Οι ΗΠΑ θα χρειαστούν μεταξύ 5 και 7 αντιβαλλιστικών εκτοξευτών για να αναχαιτίσουν ένα βαλλιστικό πύραυλο Topol-M  εκτίμησε Ρώσος ειδικός, αναφέρει το ρωσικό RIA Novosti.

«Από τις επαφές μου με τον επικεφαλής της αμερικανικής διεύθυνσης πυραυλικών συστημάτων. Έμαθα πως οι Αμερικανοί μπορεί να  χρειαστούν από 5 έως και εφτά βλήματα για να αναχαιτίσουν ένα Topol-M» ανέφερε ο αντιστράτηγος ε.α. Viktor Yesin ο οποίος έχει διατελέσει αρχηγός των ρωσικών στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων της Ρωσίας από το 1994 μέχρι το 1996.

Ο ίδιος πάντως δεν εξήγησε περισσότερο τη φύση των «επαφών» που είχε με τους Αμερικανούς ή πότε ακριβώς και βάσει ποιών πληροφοριών κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό.

«Οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει συνολικά 30 θέσεις εκτόξευσης αντιβαλλιστικών συστημάτων: 26 στην Αλάσκα και 4 στην Καλιφόρνια» είπε ο Yesin προσθέτοντας πως η αποτελεσματικότητα των ΗΠΑ στην αντιβαλλιστική άμυνα είναι περιορισμένη.

Πρόσθεσε επίσης ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ δεν θα φέρουν κάποιο απτό αποτέλεσμα λέγοντας πως η εξέλιξη στον συγκεκριμένο τομέα θα συνεχιστεί.

Σε μια κίνηση η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «τουλάχιστον» ασυνήθιστη για τα έως σήμερα δεδομένα εθιμοτυπικά δεδομένα επισκέψεων της ηγεσίας, σε μονάδες του Στόλου, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ, ακολούθησε τους βατραχανθρώπους της ΔΥΚ σε άλμα με αλεξίπτωτο!

Έπειτα από την απαραίτητη επίγειο προετοιμασία σε διαδικασίες και ενέργειες για ένα ασφαλές άλμα, ο Α/ΓΕΝ βρέθηκε σήμερα το πρωί μαζί με ομάδες βατραχανθρώπων στη ζώνη ρίψεως της Πάχης Μεγάρων, όπου επιβιβάστηκαν για το σκοπό αυτό σε ελικόπτερο CH-47DG της Αεροπορίας Στρατού.

Μάλιστα πραγματοποιήθηκε τόσο άλμα με αλεξίπτωτα ελεύθερης πτώσης, όσο και στη συνέχεια άλμα με αλεξίπτωτο ελευθέρας που είναι ένας από τους διαθέσιμους τρόπους διείσδυσης που χρησιμοποιούνται από τους βατραχανθρώπους σε επιχειρησιακές αποστολές.

Η ενέργεια - με ξεκάθαρα ιδιαίτερο συμβολισμό- πέραν του αξιέπαινου της προσπάθειας, χαρακτηρίζει και το προσωπικό ενδιαφέρον του Αντιναύρχου Ε. Αποστολάκη για τις Ειδικές Επιχειρήσεις αλλά και τις ιδιαίτερες ικανότητες που προσφέρει η Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών στο Αρχηγείο Στόλου και το ΓΕΕΘΑ σε περίοδο επιχειρήσεων.

Άλλωστε είναι και ο ίδιος βατραχάνθρωπος και αλεξιπτωτιστής αφού -μεταξύ άλλων- έχει αποφοιτήσει από το Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών της Διοικήσεως Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) καθώς και από τα σχολεία Advanced Mine Warfare School (Βέλγιο) και Amphibious Warfare School (ΗΠΑ), ενώ κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει υπηρετήσει στη ΔΥΚ ως Επιστολέας και Διοικητής.

Ως γνωστόν η ΔΥΚ είναι μια από τις καλύτερες μονάδες των Ε.Δ η οποία διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό εκπαιδευμένο με σκληρά κριτήρια προκειμένου να αντεπεξέλθει και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Κανείς φυσικά δεν περιμένει τίποτα λιγότερο καθώς το προσωπικό των Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων είναι το πρώτο που θα εμπλακεί σε μια κρίση με πολλές πιθανότητες να αναγκαστεί να σηκώσει όλο το βάρος της ευθύνης - ιδίως σε σενάρια ασύμμετρων απειλών και κρίσεων περιορισμένης κλίμακας.

Όμως είναι επιτακτική η ενίσχυση της ΔΥΚ σε κρίσιμους τομείς εξοπλισμού και μέσων που δυστυχώς παραμένουν αδικαιολόγητα αφημένοι εδώ και πολλά χρόνια, προκειμένου οι Έλληνες βατραχάνθρωποι να αποκτήσουν ακόμη καλύτερα «εργαλεία» για την εκτέλεση της αποστολής τους. Μέσα τα οποία μάλιστα δεν απαιτούν -όπως πολλοί φαντάζονται - απαγορευτικά κονδύλια για την προμήθεια τους.

Η μεγιστοποίηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων με εφικτά μέτρα και με ορισμένες άκρως απαραίτητες προμήθειες υλικού για εκπαίδευση και επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε μια κρίσιμη στιγμή..

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ΔΥΚ μαζί με τις υπόλοιπες μονάδες Ειδικών Δυνάμεων των Ε.Δ μπορούν να επιφέρουν αποτελέσματα, πολλαπλάσια του μεγέθους της σε περίοδο επιχειρήσεων.

Και αυτό είναι κάτι το οποίο φαίνεται να αντιλαμβάνεται πλήρως ο νέος Α/ΓΕΝ.

 Οι υποκλοπές του 2004-2005, μέχρι την κατάλυση της έννομης τάξης τον Δεκέμβριο του 2008 και την οργάνωση απόπειρας δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού πλέον αποτελούν μια ενιαία προς διερεύνηση ποινική υπόθεση από την ελληνική δικαιοσύνη.

Συγκεκριμένα θα ερευνηθούν τα γεγονότα  από το 2004 όταν η μισή κυβέρνηση της εποχής μαζί με τον ίδιο τον πρωθυπουργό έπεφταν θύματα υποκλοπών πρακτόρων που αποδεδειγμένα έδρευαν στην αμερικανινή πρεσβεία, μέχρι τη απόπειρα δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή τον χειμώνα του 2008 και τα τραγικά γεγονότα στα "Δεκεμβριανά" της ίδιας χρονιάς, είναι "συγκοινωνούντα δοχεία"!

Κατ'αρχήν ο εισαγγελέας Ν.Ορνεράκης, βάσει των στοιχείων που τέθηκαν στην διάθεσή του από την ΕΥΠ και τις ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών βεβαιώθηκε ότι επρόκειτο περί οργάνωσης απόπειρας δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού.

Στην περίπτωση των υποκλοπών οι υπεύθυνοι (Αμερικανοί πράκτορες) έχουν εντοπιστεί και πρόκειται να αναζητηθούν με διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ στην περίπτωση της οργάνωσης της δολοφονίας Κ.Καραμανλή, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι εμπλέκεται και άλλη μία μυστική υπηρεσία, φιλικού προς τις ΗΠΑ κράτους.

Γιατί οι δικαστικές αρχές προφανώς έχουν στα χέρια τους στοιχεία διασύνδεσης αυτών των υποθέσεων, κάτι για το οποίο υπήρχαν σαφείς ενδείξεις, αλλά όχι αποδείξεις που να οδηγούν στην συνένωση των υποθέσεων.

Για το λόγο αυτό οι ανακριτές που χειρίζονται τις δυο δικογραφίες ζητούν από το συμβούλιο Πλημμελειοδικών να αποφανθεί με βούλευμά του για τη συνένωσή τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες  στο σχετικό αίτημα που έχει υποβληθεί για συνένωση των δυο υποθέσεων οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών 100 περίπου προσώπων, μελών της κυβέρνησης Καραμανλή και αξιωματούχων δεν σταμάτησαν το 2005 αλλά συνεχίστηκαν μέχρι και το 2007.

Οι υποκλοπές όπως είχαν αποκαλύψει στις 2 Φεβρουαρίου 2006, με κοινή συνέντευξή Τύπου που έδωσαν οι τότε υπουργοί Επικρατείας, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης Θ. Ρουσόπουλος, Γ. Βουλγαράκης και Αν. Παπαληγούρας, αντίστοιχα γίνονταν μέσω ειδικού λογισμικού που είχε εγκατασταθεί στην εταιρία Vodafone και με τη χρήση 16 καρτοκινητών «σκιών», τα οποία κατέγραφαν τις συνομιλίες.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες  στο πλαίσιο των ανακρίσεων που διεξάγονται ακόμη για αυτές τις δύο υποθέσεις υπάρχουν καταθέσεις σοβαρών και ουσιωδών μαρτύρων που συνδέουν τις υποκλοπές με το σχέδιο δολοφονίας σε βάρος του Κώστα Καραμανλή καθώς και διάφορα άλλα έγγραφα και αποδείξεις  που οδήγησαν τους ανακριτές στη σύνδεση των δυο γεγονότων.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Η μία ήταν η έκκληση ειρήνης του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, που έγινε στον εορτασμό του Νεβρόζ στην Αμιδα (Ντιγιαρμπακίρ), και η επακολουθήσασα ανακήρυξη μονομερούς εκεχειρίας εκ μέρους του ΡΚΚ, η οποία έγινε διά στόματος Μουράτ Καραγιλάν, και η άλλη, η ταπείνωση του Ισραήλ απέναντι στην Τουρκία μέσω της συγγνώμης που ζήτησε τηλεφωνικά ο πρωθυπουργός Νετανιάχου από τον Τούρκο ομόλογό του (για την πολύνεκρη επίθεση στο Μαβί Μαρμαρά), με την προτροπή του Ομπάμα, που πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στην περιοχή.

Οσον αφορά το πρώτο γεγονός, αν και ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν είχε απευθύνει πανομοιότυπη έκκληση προς το τουρκικό κράτος αλλά και προς τους συντρόφους του, στελέχη και μέλη του ΡΚΚ πριν από 14 χρόνια, στις 18 Μαρτίου 1999, δηλαδή λίγες εβδομάδες μετά τη σύλληψή του στο Ναϊρόμπι, τη φορά αυτή τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να διαβάσουμε το σύνολο της επιστολής που έστειλε τότε ο Απο στους συντρόφους του, όμως αυτό δεν είναι δυνατόν λόγω στενότητας χώρου. Απλά να αναφέρουμε ότι και τότε επιδίωκε ειρηνική επίλυση του Κουρδικού και, για να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα διαλόγου και διαπραγματεύσεων, ζητούσε από τους συντρόφους του να αποχωρήσουν από τα εδάφη της τουρκικής επικράτειας έως την 1η Σεπτεμβρίου 1999, Παγκόσμια Ημέρα της Ειρήνης.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν της επιστολής του Απο τα αναφέρει με κάθε λεπτομέρεια ο Μουράτ Καραγιλάν στο βιβλίο του «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν», η παρουσίαση του οποίου στην Αθήνα αποτέλεσε άλλη μία «ευκαιρία» σε ορισμένους υποτακτικούς του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών να υποβάλουν για άλλη μια φορά τα… σέβη τους στην αμερικανική και την τουρκική πρεσβεία.

Τότε οι αντάρτες του ΡΚΚ υπάκουσαν και αποχώρησαν από τις βάσεις τους στο Βόρειο Κουρδιστάν, για να ακολουθήσει μία περίοδος ανασυγκρότησης του κόμματος και των ανταρτών σε πολιτικό και σε οργανωτικό επίπεδο. Παράλληλα, έγιναν προσπάθειε,ς από πλευράς του Απο κυρίως, να βρεθεί ένας κοινός τόπος μεταξύ του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος και του τουρκικού κράτους για την πολιτική λύση του Κουρδικού. Το τουρκικό κράτος δεν ανταποκρίθηκε στις προσπάθειες αυτές, με αποτέλεσμα ο έγκλειστος στη φυλακή του Ιμραλί Κούρδος ηγέτης να δώσει το μήνυμα στους συντρόφους του που είχαν συγκεντρωθεί στο όρος Κανδήλι, στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), να ετοιμάζονται ξανά για πόλεμο. Στις 1 Ιουνίου 2004, μάλιστα, ανακοίνωσε μέσα από τη φυλακή ότι τερματίζεται η μονομερής εκεχειρία λόγω της σκληρής στάσης που τηρούσε το τουρκικό κράτος απέναντι στον ίδιο και στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα.

Το τι ακολούθησε είναι και πάλι γνωστό σε όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις. Οι αντάρτες του ΡΚΚ διείσδυσαν κρυφά στις βάσεις τους στο Βόρειο Κουρδιστάν και άρχισε και πάλι ο ένοπλος αγώνας, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον τουρκικό στρατό, παρότι οι κυβερνήσεις Ερντογάν προσπάθησαν να λιώσουν το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα με κάθε τρόπο, συνεργαζόμενες και δίνοντας στην κυριολεξία γην και ύδωρ, από τη μια, στη Συρία, στο Ιράκ και το Ιράν και, από την άλλη, στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ.

Απόδειξη ότι οι προσπάθειες του Ερντογάν απέτυχαν οικτρά είναι το γεγονός ότι το ΡΚΚ κατόρθωσε να παραμείνει όρθιο και να καταφέρει ισχυρά χτυπήματα στο τουρκικό κράτος, με αποκορύφωμα τη δράση των ανταρτών στην περιοχή Σεμντίνλι - Γιουκσέκοβα - Τσουκούρτζα - Χακιάρι, το καλοκαίρι του 2012, όπου επί τετράμηνο οι μονάδες του τουρκικού στρατού εφοδιάζονταν μόνο από αέρος! Δηλαδή, παρότι είχε προηγηθεί σύλληψη και η φυλάκιση 10.000 πολιτικών στελεχών του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, παρότι έγινε προσπάθεια αποδιάρθρωσης και διάλυσης των πολιτικών και μετωπικών οργανώσεων του ΡΚΚ στην Τουρκία και την Ευρώπη, παρότι η Τουρκία συμμάχησε με εχθρούς και φίλους για να εξουδετερώσει και στρατιωτικά το ΡΚΚ, η τουρκική κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συνθηκολόγηση, μια κίνηση που έγινε από πλευράς Τουρκίας προς τον Απο για να ακολουθήσουν διαπραγματεύσεις για το γενικό πλαίσιο της λύσης και στη συνέχεια η δήλωση του Απο στις 21 Μαρτίου.

Ο δρόμος για την ειρήνη και την πολιτική λύση του Κουρδικού θα είναι μακρύς και η ημέρα αποχώρησης των ανταρτών από την Τουρκία θα είναι πιθανόν η 15η Αυγούστου 2013, που είναι η τριακοστή επέτειος έναρξης του ένοπλου αγώνα του ΡΚΚ. Και, φυσικά, θεωρούμε ότι είναι αδιανόητο να μη σκεφτούν ο Απο και οι σύντροφοί του ότι θα πρέπει να είναι έτοιμοι για τα πάντα, και για τα καλά και για τα κακά!

Στο άρθρο μας αυτό προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το στενό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν ο Απο και το τουρκικό κράτος. Σε επόμενο άρθρο θα ανοίξουμε τον «φακό», για να εντάξουμε τις εξελίξεις στο ευρύτερο πλαίσιο, σε αυτό που κινήθηκε η ταπεινωτική συγγνώμη του Ισραήλ προς την Τουρκία.

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην περιφερειακή, ανδαλουσιανή έκδοση της ισπανικής El Pais προκάλεσε τέτοιο σάλο ώστε η εφημερίδα το απέσυρε από την ιστοσελίδα. Το άρθρο ήταν σκληρά επικριτικό προς την Άνγκελα Μέρκελ, αλλά κυρίως συνέκρινε την τακτική της με αυτή του Χίτλερ για εξασφάλιση “οικονομικού ζωτικού χώρου”. Ακολουθεί μεταφρασμένο το επίμαχο άρθρο, γραμμένο από τον Χουάν Τόρες Λόπες, καθηγητή Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης:

Είναι χαρακτηριστικό ότι συνηθίζουμε να μιλάμε για «μαστίγωμα» όταν αναφερόμαστε στα μέτρα που επιβάλλουν η Μέρκελ και οι υπουργοί της στις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Λένε στους συμπατριώτες τους ότι πρέπει να «μαστιγώσουν» την ανευθυνότητά μας ώστε η ασωτία και τα χρέη μας να μην πληρωθούν από τους Γερμανούς. Το επιχείρημά τους είναι κάλπικο, αφού ανεύθυνοι δεν είναι οι λαοί που η Μέρκελ έχει βαλθεί να μαστιγώνει, αλλά οι γερμανικές τράπεζες. Αυτές προστατεύει, όπως και τις τράπεζες άλλων χωρών, τις οποίες δάνεισαν με περισσή ανευθυνότητα, για να αποκομίσουν κέρδη πολλών εκατομμυρίων.

Τα μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα της Ευρώπης σχεδίασαν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο νομισματικής ένωσης εξαιρετικά ατελές και ασύμμετρο, που εν συνεχεία αναπαρήγαγε και διεύρυνε τις αρχικές ανισότητες ανάμεσα στις οικονομίες που την αποτέλεσαν. Επιπλέον, χάρη στις τεράστιες επενδυτικές τους δυνατότητες και στη μεγάλη δύναμη των κυβερνήσεών τους, τα μεγάλα επιχειρηματικά συγκροτήματα του Βορρά κατόρθωσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους πάμπολλες επιχειρήσεις και ολόκληρους παραγωγικούς τομείς των χωρών της περιφέρειας, όπως η Ισπανία. Αυτό δημιούργησε μεγάλα εμπορικά ελλείμματα στις τελευταίες και πλεονάσματα, κυρίως στη Γερμανία και, σε μικρότερο βαθμό, σε άλλες χώρες του Βορρά.

Παράλληλα, η πολιτική των διαδοχικών κυβερνήσεων της Γερμανίας είχε ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση του πλούτου στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, πράγμα που αύξησε το ήδη υψηλό επίπεδο αποταμίευσης στη χώρα. Μεταξύ 1998 και 2008, η περιουσία του πλουσιότερου 10% της Γερμανίας αυξήθηκε από 45% σε 53% του συνόλου, ενώ αντίστοιχα το 40% των αμέσως παρακάτω είδε την περιουσία του να μειώνεται από 46% στο 40% του συνολικού πλούτου και το φτωχότερο 50% του πληθυσμού να πέφτει από το 4% στο 1%.

Αυτές οι συνθήκες έθεσαν στη διάθεση των γερμανικών τραπεζών τεράστιες ποσότητες χρήματος. Όμως, αντί να το διαθέσουν για να ενισχύσουν την εσωτερική αγορά της Γερμανίας και να βελτιώσουν τη θέση των κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων, το χρησιμοποίησαν (κάπου 704 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2009, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) για να χρηματοδοτήσουν το χρέος των ιρλανδικών τραπεζών, την ισπανική φούσκα των ακινήτων και την υπερχρέωση των ελληνικών επιχειρήσεων. Ή για να κερδοσκοπήσουν στο διεθνές χρηματιστικό παιγνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το ιδιωτικό χρέος της περιφέρειας εκτοξεύτηκε στα ύψη και οι γερμανικές τράπεζες φορτώθηκαν με τοξικά στοιχεία ενεργητικού (κάπου 900 δισεκατομμύρια το 2009).

Το ξέσπασμα της κρίσης τις έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Εντούτοις, αντί η δική τους χρεωκοπία να εμφανιστεί ως συνέπεια της ανεύθυνης και ασύνετης επενδυτικής τους τακτικής (πράγμα το οποίο ουδόλως αναφέρει η Μέρκελ), παρουσιάστηκε ως αποτέλεσμα της σπατάλης και του δημόσιου χρέους των χωρών των οποίων τις τράπεζες είχαν δανείσει οι γερμανικές τράπεζες. Οι Γερμανοί έσπευσαν να αποσύρουν γρήγορα τα χρήματά τους απ’ αυτές τις χώρες, αλλά αυτό δεν έσβησε το χρέος από τους ισολογισμούς των χρεωμένων τραπεζών και χωρών.

Η Μέρκελ ανέλαβε να υπερασπιστεί τους Γερμανούς τραπεζίτες, θέτοντας σε εφαρμογή δύο στρατηγικές. Πρώτον, τις λεγόμενες «διασώσεις», που διαφημίζονται ως σωτηρία των χωρών, ενώ στην πραγματικότητα συνίστανται στη χορήγηση νέων δανείων στις κυβερνήσεις, τα οποία επωμίζονται οι λαοί. Τα χρήματα αυτών των δανείων μεταβιβάζονται στις εθνικές τράπεζες για να γλιτώσουν τη χρεωκοπία και στη συνέχεια να μπορούν να αποπληρώνουν τα χρέη τους προς τις γερμανικές τράπεζες. Δεύτερον, απαγορεύει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αναχαιτίσει μια και καλή τις κερδοσκοπικές επιθέσεις ενάντια στο χρέος των χωρών της περιφέρειας. Έτσι,ανεβάζοντας τα επιτόκια δανεισμού των άλλων χωρών, μειώνει το κόστος δανεισμού της Γερμανίας.

Η Μέρκελ, όπως ο Χίτλερ, έχει κηρύξει τον πόλεμο στην υπόλοιπη Ευρώπη για να διευρύνει και να οικειοποιηθεί αυτό που θεωρεί οικονομικό ζωτικό της χώρο. Μας «μαστιγώνει» για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζές της και συνάμα να κρύψει από το εκλογικό της σώμα το όνειδος ενός μοντέλου ανάπτυξης που ανέβασε το επίπεδο φτώχειας στη χώρα της στο υψηλότερο σημείο της τελευταίας 20ετίας, όπου το 24% των μισθωτών κερδίζουν λιγότερο από 9 ευρώ την ώρα και όπου, όπως είπα, ο μισός πληθυσμός κατέχει μόλις το 1% του εθνικού πλούτου.

Το τραγικό είναι οι άρρηκτοι δεσμοί διαπλοκής και συνενοχής ανάμεσα στα συμφέροντα των Ευρωπαίων χρηματιστών που ελέγχουν τις κυβερνήσεις μας και στο πολιτικό προσωπικό που μας προδίδει σαν άθλιος κομπάρσος της Μέρκελ.

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μας κάνουν περήφανους σε αυτή την χώρα και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων: Για άλλη μία φορά οι Έλληνες διέπρεψαν και αυτή την φορά ήταν οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας που πήραν μέρος από την 4 έως την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013, συμμετείχε στη 2η Εκπαιδευτική Σειρά Αέρος για το 2013 του Tactical Leadership Programme (TLP), στην Αεροπορική Βάση Albacete στην Ισπανία.

Στο συγκεκριμένο TLP συμμετείχε η 331 Μοίρα της 114 Πτέρυγας Μάχης (ΠΜ) από την Αεροπορική Βάση Τανάγρας με 4 Mirage 2000-5.

Και φυσικά θριάμβευσε και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού ίσως η συγκεκριμένη Μοίρα είναι η κορυφαία Μοίρα αναχαίτισης μέσα σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ, τόσο λόγω εξοπλισμού, όσο κυρίως λόγω εμπειρίας των πληρωμάτων, αφού ελάχιστες Μοίρες σε ολόκληρη την συμμαχία έχουν αποκλειστικό ρόλο την αναχαίτιση.

Αλλά επειδή η αξία του νικητή κρίνεται από την αξία του ηττημένου ιδού ποιοι άλοι συμμετείχαν: 10 μαχητικά  F-16 από τις ΗΠΑ, την Ολλανδία και το Βέλγιο, 6 γαλλικά Mirage 2000 N, D και C, 2 Ιταλικά EF-2000 (Eurofighter), 4 Tornado (GR-4, PA-200) από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία και 2 ιταλικά ΑΜΧ. Και ανάμεσα σε όλους αυτούς οι Έλληνες πιλότοι βγήκαν και πάλι πρώτοι (έχει επαναληφθεί το κατόρθωμα και στο παρελθόν, αλλά όχι με την 331Μ

Τα αποτελέσματα ήταν συντριπτικά κατά των ΝΑΤΟϊκών για τα ελληνικά φτερά:

-Ο σμηναγός Θεοχάρης Κατσαρός, ψηφίσθηκε, ανάμεσα στους υπολοίπους συμμετέχοντες, ως ο καλύτερος εκπαιδευόμενος της σειράς («course warrior»)!

-Ο υποσμηναγός Ιωάννης Σιάνος, ο οποίος ψηφίσθηκε δεύτερος, ισοβαθμώντας με άλλους εκπαιδευόμενους,

-Ο επισμηναγός Μαρίνος Μπογατίνης, ο οποίος είναι τοποθετημένος στο TLP ως εκπαιδευτής, ψηφίστηκε για 3η (!) φορά ως ο καλύτερος εκπαιδευτής.

Στην ελληνική αποστολή συμμετείχαν επίσης ένας υπαξιωματικός Πληροφοριών από την 331η Μοίρα, ένας ελεγκτής Αεράμυνας από την 380η Μοίρα Αερομεταφερόμενου Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου (Μ. ΑΣΕΠΕ), καθώς και δυο ιπτάμενοι ως «External Fighters».

Στο πρόγραμμα συμμετείχαν επίσης: Για την υποστήριξη των αποστολών συμμετείχαν 4 MiG-29 από την Πολωνία, 2 Alphajet από τη Γαλλία, ελικόπτερα, αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου και AWACS.

Σκοπός του προγράμματος TLP είναι η εκπαίδευση των Ιπταμένων του ΝΑΤΟ στη συγκρότηση και την ηγεσία μικτών σχηματισμών (COMAO), καθώς και η εξοικείωση και η συνεργασία όλου του προσωπικού που υποστηρίζει τέτοιου είδους αποστολές, σύμφωνα με τα Νατοϊκά πρότυπα και διαδικασίες.

Δύο Ολλανδοί μαροκινής καταγωγής συνελήφθησαν μέσα σε απαγορευμένης πρόσβασης στρατιωτική περιοχή του Έβρου κοντά στο Σουφλί εξοπλισμένοι με ιδιαίτερα εξελιγμένα συστήματα καταγραφής θέσεων, επικοινωνιών κλπ.

Οι δύο άνδρες ηλικίας 30 και 25 χρόνων είχαν φτάσει στην περιοχή με το αυτοκίνητό τους από την Ηγουμενίτσα και όπως δήλωσαν ξαφανικά ... ένιωσαν την ανάγκη να κάνουν οικολογική εξερεύνηση στην παρέβρια περιοχή και χωρίς να δουν τις πινακίδες (που είναι σε διάφορες γλώσσες) βρέθηκαν μέσα στη Ζώνη Ασφάλειας Προκαλύψεως του Ελληνικού Στρατού!

Οι άνδρες του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Σουφλίου που τους συνέλαβαν, τους παρέδωσαν στην Ασφάλεια Αλεξανδρούπολης η οποία ανέλαβε την προανάκριση για να διαπιστώσει αν σκόπευαν να παραλάβουν λαθρομετανάστες. Στον εξοπλισμό τους βρέθηκαν καταγεγραμμένες θέσεις πολυβολείων, ναρκοπεδίων, ζώνες πυρός κλπ, τις οποίες προφανώς είχαν καταγράψει από "οικολογικό ενδιαφέρον".

Οι δύο Ολλανδοί θα οδηγηθούν στην εισαγγελέα Πρωτοδικών Αλεξανδρούπολης κατηγορούμενοι για είσοδο σε απαγορευμένη περιοχή χωρίς ειδική άδεια, ενώ ο εξοπλισμός και το αυτοκίνητό τους κατασχέθηκαν.

Να σημειώσουμε ότι από την δεκαετία του '80 οι Ολλανδοί "τουρίστες" έχουν παράδοση στην "οικολογική" καταγραφή "παρατήρηση", αμυντικών θέσεων ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων με τουλάχιστον δύο συλλήψεις να έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα.

H τουρκική ΜΙΤ, συχνά χρησιμοποιεί "τουρίστες" από δυτικές χώρες, "υπεράνω υποψίας", προκειμένου να καταγράψει ελληνικές αμυντικές θέσεις που δεν είναι ευδιάκριτες από τους δορυφόρους..

Το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι είναι και μουσουλμάνοι μαροκινής καταγωγής, αλλά κυρίως ο εξοπλισμός τους και τα όσα κατέγραψν δείχνει ότι δεν ενδιαφερόντουσαν μόνο για την "οικολογία"...

Τεράστια αποδεικνύονται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Ιόνιο και μέχρι τη νότια Κρήτη, παρουσιάζοντας τα δεδομένα της νορβηγικής εταιρείας PGS που διεξάγει τις σεισμικές έρευνες. Oπότε μπορούμε να αναμένουμε επιπλέον κυνήγι και εξαθλίωση από την τρόικα διότι ας μην γελιόμαστε οι «άνθρωποι» για αυτό το λόγο ήρθαν εδώ.

Πρόκειται πλέον για ενδείξεις και όχι εκτιμήσεις που διαφαίνονται από την επεξεργασία του πρώτου 30% των δειγμάτων των σεισμικών απεικονίσεων.

Η εταιρεία Petroleum Geo Services που διεξήγαγε τις έρευνες με το σκάφος Nordic Explorer σε μία θαλάσσια έκταση που φθάνει τα 225.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα μετέφερε μέσω των επιστημόνων της στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Ε. Λιβιεράτο τις πρώτες ενδείξεις για τα πλούσια κοιτάσματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Σημειώνεται πώς στις περιοχές αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται ο Πατραϊκός Κόλπος, το Κατάκολο και τα Ιωάννινα για τις οποίες ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη διαγωνισμοί με βάση παλαιότερες σεισμικές έρευνες. 
  
Από το 30% των σεισμικών απεικονίσεων που πραγματοποίησε από το Νοέμβριο του 2012 έως τις 25 Φεβρουαρίου 2013 η PGS προκύπτει ξεκάθαρα πώς το Ιόνιο διαθέτει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μάλιστα οι επιστήμονες της εταιρείες θεωρούν ότι η επεξεργασία των λεγόμενων επιλεγμένων γραμμών δίδει αντιπροσωπευτικά δείγματα των κοιτασμάτων.

Έως το Σεπτέμβριο του 2013 αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί η ερμηνεία ολόκληρου του πακέτου των σεισμικών δεδομένων, τα οποία εν συνεχεία θα διατεθούν προς πώληση στην αγορά προκειμένου εντός του πρώτου εξαμήνου του 2014 να προκηρυχθεί ο πρώτος διεθνής γύρος παραχωρήσεων. Στόχος είναι οι διαγωνισμοί να προκηρυχθούν το συντομότερο δυνατόν, εντός του πρώτου τριμήνου του 2014.

Τα αποτελέσματα έχουν ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον εταιρειών κολοσσών στον πετρελαϊκό χώρο, όπως η γαλλική Total και η αμερικανική Exxon Mobil, οι οποίες βρίσκονται σε συζητήσεις με τους Νορβηγούς για να αγοράσουν τα σεισμικά δεδομένα.  

Το θέμα είναι μήπως δείξει ενδιαφέρον και η τρόικα και επιχειρήσει να εφαρμόσει σχέδιο αλά Κύπρου, δεσμεύοντας τα κοιτάσματα μετά τη δήμευση των καταθέσεων. Στο μνημόνιο που έχει εγχειρήσει στην Κύπρο η τρόικα προβλέπει τη σύσταση ειδικού ταμείου στο οποίο θα καταλήγουν τα έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Έτσι θα τα ελέγχει πλήρως.

Δεδομένου ότι οι αριθμοί και τα μνημόνια δεν βγαίνουν στην Ελλάδα με την καταστροφική πολιτική των τελευταίων ετών, ίσως η τρόικα επιχειρήσει να δεσμεύσει και τα ελληνικά κοιτάσματα, όπως προσπάθησε να κάνει μέσω σύστασης ειδικού λογαριασμού.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η δήμευση καταθέσεων που εφαρμόστηκε στην Κύπρο, πολύ εύκολα μπορεί να έρθει και εδώ.