Η βουλγαρική Βουλή, με ψήφους 115 έναντι 25, «ακύρωσε οριστικά» το σχέδιο κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ο οποίος επρόκειτο να μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο στην Ελλάδα μέσω Βουλγαρίας.

Για μια ακόμη φορά είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και επιτέλους, κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσουμε να γινόμαστε καχύποπτοι απέναντι στο συγκεκριμένο επιχείρημα που το ακούμε όλο και συχνότερα και στο εσωτερικό της χώρας μας.

Στη Βουλγαρία, οι βουλευτές επικαλέστηκαν (η κυβέρνηση στην εισηγητική της έκθεση) πως η ανησυχία της κοινής γνώμης για το θέμα αυτό, αλά και το κόστος κατασκευής του έργου που θα ανερχόταν σε ένα δισεκατομμύριο ευρώ την οδήγησαν στην απόφαση…

Ο αγωγός, μήκους 282 χιλιομέτρων θα μετέφερε 35 εκατ. τόνους ρωσικού πετρελαίου το χρόνο στην Αλεξανδρούπολη, μέσω Βουλγαρίας παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου. Κατά συνέπεια, όλα όσα αναφέρονται είναι απλές δικαιολογίες, πολιτικώς ορθές ενδεχομένως, με στόχο όμως γεωπολιτικό, το να μπλοκάρουν τη ρωσική πρόσβαση σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο που θα εξυπηρετούσε τη στρατηγική της Μόσχας στο ζήτημα της ενεργειακής επέκτασης και ελέγχου.

Πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι στην περίπτωση της Ρωσίας οι αποφάσεις για τις κινήσεις των ενεργειακών της κολοσσών, δεν λαμβάνονται μόνο με το οικονομικό κριτήριο, αλλά οι εταιρίες αυτές (π.χ. Gazprom) αποτελούν «μακρύ χέρι» της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.

Όπως έχουμε ξαναπεί, το μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα θα ήταν να μετατρέψει το ελληνικό έδαφος ως πεδίο ανάπτυξης μιας νέας ύφεσης (detente) στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αφού πέραν του δεδομένου για λόγους συμφέροντος και γενικότερου προσανατολισμού «ανήκομε εις την Δύση», παραμένουμε μια χώρα-γέφυρα ανάμεσα σε ηπείρους και πολιτισμούς και ζωτικό μας συμφέρον είναι να επικρατεί ειρήνη και συνεννόηση.

Όταν αυτό δε συμβαίνει, τα «γεωπολιτικά σταυροδρόμια» υποφέρουν…