Άλλη μια… «κυβίστηση» για τον Ερντογάν και τον «αρχιτέκτονα» της τόσο… πετυχημένης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Αχμέτ , διαφαίνεται στον ορίζοντα, εάν δεν αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Πρόκειται για την εγκατάλειψη της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης Αλ Νούσρα που χρεώνεται πολλά από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα στον βρόμικο εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.

Είχε τεκμηριωθεί ότι η Τουρκία παρείχε λογιστική υποστήριξη ή ακόμα και οπλισμό στην Αλ Νούσρα την οποία και θεώρησε ότι θα μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει για να ακυρώσει στην πράξη τα σχέδια των Κούρδων για αυτονομία – αρχικά – και όταν οι συνθήκες ωριμάσουν απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση, ενδεχομένως δε και ένωση (πιο πολύπλοκο) με άλλους κουρδικούς πληθυσμούς, αρχικά του Βορείου Ιράκ, για να δημιουργηθεί η πρώτη ανεξάρτητη κουρδική κρατική οντότητα.

Όπως έχει φανεί από τα αποτελέσματα στο έδαφος, οι τουρκικές προσδοκίες για άλλη μια φορά διαψεύσθηκαν και οι δυνάμεις των Κούρδων (PYD που θεωρείται στενά σχετιζόμενο με το PKK) κατόρθωσαν να διώξουν μετά από αιματηρές συγκρούσεις τους ισλαμιστές της Αλ Νούσρα από τα εδάφη τους. Μετά από την κατάρρευση της στρατηγικής τους, κυρίως όμως τις ισχυρές διεθνείς αντιδράσεις, οι Τούρκοι υποχρεώθηκαν να κάνουν πίσω και όλα δείχνουν ότι επανεξετάζουν τη στρατηγική τους.

Πλέον, οι Τούρκοι έχουν ανοίξει διάπλατα κανάλι επικοινωνίας με τον ηγέτη του PYD τον οποίο φιλοξένησαν ήδη δύο φορές ο οποίος αποκάλεσε στη συνέχεια τις συνομιλίες ως εγκάρδιες και στο όριο ακόμα και της συνεργασίας! Οι Τούρκοι είναι προφανές ότι έβλεπαν το διπλωματικό και όχι μόνο κόστος να σωρεύεται, ενώ τα αναμενόμενα οφέλη αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες και έσπευσαν να προβούν σε διόρθωση της πορείας τους. Η ζημιά όμως είχε γίνει.

Τα περιστατικά με την τρομοκρατική ενέργεια στις 27 Ιουλίου στο Μογκαντίσου της Σομαλίαςπου άφησε νεκρούς Τούρκους διπλωματικούς, καθώς επίσης και η απαγωγή των δύο πιλότων της Turkish Airines στον Λίβανο, απέδειξε στην τουρκική κοινωνία αυτό που είχε αρχίσει αν διαφαίνεται μετά τη βομβιστική ενέργεια στο Ρεϊχανλί της Τουρκίας που άφησε πίσω 50 νεκρούς: Ότιη εμπλοκή στο συριακό χάος, για την ακρίβεια ο ρόλος στην πρόκλησή του, έχει σοβαρό κόστοςκαι όλες οι πλευρές έχουν κίνητρο να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους με κάθε τρόπο, με στόχο την αύξηση του κόστους αυτού που θεωρούν ως αντίπαλο…

Με απλά λόγια, η Τουρκία, καθώς απομακρύνεται από τους ισλαμιστές έχοντας – ορθά – διαγνώσει την οργή συμμάχων όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, διακινδυνεύει πλέον ευθέως να τεθεί αντιμέτωπη με τον ισλαμικό εξτρεμισμό, παρά τα ισχυρά ισλαμιστικά διαπιστευτήρια της ισλαμιστικής κυβέρνησης στην Τουρκία.

Για να καλύψει την τακτική οπισθοχώρηση που εξελίσσεται σε ένα ακόμα «Βατερλό» για την Τουρκία στην περιοχή, το διπλωματικό τρικ που έχουν εφεύρει είναι να μη μιλούν για Αλ Νούσρα, αλλά για Αλ Κάιντα (άρα αφήνοντας άθικτη – έτσι νομίζουν – τη σχέση τους με τον ισλαμιστικό χώρο που έχει, ως γνωστόν, ιδιαίτερη αγάπη για τον «ιερό πόλεμο», τη «Τζιχάντ», παρά την εξ ανάγκης αποστασιοποίηση από την Αλ Κάιντα), ενώ στις «εξτρεμιστικές οργανώσεις» συμπεριλαμβάνουν και το PYD, παρότι οι σχέσεις των δύο πλευρών μάλλον πηγαίνουν καλά. Άλλο κίνητρο για την προσέγγιση από την πλευρά της Τουρκίας, ήταν να μην τορπιλιστούν οι προσπάθειες πολιτικής λύσης του Κουρδικού, λόγω των καλών σχέσεων του PYD με το PKK.

Ωστόσο, η τουρκική πολιτική παραμένει ασυνάρτητη, αφού οι συνεχείς αλλαγές προσανατολισμού – προσαρμογές δεν έχουν αποτρέψει τη σοβαρότατη ενόχληση των εμπλεκομένων. Και το βέβαιο είναι, ότι από το όνειρο του Νταβούτογλου για να καταστήσει την Τουρκία καλοδεχούμενη σε όλες τις περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχουν καταφέρει πλέον να μην μπορούν ούτε καν να πλησιάσουν…