταγάλανα νερά και μετά να κάνεις ηλιοθεραπεία μέσα στον αρχαίο ναό, όπως στο Ηραίο της Βουλιαγμένης στην Περαχώρα;

Ποια χώρα έχει Κυκλάδες;

Ποια χώρα έχει Αρχιπέλαγος που η Ιστορία του είναι η ίδια η ιστορία του ανθρώπου; Γιατί αυτό είναι το Αιγαίο: Η Ιστορία του ανθρώπου από το 4.000 π.Χ. μέχρι σήμερα

Ποια χώρα έχει Κρήτη και Κρητικούς;

Ποια χώρα έχει καταπράσινα νησιά αλλά με τόσο ήπιο και ξηρό τους περισσότερους μήνες, κλίμα,όπως έχει το Ιόνιο;

Ποια χώρα έχει τέτοια βουνά και τέτοια ήπια πανίδα όπως η οροσειρά της Ροδόπης και η ανατολική Μακεδονία;

Σε ποια πρωτεύουσα βρίσκεις ελάφια στα δάση σε απόσταση 30' από το κέντρο όπως βρίσκεις στην Πάρνηθα;

Και πάνω απ'όλα ποια χώρα έχει τέτοιους ανθρώπους, όπως οι Έλληνες;

Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτυπώθηκαν στον φακό του φωτογράφου Αρη Καλογεροπουλου με έναν πολύ διαφορετικό και εντυπωσιακό τρόπο.

Η ιδέα πίσω από την διαφημιστική καμπάνια με τίτλο «Γνωρίστε τον κόσμο στην Ελλάδα» («Meet the world in Greece») αναδεικνύει ένα μέρος από αυτά που όλοι ξέρουμε, αλλά ίσως δεν εκτιμούμε παρομοιάζοντας τα με διάφορα μέρη του πλανήτη ή και των ... άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Ζούμε στην ομορφότερη γωνιά, και ταυτοχρόνως στο ακριβότερο οικόπεδο του πλανήτη.

Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε κανέναν να μας το αρπάξει.

Στο παρελθόν, κερδίσαμε και χάσαμε εδάφη. Εδάφη που απωλέσθηκαν και ξανακερδίθηκαν μέσα στην πορεία των αιώνων.

Τώρα είμαστε εδώ σε αυτά τα όρια κυριαρχίας που καθορίστηκαν από την Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και πρέπει να μείνουμε εδώ. Ούτε βήμα πίσω...

Δείτε το γιατί: 

Δείτε τις υπόλοιπες εικόνες του φωτογράφου για την ίδια καμπάνια