Mε μία δήλωση που θέτει ευθέως θέμα αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης του 1923 η Άγκυρα αντέδρασε στην ψήφιση από την Βουλή της τροπολογίας για τον διορισμό των ιμάμηδων από το ελληνικό κράτος: «Απογοήτευση προκαλεί το γεγονός ότι η Ελλάδα παράβλεψε τα νόμιμα αιτήματα της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη ακολουθώντας στάση καταπίεσης» υποστηρίζει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

Την ίδια ρητορική χρησιμοποιούσαν και καθ'όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1960 στην Κύπρο, περί "Καταπίεσης και παραβίασης της συνθήκης της Ζυρίχης" πριν εισβάλλουν το 1974...

Σύμφωνα με ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών «Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η τροπολογία που αποσκοπεί στην ενεργοποίηση του σχετικού νόμου, ο οποίος είχε ψηφιστεί το 2007, αλλά δεν είχε τεθεί σε εφαρμογή ύστερα από αντιδράσεις της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη, πέρασε δίχως να ληφθούν υπόψη οι απόψεις της μειονότητας».

Η δήλωση είναι μνημείο θράσους, αλλά και καταδεικνύει τους κινδύνους για την ασφάλεια της χώρας και της ευρύτερης περιοχής. Κίνδυνοι που μεγενθύνονται όσο η ελληνική πλευρά εξακολουθεί να είναι κατευναστική σε διπλωματικό επίπεδο και να εφαρμίζει πρόγραμμα αυτο-αφοπλισμού, παγιδευμένη σε μία ακατάσχετη σκανδαλολογία και δήθεν "οικονομικά αδιέξοδα"σε ότι αφορά την αμυντική προετοιμασία της.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται, επίσης, ότι «τα σχετικά άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης περιλαμβάνουν τη διάταξη ότι η τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη θα διοικεί τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά της ιδρύματα. Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει θέσει υπό την προστασία του το δικαίωμα των ατόμων να κάνουν χρήση της θρησκευτικής ελευθερίας μέσω της λατρείας και της εκπαίδευσης. Επίσης, τα δεδομένα της ΕΕ και οι προϋποθέσεις για ένα σύγχρονο κράτος περιέχουν την παροχή σε αλλοεθνείς πολίτες της δυνατότητας να απολαμβάνουν θρησκευτικής ελευθερίας».

Με την μόνη διαφορά ότι η συνθήκη της Λοζάνης δεν αναφέρεται πουθενά σε "τουρκική μειονότητα", αλλά σε "μουσουλμανική μειονότητα"

Τέλος, υπογραμμίζεται ότι «σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό του ελληνικού κοινοβουλίου, ο νόμος πρέπει να ψηφιστεί εκ νέου στο σύνολό του» προκειμένου «να διορθωθεί το λάθος αυτό».

Αλήθεια, πιο ωμή προσπάθεια επέμβασης στα εσωτερικά ενός κράτους μπορεί να υπάρξει;