"Δεν του έβγαινε ούτε η πολεμική ούτε η πολιτική εξίσωση" του προέδρου του ΗΠΑ Μ.Ομπάμα.

Αυτή είναι η βασική αιτία που αποδέχθηκε στις μυστικές συνομιλίες που είχε με τον Β.Πούτιν στην Μόσχα κατά την διάρκεια της συνόδου των G-20 στην Μόσχα να πάει σε πολιτική λύση και να αποδεχθεί "τον διεθνή έλεγχο του χημικού οπλοστασίου της Συρίας".

Μια πρόταση η οποία πρακτικά τον έβγαλε από την δύσκολη θέση που τον είχε φέρει η περίφημη"κόκκινη γραμμή" περί χρήσης χημικών. Μια "κόκκινη γραμμή" που απλά θα έσερνε τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο πολύ χειρότερο από αυτόν του Ιράκ από τον οποίο απλά δεν θα μπορούσαν να εξέλθουν νικητές.

Το ισοζύγιο ισχύος και πολιτικής αντοχής "δεν έβγαινε" στις ΗΠΑ: Οι αντίπαλοι ήταν πολλοί και ισχυροί σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο έστω και αν στο δεύτερο δεν θα εμπλέκονταν άμεσα όλοι: Ρωσία, Ιράν, νόμιμη κυβέρνηση Συρίας, Χεζμπολάχ, Κίνα, ουσιαστικά το σιιτικό Ιράκ κλπ κλπ.

Και μια πολύ σημαντική νεότευκτη σύμμαχος της Δαμασκού: Η Αίγυπτος. Κανείς δεν μπορεί να αδιαφορήσει για το τι λέει η Αίγυπτος, η ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου.

Από την άλλη η Χεζμπολάχ μπορεί να είναι μια ελαφρά για τα στρατιωτικά δεδομένα, οπλισμένη οργάνωση, αλλά έχει άφθονο "κρέας για τα κανόνια" για να το πούμε ωμά. φοβερό φανατισμό, καλή, για τα αραβικά δεδομένα εκπαίδευση και πάνω απ'όλα "είναι εκεί".

Όταν θα ξεκινούσε η σύγκρουση στην Συρία, απλά δεν θα σταματούσε στην Συρία. Και δίπλα ήταν η Ιορδανία όπου το χασεμιτικό βασίλειο επίσης αντιμετωπίζει πρόβλημα με τους ισλαμιστές.

Και άνω απ΄'όλα το Ισραήλ: Το Τελ Αβίβ, ανεξάρτητα από την ρητορική του δεν ήθελε και δεν θέλει να "κουνηθεί" το μπααθικό καθεστώς της Δαμασκού, με το οποίο έχει μια "έντιμη ειρήνη" από το 2003.

Το ίδιο το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ δεν ήθελε σε καμία περίπτωση εμπλοκή. Η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι μεγάλη, αλλά το Ιράκ απέδειξε ότι δεν είναι "απόλυτη" και πλέον σήμερα ένας πόλεμος είναι ακριβός. Πολύ ακριβός.

Να σημειώσουμε για μία ακόμα φορά ότι καθ'όλη την διάρκεια της κρίσης (δεν τελείωσε φυσικά η γεωστρατηγική σύγκρουση απλά έχουμε εκτόνωση της κρίσης) 

Γράφαμε για το αν θα συνομιλήσουν ή όχι: "Το θέμα είναι ότι δεν έχει κανονιστεί επίσημη επαφή των δύο πλευρών, αλλά αποκλείεται να μην συμβεί κάτι τέτοιο "πίσω από τις κάμερες". Άλλωστε έχουν τόσα να πουν...".

 

Από εκεί και πέρα, σίγουρα το θέμα δεν τελείωσε. Έχουμε να δούμε ακόμα πολλά επεισόδια. Το αμυντικό-βιομηχανικό λόμπι των ΗΠΑ που σπρώχνει σε πόλεμο είναι πανίσχυρο και θα επανέλθει.

 

Η Ρωσία αναδεικνύεται σε κρίσιμο παράγοντα σε μια περιοχή που απλά δεν υπήρχε όχι μόνο τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά από τον πόλεμο του 1973 και μετά. Τώρα είναι κρίσιμος παράγοντας εξελίξεων.

 

Πάντως είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ "κάνουν πίσω". Και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία. Οι "κόκκινες γραμμές" πλέον ξεθωριάζουν...